ตัวผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยเจอประสบการณ์จากพระเครื่องมากนัก หรือเจอแล้วอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ เรื่องที่เกิดกับผมเมื่อสามสี่วันที่แล้ว คิดอยู่นานว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ แต่ความรู้สึกในทีแรกนั้น บอกว่า
.....ใช่เลย ปาฏิหาริย์แน่แล้ว..... เรื่องมีอยู่ว่า.......
รุ่นพี่ที่ผมนับถือคนหนึ่งได้แวะมาเยี่ยมเยียนทักทายที่บ้าน แล้วเราทั้งคู่ก็พากันออกไปกินข้าวแถว ๆ บ้าน เป็นตึกแถวที่ขายข้าวแกงริมถนน ซึ่งเป็นร้านประจำของผม ระหว่างที่เดินไปร้าน ฟ้าก็มืดมาแต่ไกล พอถึงร้านได้ซักพัก ฝนก็กระหน่ำตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา (ไม่แปลกเพราะเป็นธรรมดาของหน้าฝน) เราสองคนก็ได้แต่มองหน้ากัน แล้วรุ่นพี่ก็พูดว่าแล้วจะกลับไปที่รถยังไงวะเนี่ย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะมัวแต่คุยกันเรื่องพระเครื่อง และอื่น ๆ จิปาถะ จนรุ่นพี่ท่านนั้นถามว่า ตัวผมเองแขวนพระอะไรไว้ที่ท้ายทอย ผมตอบทันทีว่า
เหรียญท่านย่าเฒ่า รุ่นแรก พิมพ์เล็ก แกก็เลยขอดู (ในใจผมก็หวั่น ๆ ว่าท่านย่าอาจจำต้องจากเราไปแล้วหรือนี่ )..........
หลังจากที่คุยกันอยู่ซักประมาณ 20 นาที ฝนก็ยังคงตกหนักอยู่เช่นเคย และไม่มีวี่แววที่จะหยุดหรือ ซาลง พอที่จะทำให้ผมได้เดินกลับบ้าน และรุ่นพี่ได้เดินกลับไปที่รถเลย ในใจก็นึกถึงประสบการณ์ที่เพื่อน ๆ ต่างมักพูดถึง การห้ามฟ้า ห้ามฝน ได้ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขานับถืออยู่ ในใจก็นึกขำเล็ก ๆ ว่าอยากให้มาลองห้ามฝนที่กำลังตกหนัก ๆ อยู่นี้ดูบ้าง แล้วก็อดยิ้มเยาะไม่ได้ว่า ท่าจะยาก แล้วความคิดนี้ก็นึกว่าแล้วเราลองขอชมบารมีกับเหรียญที่เราแขวนดูบ้างจะเป็นไร (ซึ่งปกติเรื่องเหนือธรรมชาติอย่างนี้ผมไม่เคยคิดจะขออยู่แล้ว เนื่องด้วยความเป็นไปได้ยาก แล้วกลัวว่าใจเราจะไปนึกปรามาสเข้า หรือ อย่างน้อยอาจทำให้ศรัทธาที่มีอยู่ก่อน ลดน้อยลง หากว่าสิ่งที่ขอนั้นไม่เป็นไปตามหวัง) .........แต่เอาน่าขอลองดูสักครั้ง
ใจก็คิดไปถึงเหรียญท่านย่าที่ได้มาและพึ่งเลี่ยมแขวนอยู่.......
.นึกอยู่แค่ว่าท่านย่าจะไหวมั๊ยเนี่ย....นึกเสร็จแล้วก็มิได้สนใจว่าจะเป็นอย่างไร (เพราะใจไม่อยากคาดหวังมากนัก) ก็ยังคงคุยกับรุ่นพี่ต่อไปอีกสักครู่เดียว ไม่น่าเกินห้านาที ยังคงมีเสียงฝนอย่างหนักเช่นเคย แต่หากเป็นเสียงที่เกิดจากน้ำที่ค้างจากดาดฟ้าตกลงมายังชั้นล่าง แต่ฝนจริง ๆ นั้นหยุดแล้ว หยุดอย่างชนิดที่ว่าไม่มีแม้สักหยดเดียว วินาทีนั้น ขนผมลุก ขึ้นมาทันที หลังจากแยกกับรุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อย เมื่อถึงบ้านก็เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จ เมื่อออกจากห้องน้ำ ก็เห็นว่าฝนก็กลับมาตกหนักเหมือนในช่วงแรกเลย พูดไม่ออก ได้แต่ งง รู้อยู่คนเดียว ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เว้นเสียแต่คนที่ผมสนิทหรือรู้จักผม จริง ๆ ข้าวเย็นมื้อนั้นทำให้ผมอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก .........หลังจากวันนั้นเหรียญที่มักจะแขวนอยู่เป็นประจำที่ท้ายทอยผมก็คือ ......เหรียญท่านย่าเฒ่า นั่นเอง
หากคุณ ๆ ได้เจอ
คนหน้าตาดี ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็
ทักทาย อู๊ด บ้างนะครับ
เข้าสู่ระบบ 
สมัครสมาชิก
FAQ 
ส่วนเรื่องเหรียญท่านย่าเฒ่ารุ่นแรกนั้น จะพยายามสอบถามให้นะครับ แต่อาจจะยากหน่อย เพราะแต่ละคนหวงกันมาก เท่าที่ทราบ กลุ่มพวกเราที่เป็นศิษย์ในสำนัก มีครอบครองกันไม่กี่คน และมีกันแค่คนละเหรียญ อีกทั้งยังห้อยติดคอกันทุกคนอีกด้วย แต่ก็ไม่แน่นะครับ พี่อู๊ด อู๊ด อาจจะเบื่อความหล่อของตัวเองและยกให้คุณหมอก็เป็นได้ 