นวรัตน์ดอทคอม

ผ้ายันต์กันไฟ

--------------------------------------------------------------------------------

ผ้ายันต์ กันไฟไหม้
เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงที่หลังโรงเรียน วัดลาดบัวขาว
วันนึงหลวงพ่อเรียกให้คนไปตามทิดช้อย บ้านอยู่เข้าไปทางหลังโรงเรียน มาแล้วบอกกับทิดช้อยว่า
"ระวังฟืนไฟนะไอ้ช้อย ดูแลบ้านให้ดี..สองสามวันนี้อย่าทิ้งบ้านไปไหน..."
"ครับหลงพ่อ...ผมเองว่าจะเข้ากรุงเทพ ไปหานังผ่อนมันครับ...พอดี..."
"เออ ระงับไว้ก่อนอยู่บ้าน ถ้าเหลือวิสัยยังไงค่อยคิดอ่านกันอีกที เอ็งไปหยิบผ้ายันต์ในตู้สีดำนั่นมา.."
ทิดช้อยคลานไปหยิบผ้ายันต์ในตู้ของหลวงพ่อสุรินทร์มา ส่งให้หลวงพ่อ
"ผมมีแล้วนี่ครับหลงพ่อ...คราวหีบอ้อยคราวก่อนผมได้มาผืนนึง...ผมเอาไว้ที่หัวนอนแล้วครับ"
"เอามานี่เถอะ ข้าจะทำอะไรให้ พรุ่งนี้เช้ามาเอาไปติดไว้ทางตะวันตกนะ.......
กรงไหนก็ได้ อย่าลืม ไอ้ช้อย...เอ็งมาหาข้าตอนเช้า.."
"ครับหลวงพ่อ..."
เช้ามืดทิดช้อยเดินมาที่กุฏิ ปะอาจารย์อิ้งที่หน้าหอฉัน อาอารย์อิ้งกำลังจะไปบินฑบาตร
"ไหงมาแต่เช้าล่ะไอ้ทิด....มีอะไร.."
"หลงพ่อให้ผมมาหา มาเอาผ้ายันต์ แกว่าไฟจะไหม้อะไรสักอย่างนี่แหละ.."
"อ้อ..สงสัย มิน่าล่ะเมื่อคืนอาจารย์แกนั่งทำอะไรอยู่ในกะติจนดึก..ไปๆข้าไปก่อน.."
พระอาจารญ์อิ้ง หรืออาจารญ์สะอิ้ง รองเจ้าอาวาสในขณะนั้น กางฝ่ามือออกดู เมื่อเห็นว่าสว่างได้ที่พอเห็นลายมือ ท่านจึงเดินออกไปบินฑบาตร
"หลงพ่อ..หลงพ่อขอรับ ผมมาแล้วครับ......"
"เข้ามา...เอ็งเอาผ้ายันต์นี้ติดบ้านไว้ ตามที่ข้าบอก ข้าเองต้องไปธุระที่กรุงเทพฯอีกหลายวันกว่าจะกลับ อย่าลืมไอ้ช้อย อยู่โยงเฝ้าบ้านให้ดี"
หลวงพ่อสุรินทร์ ส่งผ้ายันต์สีขาวให้กับทิดช้อย มีรอยเขียนอะไรเพิ่มเติมทิดช้อยรู้เพียงแต่ว่าเป็นยันต์และคาถา หากแต่ก็ไม่ลึกซึ้งเข้าใจอะไรนัก กลับมาถึงบ้าน ทิดช้อยเอาผ้ายัต์ติดไว้ที่ข้างฝาด้านตะวันตก ติดกับไร่อ้อยของทิดช้อยเอง
คืนนึงราวตีสอง เสียงลมพัดอู้..กิ่งไม้หักราน ทิดช้อยนึกว่าคงเป็นลมแล้งหรืออาจจะมีพายุมา แต่หากให้ผิดสังเกตุอยู่ในที ทิดช้อยรู้สึกร้อนวูบๆ เป็นระยะๆ พอเลิกมุ้งขึ้น มองออกไปที่ทุ่งอ้อย พระเพลิงสีแดงฉานกำลังลุกลามมาจวนเจียนจะถึงบ้านแก อยู่รอมร่อ จากนั้นก็เป็นเสียงของชาวบ้านตะโกนแข่งกับเสียงลมพายุเพลิง ทิดช้อย คนบวชเรียนครบพรรษา ได้แต่ยืนตะลึงทำอะไรไม่ถูกอยู่พักใหญ่ จนมีเสียงกระซิบก้องในหู
"เอาลูกเอ็งหลบควันไปที่อื่น บ้านเอ็งไม่ไหม้ไฟหรอก......."
ทิดช้อยอุ้มลูกชายคนเล็กออกมาจากบ้าน ชาวบ้านมุงดูไม่รู้จะดับยังไง แต่สักพักนึง ไฟก็มอดลงไปเรื่อยๆอย่าน่าอัศจรรย์ เมื่อไฟลามมาจนเกือบจะติดบ้านทิดช้อย แล้วก็ดีดับในที่สุด
"เมื่อตะกี๋ ข้าเห็นอาจารย์สุรินทร์ ยืนอยู่บนบ้านเอ็ง ข้าตะโกนบอกก็ไม่มีใครได้ยินเลย...."
ทิดช้อยคุกเข้าลงบนพื้นดินลูกรังบนถนนหน้าบ้าน ก้มลงกราบโดยหันหน้าไปทางวัด
"หลงพ่อ........หลงพ่อช่วยผมอีกแล้ว.........ฮือๆๆๆ........"
ทิดช้อยร้องไห้น้ำตาไหลพรากต่อหน้าลูกชายและชาวบ้านใกล้เคียงอย่างไม่อายใคร
ตั้งแต่วันนั้นมาผ้ายันต์ชายธงสีขาว รุ่นแรกและรุ่นเดียวก็หมดจากวัดโดยไม่มีให้เห็นแม้สักผืน

ผมเองสอบถามจากคนทั่วไปขอแบ่งเช่า ก็ไม่มีใครยอม ใบสั่งก็ให้ในราคาที่ยุติธรรม(สำหรับผมเอง) ก็ไม่มีใครเอามาปล่อยให้ ผืนในรูปนี้ได้มาจากการไปจุดธูปบอกหลวงพ่อที่รูปหล่อท่านเพียงสองวัน และได้จากในกรุงเทพฯเสียด้วย คนขายไม่รู้จัก รู้แต่เพียงว่าได้จากคนขับรถสองแถว นานมาแล้ว
ในรูปเป็นรูปถ่ายก๊อปปี้จากของเดิม ผมเอามารวมกับผ้ายันต์อาไว้ครับ

อันนี้เป็นกระตุดโทนครับ มีคนขอแบ่งไปแล้วครับ หายากมากๆๆๆๆ คนแถวเมืองกาญฯ มักจะมาหาเช่าไปพร้อมกับพิรอดแขนด้วย เอาไปขายเป็นหลวงพ่อม่วง หลวงพ่ออะไรบ้าง เพราะได้ราคาดีกว่าครับ

แจ่มมากๆฮะ คุณพี่เอก เอามาเล่าเยอะๆนะฮะ เปิดหูเปิดตาดีฮะ

เห็นวัตถุมงคลที่ระงับดับไฟได้ เท่าที่พอจะทราบเห็นจะมี หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก และเหล่าศิษย์ของท่าน อย่างหลวงปู่ทิม วัดพระขาว หลวงพ่อสอน วัดศาลเจ้า ขลังซะขนาดแค่รูปถ่ายยังไม่ไหม้แม้แต่น้อย

แต่ว่า เรื่องน่าเศร้ามันอยู่ตรงนี้ฮะ

หนูยังไม่มีเลยสักชิ้น

_________________
ชาตินี้ไม่จริง ชาติไหนก็ไม่จริง

ขอบคุณครับ คุณเอก ลาดบัว สำหรับ เรื่องราวที่น่าสนใจ ว่าแต่คุณเด็กลึกลับ ที่ว่า "หนูยังไม่มีเลยสักชิ้น" หากมีโอกาสเจอเก็บให้บ้างเด๊อครับ เพราะ "หมูยังไม่มีเลยสักชิ้น" เช่นกันครับ

_________________
089 969 9445 @ anytime
line ID navaraht

เอพี่อู๊ด อู๊ด ไม่เห็นจะอ้วนดังชื่อเลยนะครับ

_________________
"รักเป็นเหมือนรอยสัก เจ็บปวดแต่งดงาม....."

เข้าข่าย "รูปงาม นามไม่เพราะจ่ะ"

_________________
089 969 9445 @ anytime
line ID navaraht

ขอบคุณที่เข้ามาชมครับ

เห็นแล้วเกิดกิเลสจริงๆเลย....................

_________________
.........ถ้าเจ้าได้ทุกอย่างอย่างที่คิด
ชั่วชีวิตจะเอาของกองที่ไหน
จะได้บ้างเสียบ้างจะเป็นไร
ช่างหัวใครช่างหัวมันเท่านั้นเอง ..........