นวรัตน์ดอทคอม

[color=#800040]ของดีที่อยากบอก [/color]
[color=#800000]ผมไปวัดประดู่ครั้งแรกในงานบวชลูกของน้าเขย ที่วัดประดู่ จำได้ว่าช่วงนั้นผมอายุ 12 ปี เรียนอยู่ประมาณ ม.ต้น ปี 2538-39 ไปรถบัสกันตั้งแต่เที่ยงคืนจากลพบุรี ถึงวัดในช่วงเช้า เพื่อแม่ครัวได้ไปเตรียมงานต่างๆ ซึ่งน้าเขยเป็นคนแถววัดประดู่ตั้งแต่เกิด ซึ่งคุณพ่อของน้าเขยอดีตเป็นมัคฑายกของวัดประดู่
เรียกว่าขึ้นวัดประดู่กันทั้งตระกูล ช่วงนั้นผมไม่ได้สนใจในพระเครื่องไม่ได้แขวนพระใดเลยๆ เนื่องจากซนตามประสาเด็กๆ ทั่วไป พระอุปัชฌาย์ของพี่ผม คือ หลวงปู่หยอด วัดแก้วเจริญ พระคณาจารย์ด้านไหมห้าสีอันโด่งดัง และพระมหาสุรศักดิ์ เป็นพระคู่สวด ซึ่งช่วงนั้น พระอาจารย์มหา ฯ ครองตำแหน่งเจ้าอาวาสแล้ว บรรยากาศในวัดสมัยนั้นช่วงปี 2538-39 ยังไม่มีถาวรวัตถุมากมายนัก มีเรือขายของอยู่หน้าวัดกันตามปกติเหมือนปัจจุบัน ผมจึงเข้าวัดประดู่โดยยาติพี่น้องพากันไปทำบุญที่วัดเรื่อยมา พระอาจารย์มหา ฯ เริ่มปั้นหุ่นดินสองพอง โดยปั้นเป็นองค์เทพในพระอุโบสถของวัดก่อน และเริ่มปั้นเรื่อยมาเป็นพระคณาจาย์ลุ่มแม่น้ำแม่กลองหลายองค์ อาทิเช่น หลวงปู่ใจ หลววงพ่อคง หลวงพ่อบ่าย หลวงพ่อแก้ว หลวงพ่อหยอด ฯ นอกจากองค์พระแล้วมี แม่ย่านางเรือ ผีบ้านผีเรือน และที่โด่งดังคือท่านย่านาคกับพ่อมาก
ท่านย่านาค ในพิพิธภัณฑ์เครื่องราชศรัทธา วัดประดู่ ท่านพระอาจารย์มหา ฯ เล่าว่า ได้ปั้นย่านาคกับพ่อมากให้อยู่ด้วยกัน ซึ่งองค์ท่านย่านาคอยู่บริเวณชั้นล่างของพิพิธภัณฑ์ อยู่ในชุดไทยโบราณห่มสไบและผ้านุ่งสีทองอร่ามสวยงาม และมีหุ่นพ่อมากยืนอยู่เคียงข้าง ในอ้อมกอดท่านย่านาคท่านอุ้มลูกของท่านไว้ และมีเปลนอนของเด็กวางไว้ข้างๆ ด้านหน้าเป็นสิ่งของบูชาที่ประชาชนทั่วไปและชาวบ้านที่นับถือมาให้ หรือบนไว้
ปาฏิหาริย์ของย่านาค ท่านพระอาจารย์มหา ฯ เล่าว่า มีโยมผู้หญิงเขามีปัญหาเดือดร้อนเรื่องการเดินทางไปต่างประเทศ ขอวีซ่าไม่ผ่าน ซึ่งเขามีความจำเป็นและเดือดร้อน ปัญหาในเรื่องนี้คงเกี่ยวกับขั้นตอนในการปฎิบัติงานของเจ้าหน้าที่ผู้ปฎิบัติงานหรือผู้อนุมัติในเรื่องดังกล่าว เพราะเขาได้เตรียมเอกสารต่างๆ ครบถ้วนแล้ว ซึ่งเขาได้เช่าร้านขายอาหารไว้ในต่างประเทศ ถ้าการเดินทางล่าช้าเขาเองจะต้องเสียค่าปรับให้แก่เจ้าของร้าน เขาจึงได้นำปัญหาดังกล่าวมาปรึกษาพระอาจารย์มหา ฯ ซึ่งท่านได้แนะนำให้ไปบอกกล่าว ขอกับย่านาคให้ท่านช่วยเหลือ ซึ่งในวันที่พี่ผู้หญิงท่านนั้นมาแก้บนกับย่านาค ผมเองก็อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้นด้วย
และในวันงานวันคล้ายวันเกิดพระอาจารย์มหาสุรศักดิ์ ที่ผ่านมา ผมได้นำปัญหาทุกข์ใจในเรื่องที่ทำงานต่างๆ มาปรึกษาขอหลักธรรมนำมาใช้และปฎิบัติ ซึ่งผมเองลำบากใจในการทำงานและ อึดอัดเป็นอย่างมาก ซึ่งผมทำตามที่ได้ทราบมาไปจุดธูปบอกกล่าวท่านย่านาคให้ช่วยเหลือในปัญหาเรื่องดังกล่าวด้วย ผมบอกกับท่านย่านาคว่า ถ้าผลสำเร็จตามที่ได้บอกกล่าวไว้ผมจะนำขนมตาล ผลไม้ พวงมาลัย ไปให้ ซึ่งขนมตาลพระอาจารย์มหาฯ บอกว่า ท่านชอบมาก และในวันที่ 23 ตุลาคม นี้ ซึ่งเป็นงานบูชาครูประจำปีของวัดประดู่ ผมจะไปร่วมงานในครั้งนี้และนำสิ่งของไปให้แก่ท่านย่านาคตามที่ได้บอกกล่าวไว้ ซึ่งผลได้สำเร็จจริงตามที่ผมได้บนเอาไว้ เรื่องนี้ผมได้ประสบพบเจอมากับตนเอง จึงนำมาเล่าบอกต่อเป็นของดีที่อยากบอกครับ ส่วนถ้าใครไปบนย่านาค ขอบอกว่าท่านชอบขนมตาลนะครับ......[/color]

_________________
.........ถ้าเจ้าได้ทุกอย่างอย่างที่คิด
ชั่วชีวิตจะเอาของกองที่ไหน
จะได้บ้างเสียบ้างจะเป็นไร
ช่างหัวใครช่างหัวมันเท่านั้นเอง ..........

_________________
ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน

เยี่ยมครับ เขียนเห็นภาพเลย...
คราวหน้าต้องไปบนบ้างแระ
ลีลาการเขียนไม่เบาแฮะ คุณบุญคุ้ม..

ต้องเรียนรู้อีกเยอะครับ
ว่างๆพี่ต่อ พี่กุ้ง เป็นติวเตอร์ให้หน่อยนะครับ

_________________
.........ถ้าเจ้าได้ทุกอย่างอย่างที่คิด
ชั่วชีวิตจะเอาของกองที่ไหน
จะได้บ้างเสียบ้างจะเป็นไร
ช่างหัวใครช่างหัวมันเท่านั้นเอง ..........

_________________
ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน

รูปปั้นที่ผมโดนใจที่นั่นเห็นจะเป็นรูปปั้นปู่โสมเฝ้าทรัพย์ แค่เดินผ่านยังไม่ทันมองก็ขนลุกแล้ว พอไปจ้องนี่ยิ่งเหมือนคนจริงมากๆ บรื๋ออออ ท่านมหานี่ท่านทำได้เหมือนหุ่นเป็นคนจริงๆ มีชีวิตจิตใจเลย

ผมว่าท่านพระอาจารย์มหา ฯ ท่านตั้งใจรังสรรค์ออกมาให้ดีและสมบูรณ์แบบที่สุดเพื่อเป็นอนุสรณ์ครับ
ขอบคุณพี่ ๆ ที่เข้ามาให้กำลังใจครับ ผมจะพยายามหาเรื่องมาเขียนเรื่อยๆ นะครับ

_________________
.........ถ้าเจ้าได้ทุกอย่างอย่างที่คิด
ชั่วชีวิตจะเอาของกองที่ไหน
จะได้บ้างเสียบ้างจะเป็นไร
ช่างหัวใครช่างหัวมันเท่านั้นเอง ..........

_________________
ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน

รอไปเที่ยวก่อนะครับ 555

_________________
.........ถ้าเจ้าได้ทุกอย่างอย่างที่คิด
ชั่วชีวิตจะเอาของกองที่ไหน
จะได้บ้างเสียบ้างจะเป็นไร
ช่างหัวใครช่างหัวมันเท่านั้นเอง ..........