นวรัตน์ดอทคอม

สวัสดีครับ ห่างหายไปนานสำหรับการเขียนเผยแพร่เรื่องราวน่ารู้ วันนี้อากาศเย็นสบายจะขอบอกกล่าวเล่าเรื่องราวของหลวงปู่ลมูล วัดศรีภวังค์ อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าท่านไม่ใช่เจ้าอาวาส ไม่ใช่พระเกจิอาจารย์ มงคลวัตถุที่เป็นรูปท่านนั้นล้วนแต่ลูกศิษย์ขอจัดสร้างทั้งสิ้น กรณีที่ท่านสร้างเองส่วนใหญ่เป็นเครื่องราง เช่น แหวนพิรอดนิ้ว มีดหมอ สีผึ้ง และสายคาดเอวตะกรุด 5 ดอก(ขอเรียกว่าภุชงค์เบญจฤทธิ์) พระผงรูปเหมือนหลวงพ่อเฒ่า พระประธานในโบสถ์และเนื้อเทียนชัย เท่านั้น
จากคำบอกเล่าท่านบวชขณะมีอายุแล้วโดยธุดงค์มาเรื่องโดยก่อนหน้านั้นท่านจำพรรษาที่วัดพิชัยสงคราม ท่านกับหลวงพ่ออุดม รู้จักมักคุ้นกันดีท่านเป็นพระวิปัสนากรรมฐาน สมัยท่านยังดำรงค์ขันธ์อยู่พระที่มาจากต่างที่หรือวัดอื่น ๆ จะเหมารถมาหาท่านที่วัดศรีภวังค์เพื่อสอบถามเรื่องราวบางเรื่องที่ติดขัดขณะทำวิปัสนาและสอบถาววิชาความรู้ด้านอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าท่านเชี่ยวชาญด้านนี้จริง ๆ จากการสอบถามท่านโดยตรงทราบว่าตำราการสร้างเครื่องรางของขลัง วิธีการปลุกเสกลงของท่านเรียนมาจากตำราของโยมพ่อท่านซึ่งเป็นฆราวาสเท่านั้นไม่ได้เรียนที่ไหนอีก การจัดสร้างเครื่องรางของขลังท่านไม่มีการให้ทำบุญแจกเฉพาะศิษย์ที่มาลาสิกขากับท่านและบางอย่างให้เฉพาะบุคคลเท่านั้น เช่นมีดหมอและสายคาดเอว ส่วนเหรียญและภาพถ่ายนั้นศิษย์ที่ขออนุญาตจัดสร้างมีการแบ่งให้ทำบุญเพื่อนำเงินไปสร้างกำแพงวัดแห่งหนึ่งในต่างจังหวัดที่ท่านรับเป็นเจ้าภาพไว้เท่านั้น
การจัดสร้าง มงคลวัตถุ นั้นสร้างภาพถ่ายเต็มองค์ก่อนเป็นครั้งแรกเมื่อปี 2538 ขนาดประมาณ 2 นิ้ว และต่อมาจัดสร้างเหรียญรูปเหมือนปั๊มเพียงครั้งเดียวเมื่อปี 2543 โดยการสร้างเหรียญนำแบบมาจากภาพถ่ายรุ่นแรก สร้างเพียงเนื้องเงิน 99 เหรียญ เนื้อตะกั่วรวมทั้งลองพิมพ์ 20 เหรียญ รวม 119 เหรียญ ไม่มีการจัดสร้างเนื้ออื่น ๆ (ส่วนตะกั่วหยอดเป็นพิมพ์รูปเหมือนตัดชิด สร้างจำนวนน้อยมาก) ออกให้ทำบุญในงานสรงน้ำอายุ 90 ปีเมื่อปี 2534 จากนั้นมีการสร้างภาพถ่ายและรูปเหมือนลอยองค์ในภายหลังช่วงท้ายอายุท่านแล้ว
ในด้านเครื่องราง เช่นมีดหมอเป็นเนื้ออลูมิเนียมขึ้นรูป ไม่มีปลอกมีด รูปร่างคล้ายมีดตอก ท่านจัดทำตัดแผ่นอลูมิเนียมด้วยตัวเองเข้ามีดเองให้เฉพาะลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดเท่านั้น ยกเว้นที่นำมาออกให้ทำบุญสร้างกำแพงในปี 2543 เท่านั้นมีอยู่ในพานพร้อมเหรียญรุ่นแรกไม่เกิน 10 เล่ม สมัยนั้นออกให้ทำบุญด้ามละ 1,000 บาท จากนั้นท่านไม่ได้จัดสร้างอีก มีตอนท้ายอายุท่านเท่านั้นที่ศิษย์ขอสร้างถวายแต่รูปแบบไม่เหมือนกันมีไม่เกิน 5 เล่ม เฉพาะมีดวิธีการบูชาของท่านแปลกล้ำไม่เหมือนที่อื่นท่านให้ตั้งไว้บนหิ้งเอาปลายมีดชี้ขึ้น ไม่ให้วางนอน
วัตถุมงคลทุกชนิดท่านปลุกเสกของท่านเองไม่เคยนำไปเข้าพุทธาภิเษกที่ไหน ท่านองค์เดียวเมื่อปลุกเสกเห็นว่าได้ที่แล้วก็นำออกมาแจกให้กับผู้ที่ท่านเห็นสมควรได้เท่านั้น ส่วนสายเอวท่านทำเองถักเองในสายจะมีผ้าจีวรขอหลวงพ่อเฒ่า พระประธานในโบสถ์ร้อยอยู่ด้วยทุกเส้น เฉพาะสายเอวนั้นท่านทำเรื่อย ๆ แต่แจกน้อยมาก ท่านทำเครื่องรางของขลังสายคาดเอว มีดหมอ แหวนพิรอด สีผึ้งได้ขลังมากผู้ที่ได้รับไปขณะนั้นต่างยืนยันด้วยกันทั้งสิ้น และเป็นเรื่องที่แปลกอย่างหนึ่งคนในท้องถิ่นวัดศรีภวังค์เองไม่เคยได้วัตถุมงคลจากท่านเลย หรือได้ไว้ก็น้อยมากนับคนได้ มีแต่คนจากต่างถิ่นเช่นปทุมธานี อ.เมืองพระนครศรีอยุธยา กรุงเทพฯ เท่านั้นที่ได้วัตถุมงคลท่าน มารู้กันที่หลังจากที่ท่านมรณะภาพไปแล้วทั้งนั้นสมกับที่ท่านเคยกล่าวไว้่ขณะดำรงขันธ์ว่า กว่าจะรู้กันก็ไม่ทันแล้ว ขณะที่ท่านมรณะภาพอายุร้อยกว่าปีแล้วและคนที่จัดสร้างเหรียญก็ยืนยันว่า เหรียญดังกล่าวระบุอายุท่านคลาดเคลื่อนน้อยไปประมาณ 4 หรือ 5 ปี ท่านมีวิชาอาคมขลัง รู้วิธีจัดสร้างและปลุกเสกเครื่องราง การจัดสร้างทั้งหมดทำเอง แต่เนื่องจากวัตถุมงคลมีจำนวนน้อย มีรูปแบบไม่สวยงามเท่าที่ควร มีดหมอก็ต่างจากที่เราเคยพบเห็นโดยสิ้นเชิง ท่านแจกของยากทำให้ไม่มีใครรู้จักท่านเท่าที่ควรและโดยนิสัยส่วนตัวท่านชอบอยู่อย่างสมถะและไม่ชอบเป็นเกจิอาจารย์อยู่แล้ว ทำให้ไม่มีใครรู้เรื่องดังกล่าวนัก ที่เล่าสู่กันฟังนั้นเพื่อเป็นเกร็ดความรู้และเปิดโลกทัศน์เกจิอาจารย์พื้นบ้านเท่านั้นมิได้มีเจตนาเป็นอย่างอื่นครับ
สุดท้ายขอขอบคุณพี่เชษฐ์ ที่ได้ให้ข้อมูลทั้งหมดและสนับสนุนหลายสิ่งหลายอย่างครับ ส่วนภาพวัตถุมงคลจะนำลงให้ชมในภายหลังครับ ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอ่านมาตั้งแต่ต้นครับ แล้วพบกันใหม่ในครั้งหน้า สวัสดี