สัมภเวสีหาที่เกิด

เสาร์ 04 เม.ย. 2009 10:19 pm

เทศน์อบรมฆราวาส
โดยหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๓ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๕๒

สัมภเวสีหาที่เกิด

ยอดเงินตึกสงฆ์อาพาธกำหนด ๒๐๐ ล้าน ทองคำได้ ๑๑,๙๒๘ กิโล แล้วดอลลาร์ (๑๐,๒๑๔,๖๐๐ ดอลล์ครับ) ๑๐ ล้าน ก็ดีล่ะของที่ท่านทั้งหลายได้นำมาบริจาคเข้าหมดเลย ไม่มีตกเรี่ยเสียหายไปที่ไหนไม่มี คนที่มาทำหน้าที่เก็บรักษาทองคำนี่เป็น คนเหมือนว่าหัวใจเดียวกับเรา เคลื่อนไม่ได้เลย นี่ละธรรมตรงแน่ว ไม่ให้เคลื่อนคลาด ทองคำได้ตั้งหมื่นนะ (๑๑,๙๒๘ กิโลครับ) ทองคำนะ ส่วนดอลลาร์ได้ ๑๐ ล้าน (๑๐,๒๑๔,๖๐๐ ครับ) นี่ละเข้าคลังหลวงทั้งนั้น

ตึกสงฆ์อาพาธ ๑๐ ชั้นเป็น ๒๐๐ ล้านบาท ได้แล้วเท่าไรเวลานี้ (๑๑๖,๕๕๙,๔๕๘ บาทครับ) อ่านตามนี้ละไปคิดทุกคน มาช่วยบ้านช่วยเมืองช่วยตัวของเราทั้งประเทศเลยละ เวลาจำเป็นวิ่งเข้าโรงพยาบาลด้วยกันทั้งนั้น โรงพยาบาลมันเรื่องลึกลับนะ ป่าช้าก็อยู่ที่นั่น ตึกโรงพยาบาลคนเจ็บคนไข้หายที่นั่น ป่าช้าก็อยู่ที่นั่น ทีนี้เวลาผู้เจ็บไข้ได้ป่วยไปนั่งพวกผีอยู่ในนั้นจุ้นจ้านไม่น้อยนะ อยู่ในโรงพยาบาลที่รักษาโรค พวกผีพวกเปรต สัมภเวสีแสวงหาที่อยู่ กวนคนนั้นกวนคนนี้อยู่ในเตียงนอน อันนี้ลึกลับมากอยู่ ถ้าธรรมดาแล้วใครไม่อยากเข้าไปล่ะโรงพยาบาล เข้าไปก็ไปหาผีพวกนั้นละ ผีพวกสัมภเวสีมากวน แต่ไม่มีใครรู้มันก็เหมือนไม่มีนะ

(สัมภเวสีเขาไม่ไปเกิดเลยเหรอค่ะ) ถ้าว่ากรรมก็ยังไม่หนักมาก ถ้าหนักมากก็ลงปึ๋ง ถ้าเบามากก็ขึ้น สัมภเวสีคือได้ห้าขาดสิบ ได้สิบขาดห้า หาห้าหาสิบ เขาเรียกสัมภเวสีแสวงหาที่เกิด คือกรรมไม่หนักมากนัก กรรมชั่วก็ไม่หนักมาก กรรมดีไม่หนักมาก ก็อยู่อย่างนั้น ถ้ากรรมดีมีผึงเลย กรรมชั่วมีก็ผึงลง กรรมดีมีมากขึ้นทันที พวกนี้สัมภเวสีหาที่เกิดที่อยู่ เอาล่ะทีนี้ให้พรนะ

เสาร์ 04 เม.ย. 2009 11:16 pm

อนุโมทนาด้วยครับ

อาทิตย์ 05 เม.ย. 2009 12:03 am

โห อ.bon โพสท์เรื่องนี้อันนี้ถูกใจผมเป็นอย่างมากที่สุดเลย ผมล่ะอยากให้มีเรื่อง "จริง" ที่คนไม่รู้ไม่เห็นอย่างนี้ แต่มีท่านผู้รู้จริงเห็นจริงแล้วคนเชื่อถือท่านเต็มหัวใจออกมาพูด แล้วนำมาเผยแพร่ให้คนทั้งหลายได้รับฟังอย่างนี้แหละครับ อย่างนี้เลยที่ต้องการ

ขอขอบคุณทั้งจากใจตัวเองแล้วก็เผื่อท่านอื่น ๆ ด้วย ที่อาจได้อ่านแต่ไม่มีจังหวะเวลาได้โพสท์ขอบคุณ อ.bon

ขอบคุณมากครับ

ปล. เพื่อนและญาติของผม เคยเจอผีหลอกบ้าง พบเจอเฉย ๆ บ้าง ในโรงพยาบาลบ่อย ๆ พอหลวงตาเล่าก็เลยถูกใจผมมาก พออ.bonโพสท์ก็เลยถูกใจผมที่สุด หลวงปู่หลุย จันทสาโร ก็เคยเล่าให้ผมฟัง ถึงครั้งที่ท่านอาพาธแล้วได้ไปพักที่ รพ.จุฬา ท่านว่าแทบไม่ได้พักได้นอนเลย มือผีมือเปรตชูว่อนรอบเตียง ขอส่วนบุญกันไม่หยุดไม่พัก แผ่เมตตาให้เท่าไร ๆ ก็ไม่เคยพอ เหมือนเขาอดอยากกันมานานและมีจำนวนมากอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็น รพ. สมคำหลวงตามหาบัวกล่าวว่า "ป่าช้าก็อยู่ที่นั่นแหละ"

วันหนึ่งหลวงปู่หลุยบอกว่าได้ยินเสียงดังตึง ตึง จนแผ่นดินสะเทือนอยู่นอกตึก ทีแรกท่านนึกว่าใครตอกเสาเข็ม พอมองออกไปก็เห็นวิวได้ไกลเพราะท่านอยู่ชั้นบน ก็เห็นเปรตตนหนึ่งกำลังเดินตรงมุ่งหน้ามาทางท่าน ท่านว่าตัวสูงมาก ตัวใหญ่มาก จึงทำให้เดินมีเสียงดังราวกับปั้นจั่นตอกเข็ม เขาบอกว่าเขาเห็นแสงสว่างจากองค์ท่าน เขาเลยเข้ามาหาท่านเพื่อขอส่วนบุญ เมื่อท่านแผ่เมตตาอุทิศเฉพาะเขาแล้ว เขาก็หายไปไม่เคยมาอีกเลย

นี่ก็นับว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องแปลกที่หาฟังได้ยาก ถ้าไม่ได้อยู่ใกล้ครูใกล้อาจารย์ นักปราชญ์บัณฑิตจริง ๆ คงไม่มีโอกาส