พี่ศิษย์กวงครับ

[มันโท]

เล่าเรื่องการลงกระหม่อมของหลวงพ่อสาลีโขให้ฟังบ้างสิครับ
มีวาสนาได้ไปกราบท่านและท่านได้เมตตาลงให้แต่ท่านไม่ได้อธิบายเรื่องอื่น ๆ นอกจากข้อห้ามให้ฟังมากนัก
คิดถึงท่านครับ...ไม่อยากให้เรื่องราวเลือนหายไปตามกาลเวลา...

[อู๊ด อู๊ด]

รอ ร๊อ รอ .............ด้วยคน

[เด็กลึกลับ]

ดีฮะ
มานั่งรอฟังด้วยคน

juon.jpg (26.4 KiB) เปิดดู 2377 ครั้ง

[ศิษย์กวง]

สวัสดีครับน้องมันโท...

ขอบพระคุณครับสำหรับคำถาม ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนว่าเรื่องที่ผมจะเล่านี้อาจจะไม่ค่อยสมบูรณ์นัก แต่จะเล่าเท่าที่ตัวเองรู้ทั้งหมด
และขอเรียนเชิญคุณต่อ หรือเพื่อนๆ ที่พอทราบมามีส่วนร่วมขยายเรื่องที่ผมจะเล่านะครับ กรรมวิธีถ้าน้องมันโทเคยลงมาแล้วคงพอจำได้ เอาเรื่องนี้มาเล่าดีกว่า "เด็ดกว่ากันเยอะ.."

เหล็กจาร – เป็นเหล็กที่หลวงพ่อท่านได้จัดสร้างเป็นการเฉพาะ ตัวด้ามเป็นงาช้าง แก่นในของตัวด้ามสอดเหล็กไหลของหลวงปู่ฝั้น อาจาโร
ซึ่งลูกศิษย์ของหลวงปู่ฝั้น ได้นำมามอบให้หลวงพ่อ(ก่อนที่เขาจะสิ้นบุญ) นัยว่าหลวงพ่อมีบุญบารมีสามารถรับของวิเศษชิ้นนี้ได้ บริเวณยอดของเหล็กจารหลวงพ่อจะติดพระชัยวัฒน์ทองคำ(โบราณ) ไว้หนึ่งองค์...

ถึงตอนนี้คิดว่าน้องมันโทคงจะนึกภาพของเหล็กจารได้ชัดขึ้น..

และถ้าเราสังเกตจะเห็นว่าเหล็กจารอันนี้หลวงพ่อจะเก็บไว้โดยห่อด้วยผ้ายันต์สีแดงสภาพเก่า ซึ่งก็คือ"การจัดเก็บรักษาของขลังตามตำราของหลวงพ่อ" ที่บอกกับลูกศิษย์เสมอๆคือการนำของห่อด้วยผ้าแดงแล้ววางไว้หน้ารูปหลวงปู่เผือกครับ

น้ำมัน – เป็นน้ำมันจันทน์ของแท้ ผสมด้วยว่านยาและผงวิเศษ ต่างๆ เช่นผงเก่าของฤษี ผงตะไบเงิน ตะไบทอง ผงพุทธคุณที่หลวงพ่อจัดสร้างขึ้น ฯลฯ ลูกศิษย์รุ่นเก๋าของท่านเคยบอกผมว่าน้ำมันจันทน์ในขวดนี้ ”เหนียวชะมัดยาด....”

แผ่นทองคำเปลว – เป็นทองคำเปลวแท้ชนิดเต็มแผ่น จัดทำขึ้นเพื่อหลวงพ่อเป็นการเฉพาะจากร้านค้าแถวๆวัดบวร ที่ทราบเพราะว่าหลวงพ่อเคยให้ผมฟังว่าท่านสั่งทำจากที่นั่นและลูกชายเจ้าของร้านก็บังเอิญมาเป็นลูกพี่ของผมสมัยที่ผมเข้ามาเรียนหนังสือในกรุงเทพ..

ซึ่งลูกพี่ท่านนี้ก็คือคนที่ชักนำให้ผมมากราบหลวงพ่อครับ

ถามต่อว่าเขานับถือหลวงพ่อขนาดไหน ตอบได้ว่ามากเพราะ”ท่านรอดตายจากกระสุนปืนหลายครั้ง...” ปัจจุบันท่านนี้ยังมีชีวิตอยู่เป็นเซียนพระเปิดร้านอยู่ที่โรงแรมมนเฑียรครับ

ผงวิเศษ – ผงวิเศษในที่นี้คือ”ผงพุทธคุณ” ไม่ใช่ผงวิเศษตราร่มชูชีพอย่างที่คนชอบพูดกัน เล่าถึงตรงนี้คิดว่าน้องมันโทคงเคยเห็นหลวงพ่อชอบดุผู้ที่ได้รับผงแล้วทำตกหล่น ผงนี้สำคัญไฉน...สำคัญมากครับ กว่าที่หลวงพ่อจะสร้างผงพุทธคุณพวกนี้ขึ้นมาได้ ท่านต้องใช้ความวิริยะ อุตสาหะ บางครั้งถึงกับตั้งจิตอธิษฐานเอาชีวิตเข้าแลก

ขอยกตัวอย่างเรื่องของการทำผงอิทธิเจ ตามที่ได้รับฟังจากหลวงพ่อนะครับ

หลวงพ่อท่านสำเร็จผงอิทธิเจในถ้ำแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ในระหว่างที่เรียนทำผง ท่านตั้งจิตอธิษฐานแน่วแน่หากไม่สำเร็จก็ขอให้ตายในถ้ำนี้ไปเลยและเมื่อท่านสำเร็จ จึงได้เรียกลูกศิษย์มาปลงผม “ความอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น” คือมีดโกนคมกริบไม่สามารถปลงผมของท่านได้

ท่านให้ลูกศิษย์ลงจากเขาไปซื้อมีดโกนมาใหม่แต่ก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับเส้นผมได้ ทำน้ำมนต์แช่มีดโกนก็แล้ว เส้นผมยังไม่สะเทือน จนตัวท่านเองต้องถอดใจพร้อมกับต้องนอนพักเพราะศรีษะของท่านระบมและมีอาการอักเสบ...

แต่พอรุ่งเช้าหลวงพ่อก็ต้องตะลึงอีกครั้งเพราะหนังศรีษะที่เกิดระบบได้หลุดออกมาเป็นแผ่นๆ พร้อมเส้นเกศาครับ ปัจจุบันแผ่นหนังศรีษะของท่านได้ถูกลูกศิษย์ท่านหนึ่งที่เป็นพระเก็บรักษาไว้ครับ....

หลวงพ่อท่านว่านี่แหละครับ “อานิสงค์ของการได้ดื่มน้ำที่ผสมผงอิทธิเจ” ที่ได้ปลิวตกหล่นลงไปในน้ำระหว่างการเรียนทำผงครับ

น้ำมนต์ – น้ำมนต์กับหลวงพ่อเป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ได้ เพราะหลวงพ่อเป็นนักไสยศาสตร์ เคร่งครัดธรรมเนียมและคำครูบาอาจารย์ ในบาตรน้ำมนต์ท่านได้แช่ของวิเศษไว้หลายชิ้น...

ผมเคยแอบก้มมองดู เห็นเป็นก้อนหินรูปทรงประหลาดๆ พระที่แกะจากหิน จากหยก เวลาที่จะเติมน้ำลงในบาตร ท่านจะใช้น้ำมนต์ในโอ่งใบหนึ่งที่ตั้งอยู่ตรงบริเวณลานอาบน้ำมนต์ครับ..

แน่นอนครับ...ผมก็เคยแอบดูในโอ่งนี้เช่นกัน ก็เห็นของวิเศษที่ท่านได้แช่เอาไว้ พวกก้อนหิน พระพุทธที่แกะจากหิน ฯลฯ เข้าใจว่าต้องสำคัญมากละครับ หากน้องมันโทมีโอกาสก็ขอน้ำมนต์ในโอ่งใบนี้นะครับ ผมว่าเด็ดขาดนัก พี่ตึ๋งของน้องๆ ก็ใช้น้ำในโอ่งนี้แหละครับช่วยบรรเทาเรื่องร้ายๆ...

สำหรับกรรมวิธีการลงของท่าน ก็ตามที่น้องมันโทได้รับมาละครับ เหมือนๆกันทุกคน...จะมีแตกต่างกันนิดก็น่าจะเป็น การลงอักขระยันต์บนศรีษะ เพราะ ผมเคยเห็นท่านลงสองอย่าง คือลงแบบใช้เวลาสักหนึ่งนาที กับแบบใช้เวลานานพอสมควร ซึ่งจะเป็นยันต์แบบไหนอันนี้ด้อยปัญญาจริงๆครับ แต่สุดท้ายแล้วจะจบลงที่ท่านจะมาหยุดบริเวณหน้าผาก นัยว่าเพื่อถ่ายทอดพลังครับ

ส่วนยันต์ที่ลงบนฝ่ามือก็แน่นอนครับเป็นยันต์โภคทรัพย์ มีเคล็ดลับอย่างหนึ่งคือแผ่นทองคำเปลวก่อนที่ท่านจะนำมาแปะที่ศรีษะหรือที่ฝ่ามือ ท่านจะต้องนำมาวางไว้ที่หน้าตักของท่าน..

ท่านว่า “เงินทองกองบนหน้าตัก..” ทำนองนี้ครับ เดี๋ยวนึกออกแล้วมาต่อให้ใหม่นะครับ...

ปล.สำหรับรูป เป็นฝีมือของนักถ่ายภาพหน้าตาดี ฝีมือระดับอ๋อง เอามาฝากเพื่อระลึกถึงท่านครับ

แนบไฟล์

343435.jpg (42.2 KiB) เปิดดู 2366 ครั้ง

[มันโท]

ขอบพระคุณมาก ๆ ครับพี่
เด็ดจริง ๆ ครับ จะรอฟังต่อนะครับ m(_ _)m นับถือ นับถือ

[อู๊ด อู๊ด]

เด็ด ครับ เด็ด...........ขอบคุณขอรับ

[จิ้งจก]

ไม่ทันได้ลงกระหม่อมอะครับทำไงดี ลูกประคำของท่านสักเส้นคงจะดี

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

เอ่อ....

อย่าเรียกผมเลยครับ ความรู้ไม่ถึงครับ คุณศิษย์กวงนั่นแหละ ตอบมาซะดี ๆ ผมก็รอฟังอยู่เหมียนกัลลล์

[JoJo]

สุดยอดครับพี่ศิษย์กวง ผมก็เคยได้รับเมตตาจากหลวงพ่อลงกระหม่อมให้ครั้งหนึ่งแต่นานมากแล้วครับ พอได้อ่านคำอธิบายของพี่ ทำให้ผมเหมือนได้ย้อนอดีตเลยครับ

[ศิษย์กวง]

สวัสดีครับทุกๆท่าน...
ดีใจครับที่เรื่องเล่าของผม ทำให้ทุกคนนึกถึงความเมตตาของหลวงพ่อ..
ขอเวลาตกผลึกความจำนิดนะครับ แล้วเรามานั่งล้อมวงฟังกันใหม่
อ้อ..สำหรับท่านอาจารย์ต่อ การเข้ามานั่งฟังของท่าน
ทำให้เรื่องเล่าของผมปลอดภัย มากเลยครับ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

ขอบคุณครับที่วางใจผมเหมือนวอลโว่

[fengptn]

ตกผลึกจนเป็นเพชรแล้วมั้งครับพี่ ล้อมวงนานแล้วนะครับ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

5555 จิกอีก จิกอีก แกจะได้เกิดอารมณ์ร่วมซะทีครับ