ไอ้ดำออกรบ....ดำดื้อแดงเกเร

[เอก ลาดบัว]

ราวปีพศ.2493-2496 ประเทศไทยได้เข้าร่วมกับสหประชาชาติ ส่งทหารไปรบสงครามเกาหลี เพื่อช่วยเกาหลีใต้ที่ถูกเกาหลีเหนือบุกโจมตี จากการสนับสนุนของสหภาพโซเวียต ทหารหนุ่มๆที่ไม่กลัวตาย ก็มักจะอาสาทางการให้ส่งชื่อของตัวเพื่อที่จะไปออกรบ จะด้วยเพื่อนยุหรือว่าถูกบังคับ แต่เมื่อจะต้องไป ก็จะต้องหาของดีไว้คุ้มครองตัว อย่างเช่น ทิดมา และ ทิดเยื้อง แห่งบ้านลาดบัวขาว
"หลวงพ่อขะรับ ผมจะไรช่วยเขารบขะรับ..........."
"เอาแน่หรือวะ ไอ้มา ไอ้เยื้อง....ถึงตายเชียวนะเอ็ง ไม่ใช่ตีรันฟันแทงกันธรรมดา........."
"ยังไงก็ต้องไปขะรับหลวงพ่อ ...รับคำพรรคพวกกันเอาไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะ จะทวนคำก็โดนดูถูกแย่.........."
"แล้วจะไปเมื่อไหร่กัน........."
"อีกสิบกว่าวันขะรับ.....ไปรับหนังสือ แล้วก็ออกเดินทางเลย......"
ก่อนที่จะถึงกำหนดการเดินทาง สักราวๆห้าวัน หลวงพ่อสุรินทร์ ได้ให้คนไปตามทิดมา และ ทิดเยื้อง และมีทิดใหญ่อีกคน ที่ส่งเรื่อง อาสาขอไปรบด้วย
"ไอ้มา ไอ้ใหญ่ เอ็งน่ะไปได้ แต่ไอ้เยื้อง เห็นทีคราวนี้ต้องอยู่ที่นี่ละ ชาตาเอ็งมันแรงนัก ขืนไปก็ไม่ได้กลับมาแน่..."
"ทำไมล่ะครับหลวงพ่อ?........"
ทิดเยื้อง ให้นึกฉงน ทำไมหลวงพ่อถึงห้ามไม่ให้ไปรบที่เกาหลี"
"เอ็งมันจะถึงฆาต ไอ้เยื้อง......อยู่บ้านเราเถอะวะ คราวหน้าค่อยไป......."
"โธ่หลวงพ่อผม.............."
ทิดเยื้องหาฟังความไม่ เพราะตกปากรับคำกับพรรคพวกเป็นอย่างดี
จนวันก่อนไปสามวัน หลวงพ่อเรียกทิดมา ทิดใหญ่ มาที่วัดเพื่อที่จะทำอะไรบางอย่าง ทิดเยื้อง ก็มาด้วย
"ข้าจะลงของให้เอ็งทุกคน ไอ้เยื้อง ข้าเตือนเอ็งแล้วนะ ข้าทำได้แค่นี้ คนเรามันมีกรรมกันทุกคน ถ้ามันถึงที่ ก็ต้องยอมรับชาตาของตนเอง........."
ทิดเยื้องนั่งหน้าละห้อย หลวงพ่อสักยันต์ให้กับทุกคนแบบครบทุกกระบวนความ รวมถึง"ดำดื้อแดงเกเร" ที่ปรกติหลวงพ่อจะไม่สักให้ใคร
" เวลาเอ็งจวนตัว เหลือแต่มือเปล่าๆ เอ็งท่องคาถานี้นะ
"กะ ระ มะ ทะ ,กิ ริ มิ ทิ ,กุ รุ มุ ทุ,
เก เร เม เท" จำให้ขึ้นใจ เวลาจวนตัวต้องต่อสู้ มันจะช่วยเอ็งได้
"หลวงพ่อขะรับ ผมก็พอรู้มาบ้างว่าเวลาสักไอ้ดำดื้อนี่ แล้วจะอยู่ยงคงกระพัน แต่ว่า มันจะมีอย่างอื่นอีกไม๊ขะรับ...."
"เมื่อเอ็งจวนตัว เอ็งท่องคาถา ให้รวมจิตใจให้แน่วแน่ ยันต์ที่ข้าสักให้ จะทำให้เอ็งตัวใหญ่ขึ้น เนื้อหนังจะคงศาสตรา แต่ก็มีระยะเวลาของมัน
สักชั่วครู่เท่านั้น ก็จะกลับมาเหมือนเดิม แล้วเอ็งก็ค่อยรวบรวมจิตใหม่ แล้วมันก็จะกลับมา ..แต่ข้าจะบอกว่า มันอยู่ที่กรรมของใครแต่ละคนด้วยนะ............"
หลวงพ่อหันไปมองทางทิดเยื้อง แต่ทิดเยื้องหลบตา
หลังจากที่ทุกคนกลับไปหมด และรับปากในคำขอ เกี่ยวกับข้อห้าม ทั้งในช่วงก่อนเดินทางและตอนที่อยู่ในสมรภูมิรบ คือ "ห้ามด่าแม่ ห้ามผิดลูกเมียใครอื่นเขา ไม่กินของเดน ไม่กินของข้างทางที่คนวาง
ไว้" ทุกคนก็รับปากเป็นอย่างหนักแน่น
"หลวงพ่อ...ผมอยากให้หลวงพ่อลงให้ผม เพื่อว่าไปแล้วจะรอดกลับมา......."
"ไอ้เยื้อง ข้าเข้าใจเอ็ง เอาละข้าจะทำเท่าที่ทำได้ เอ็งมันรักพวกพ้อง.........."
หลวงพ่อ สุรินทร์ สักยันต์ ทุกๆอย่างและลงกระหม่อม ประสิทธ ประสาทพรให้ทิดเยื้องอยู่นาน จนวันไปรบก็ยังให้พรทุกคนให้เดินทางกลับมาโดยสวัสดิภ าพ
"พวกเอ็งจะไม่มีรอยแผลแม้แต่แมวข่วน................ ไปๆไปดีเถิดลูกหลานข้า......."
การรบดูเหมใอนจะเลวร้ายกว่าที่คิด อากาศที่หนาวเย็นทำให้ทุกอย่างดูเลวร้าย ทิดเยื้อง ทิดใหญ่ ทิดมา เข้าประจันบานกับทหารโซเวียตและเกาหลี อย่างโชกโชน จากคำบอกเล่าถึงเมื่อเวลาที่ปะทะกันแบบประชิดตัว ระหว่างดาบปลาบปืนและปืนสั้นของทหารโซเวียต กับมือเปล่าของทหารไทย ทหารโซเวียตถูกหักคนตายนับศพไม่ถ้วน
สงครามดำเนินต่อไป ทหารไทยผลัดเปลี่ยหมุนเวียนกันไป จนสามเดือนล่วงมา ทั้งสามทิด ก็กลับสู่มาตุภูมิ หากแต่ว่า ผู้ที่กลับมาทั้งสามคน มีสภาพที่แตกต่างกัน ทิดมา ทิดใหญ่ กลับมากราบหลวงพ่อในสภาพเดินมาได้ แต่ทิดเยื้อง นอนอยู่ในโลงไม้สีขาวมีธงชาติคลุมมา
"หมู่ของพวกกระผม เข้าตีทหารโซเวียต ไอ้เยื้องนำไปก่อน โดนยิงไม่นับ แต่มันก็ยังไปได้ พวกผมท่องคาถา และบุกเข้าไป จนทิดเยื้องลงไปในหลุมระเบิดนั่นแหละขะรับ จึงต้องถอย กันออกมา ตายหมด มีผมกะ ไอ้ใหญ่สองคน ลากพี่เยื้องกลับมาที่ฐานได้ จากนั้นมีกองหนุนมา พวกกระผมก็ ถูกส่งกลับบก และส่งกลับบ้าน เพราะผลัดใหม่มาแล้ว........."
หลวงพ่อสุรินทร์ ยืนมองร่าง ทิดเยื้องในโลง ที่คนเปิดให้หลวงพ่อและชาวบ้านดู ร่างสงบนิ่งไม่ไหวติง ไม่มีรอยแผลใดๆ หากแต่อวัยวะภายในแหลกเหลวไปทั้งหมด จากแรงระเบิด
หลังจากนั้นเรื่องราวในสงคราวก็ถูกเล่ากันต่อๆมา แต่ที่คนได้ฟังเรื่องที่ทิดเยื้อง ออกไปหักคอทหารโซเวียต กับทหารเกาหลี ด้วยมือเปล่า เพราะต้องต่อสู้ในระยะประชิด โดนยิงโดนฟันไม่เข้า
"พี่เยื้องแกท่อง "กะระมะทะ กิริมิทิ กรุรุมุทุ เกเรเมเท"แล้วก็เดินเหลือกตาออกไปสู้กับไอ้พวกนั้น.. .พวกข้าก็เอามั่ง....ฆ่ามันไปหลายคน....แต่พี่เยื้อง โดนระเบิดเสียก่อน ไม่ยังงั้น ก็ได้ฆ่ามันหลายคน.."
ร่างทิดเยื้อง ทำพิธีฌาปาณกิจที่วัด แต่หากเผาเท่าไหร่ก็ไม่ไหม้ เดือดร้อนหลวงพ่อสุรินทร์ ต้องถอนของออกจากร่าง ทิดเยื้อง ใครไปวัด ลองสอบถามเรื่องราวจากคนเก่าคนดู

[อู๊ด อู๊ด]

มันส์ดีครับ...........

[ศิษย์กวง]

สวัสดีครับคุณเอก
ไอ้ตัว ดำ แดง ดื้อ นี่ พอประมาณเดียวกับพวกนางพิม ดำเซ็น ของหลวงพ่ออั๊บ รึเป่าครับ

[เอก ลาดบัว]

ครับ ไม่ทราบจริงๆครับ รู้แต่ว่าหลวงพ่อท่านสักให้ไม่กี่คน ตอนหลังท่านก็ไม่สักให้ใครอีกเลยครับแม้แต่น้าชายผมซึ่เป็นศิษย์ก้นกุฏิ ท่านยังไม่ยอมสักให้ครับ บอกว่ามันไม่ดีครับ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

คงเฮี้ยนน่าดู