9 ธ.ค. กับหลวงปู่แช่ม ฐานุสสฺโก วัดดอนยายหอม

Pawat · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 09 ธ.ค. 2008 11:55 am

วันนี้ตื่นเช้ามากับอาการงัวเงียนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เมื่อปี พ.ศ.2536 เป็นวันมรณภาพของหลวงพ่อแช่ม ฐานุสสฺโก วัดดอนยายหอม เลยนึกอยากจะขีดเขียนอะไรเพื่อหลวงปู่แช่มเสียหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ...

ผมเข้าไปกราบหลวงปู่แช่มเมื่อประมาณปี พ.ศ.2531 ในคราวนั้นเป็นไปด้วยพ่อบังเกิดเกล้าของผมคนเดียวที่ถามผมว่าอยากไปกราบพระที่ไหนไหมจะพาไป...

ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่คุณพ่อ "ตั้งใจ" พาผมไปกราบพระ เพราะหลังจากนั้นคุณพ่อก็พาผมไปกราบพระเถรานุเถระอีกหลายๆที่เช่นหลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ หลวงพ่อหยอด วัดแก้วเจริญ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช เป็นต้น...

ไปถึงวัดดอนยายหอมด้วยความทุลักทุเลเพราะทั้งพ่อและลูกต่างก็ไม่รู้จักวัดอาศัยแต่อาศัยถามชาวบ้านไปเรื่อยๆ พ่อบอกว่ามีแผนอยู่ที่ปากไม่ต้องกลัว ไม่มีทางหลงเด็ดขาด (พ่อมักเรียกการถามทางอย่างนี้ว่า “แผนที่ปาก” ) ...

สุดปลายทางของ ”แผนที่ปาก” ครั้งนี้คือ “วัดดอนยายหอม”...

วัดดอนยายหอมในปีนั้นยังไม่มีถาวรวัตถุมากเหมือนในปััจจุบันและกุฏิหลวงพ่อแช่ม นั้นหาง่ายมากเพราะมีรถจอดอยู่เต็มหน้ากุฏิ ก็กุฏิที่เป็นของหลวงพ่ออวยพรอาศัยอยู่ทุกวันนี้นั่นแหละครับ....

เดินเข้าไปข้างในเห็นหลวงปู่แช่ม อยู่ในกุฏิรายล้อมด้วยญาติโยมมากมาย...เห็นท่านแล้วความเหนื่อยจากการถามทางเมื่อครู่ มลายหายไปสิ้น....

นั่งดูหลวงปู่อยู่ห่างๆด้วยเรานั้นเป็นเด็กแต่ก็สังเกตุอยู่ในทีว่า ท่านนั้นมีเมตตามากๆ ใครเข้าไปหาท่านล้วนแต่ได้ของดีติดไม้ติดมือ พร้อมกับคำอวยพรขอให้รวยๆ เฮงๆ กลับมาทุกคน...

Pawat · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 09 ธ.ค. 2008 11:56 am

ผมนั่งอย่างนั้นอยู่นานจนไม่มีใครเหลืออยู่ในกุฏิแล้ว เหลือเพียงพ่อกับผมเพียงสองคน..

พ่อจึงได้กราบเรียนหลวงปู่ว่า “ไม่เคยมาหาหลวงปู่มาก่อน และลูกชาย (ซึ่งก็คือตัวผมเอง) อยากมากราบหลวงปู่เลยตั้งใจว่าจะมากราบหลวงปู่กัีนน่ะครับ”...

“เอ้าดี...ยังเด็กอยู่เลยแต่อยากไหว้พระไหว้เจ้า” หลวงปู่แช่มเริ่มปฏิสันฐานตอบโต้ด้วยความเมตตา...

ก่อนกลับท่านได้แจกเชือกจรเข้ขบฟันม้วนกับผ้ายันต์พร้อมด้วยเหรียญรูปเหมือนท่านเป็นที่ระลึก...

นั่นเองเป็นการไปกราบหลวงปู่แช่มครั้งแรกของผมกับคุณพ่อ...

หลังจากนั้นผมก็หิ้วปิ่นโตไปวัดดอนยายหอมกันทั้งครอบครัวอีกหลายครั้ง...

ทุกครั้งล้วนได้รับความเมตตาจากหลวงปู่แช่ม ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี...บ้างก็เล่าเรื่องนิทานปรัมปราพร้อมคติสอนใจให้ บ้างก็พาเดินดูรอบๆวัดให้หญ้าวัวชนที่ท่านเลี้ยงไว้ในวัด ..ให้อาหารนกแลไก่ที่อยู่ตามหน้่ากุฏิท่าน...

Pawat · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 09 ธ.ค. 2008 11:57 am

มีเรื่องเล่าให้ฟังเรื่องหนึ่ง...

ครั้งหนึ่งที่โรงเรียนเก่าของผมซึ่งที่ตั้งของโรงเรียนเป็นที่พระราชทานโดยเป็นที่เก็บรถม้าของรัชกาลทีุ่6ด้วยเป็นที่เก่าก็มักจะมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเสมอ..ไม่ว่าจะเป็นเสียงโหยหวนตอนกลางคืนแต่ที่น่ากลัวสุดคือมีนักเรียนเสียชีวิตทุกปี... บางท่านอาจจะว่าไม่เห็นแปลกเลยนักเรียนเป็นพันจะมีคนเสียชีวิตบ้างจะเป็นไรไป....แต่สำหรับตัวผมและนักเรียนที่เรียนอยู่รู้สึกแปลกจริงๆนะครับเพราะคนที่เสียชีวิตนั้นจะเป็นเฉพาะ ม.3 สลับกับ ม.6 ทุกปีและเป็นอย่างนี้มาโดยตลอด...

ตอนผมอยู่ม.2 ก็มีพี่ ม.3 ฆ่าตัวตาย ตอนผมขึ้นม.3 ก็มีพี่ม.6 โดนรถชนตายแถมด้วยปีนั้นมีนักเรียนม.3 เพื่อนผมเองขับมอเตอร์ไชค์ชนเสาไฟฟ้าเสียชีวิตที่โค้งระหว่างเขาดินวนา กับพระที่นั่งอนันตสมาคม...เรื่องมันน่าจะจบแค่นั้น....แต่มันโชคของผมที่ต้องเรียนต่อ ม.4 ที่โรงเรียนเดิม....แต่เรื่องมันไม่หยุดซิครับ....คือยังคงมีนักเรียนเสียชีวิต ม.3 สลับกับ ม.6 เรื่อยมาแต่คราวนี้โชคร้ายเป็นของนักเรียนม.6 รุ่นผม....

มีเพื่อนม.6 รุ่นผมคนหนึ่งฝันครับ...ฝันว่ามีคนใส่ชุดแดงอย่างโบราณไล่จับนักเรียน มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งหนีขึ้นไำปจนมุมบนดาดฟ้าและโดนผลักตกมาที่ม้าหินด้านล่าง 3 คนตายคาที่ โดยที่ 1 ใน 3 คนนั้นโชคร้ายที่คือผม...(ฮือ...ทำไมถึงต้องเป็นเรา)

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่นักเรียน ม.6 ระส่ำระสายเป็นที่สุดถึงขนาดโดดแถว โดดเรียนตอนเช้านัดกันไปวัดทำบุญกันทั้งรุ่น...(ถ้าใครอยู่โรงเรียนนี้ในช่วงเวลานั้นจะจำได้เพราะตอนเช้าวันรุ่งขึ้นท่านอาจารย์ถึงขนาดพูดออกไมค์หน้าเสาธงถึงเรื่องที่นักเรียนโดดเรียนไปทำบูญเลยทีเดียว)....

แต่สำหรับผมด้วยความร้อนรุ่มไม่สบายใจ...ก็เลยปรึกษาคุณพ่อ และคุณแม่ว่าจะไปทำบุญที่ไหนดี...ไวเหมือนความคิดทุกคนลงมติว่าต้อง หลวงปู่แช่ม วัดดอนยายหอมองค์เดียวเท่านั้น...

ตอนนั้นปลายปี พ.ศ.2535 ไปถึงวัดเล่าทุกอย่างให้หลวงปู่แช่มฟังท่านหลับตาซักครู่แล้วพูดว่า”ไม่เป็นไร...เรา(หมายถึงตัวผม)น่ะไม่มีดวงอุบัติเหตุยังอยู่อีกนาน”

คุณพ่อและคุณแม่ผมพร้อมใจกันยกผมให้เป็นลูกหลวงปู่แช่ม หลวงปู่แช่มก็ทำพิธีรับโดยผูกสายสิญจน์คล้องคอให้หนึ่งเส้นพร้อมทั้งพรมน้ำมนต์อย่างนานให้อีกหนึ่งครั้ง....

นั่นเองทำให้ผมคลายความกังวลลงได้...และยังคงไปวัดเพื่อกราบหลวงพ่อแช่มซึ่งเป็นพ่อบุญธรรมของผมอย่างต่อเนื่อง...

Pawat · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 09 ธ.ค. 2008 12:00 pm

วันที่ 4 ธ.ค. 36 หลวงปู่แช่ม และท่านพระครูสมห์อวยพร รับนิมนต์ปลุกเสกน้ำพระพุทธมนต์แลสิ่งของมงคลที่ท้องสนามหลวง....

เย็นวันที่ 8 ธ.ค 36 หลวงปู่แช่มเดินตรวจวัดตามปกติ...ให้หญ้าวัวและอาหารไก่เหมือนปกติ...ตอนกลางคืนมีแขกมาหาท่านเพื่อปรึกษากันเรื่องตึกโรงพยาบาลนครปฐมที่องค์หลวงปู่เป็นประธานอุปการะอยู่...

เช้าวันที่ 9 ธ.ค 36 ท่านพระครูสมุห์อวยพร (สมณศักดิ์ขณะนั้น) ออกไปปลุกเสกงานที่ต่างจังหวัดแต่เช้าตรู่โดยไม่ได้ไปกราบลาหลวงปู่เหมือนเคยอาจจะยังเช้าตรู่อยู่ก็เป็นได้...

หลังจากท่านพระครูฯ ออกไปไม่นานลูกศิษย์ซึ่งเห็นผิดสังเกตุเนื่องจากโดยปกติหลวงปู่แช่มจะตื่นแต่เช้าจึงเข้าไปดูเห็นหลวงปู่แช่มนอนอยู่ในท่าสีหไสยาสน์แต่ปราศจากลมหายใจแลสัญญาณชีพทั้งหลาย...สิ้นแล้วดวงประทีปแห่งดอนยายหอม

ครั้งหนึ่งหลวงปู่แหวน สุจิณโณ พระอริยเจ้าผู้ดับขันธ์ไปแล้วแห่งดอยแม่ปั๋งเคยกล่าวกับชาวนครปฐมที่บุกป่าผ่าดงไปกราบท่านถึงที่เชียงใหม่ว่า

“อยู่นครปฐมมีพระเถระเก่งรูปหนึ่งเคยสนทนาธรรมกันหลายครั้ง ปฏิปทาน่าเลื่อมใส ท่านชื่อ แช่ม อยู่วัดดอนยายหอม”

แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอสำหรับการการันตีปฏิปทาของอริยเมตตาแห่งดอนยายหอมผู้ล่วงลับท่านนี้...

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 09 ธ.ค. 2008 7:25 pm

โอ้...ขอบคุณมากครับคุณPawatที่กรุณาตั้งใจพิมพ์เรื่องดี ๆ ให้อ่านกัน ขอบพระคุณมากสำหรับความเพียรอย่างยิ่งในครั้งนี้ ทั้งไปเองทั้งพิมพ์เอง ผมก็เพิ่งทราบว่าคุณPawatเป็นลูกบุญธรรมหลวงพ่อแช่ม ฐานุสสโก วัดดอนยายหอมนะเนี่ย ถ้าอย่างนั้นคุณคงต้องเรียกท่านว่า "หลวงพ่อ" แล้วล่ะครับ ไม่ใช่หลวงปู่ แล้วพาพวกเราไปเที่ยววัดกราบพระบ่อย ๆ อย่างนี้ ผมคงต้องถวายชื่อให้คุณใหม่แล้วนะ...เป็นอะไรดีล่ะ....อืมม...

Pa(ไป)wat ดีมะ .... :lol:

อ๊อด อ๊อด · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 11 ธ.ค. 2008 1:04 pm

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆครับพี่
ยังงี้คงมีประสบการณ์มาเล่าอีกเยอะเลยสิครับ

Jay · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 11 ธ.ค. 2008 5:46 pm

Monny · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 11 ธ.ค. 2008 9:27 pm

ยอดเยี่ยมครับ :grt:

ศิษย์กวง · **โพสต์แล้ว:** เสาร์ 13 ธ.ค. 2008 10:16 pm

เขียนเรื่องได้เยี่ยมเลยครับ อ่านแล้วเหมือนได้สัมผัสกับหลวงพ่อแช่ม ผมไม่เคยไปกราบหลวงพ่อแช่ม
แต่ทราบว่าท่านเป็นพระที่ทรงคุณวิเศษมากๆ แอบอิจฉาคุณPawat ไม่ได้ แล้วเรื่องร้ายๆในโรงเรียนเก่า
เป็นอย่างไรต่อไปล่ะครับ กำลังลุ้นระทึกอยู่เลย :shock: