ต.บ้านสวน อ.เมือง จ.ชลบุรี
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 4:15 pm
ตัวผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยเจอประสบการณ์จากพระเครื่องมากนัก หรือเจอแล้วอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ เรื่องที่เกิดกับผมเมื่อสามสี่วันที่แล้ว คิดอยู่นานว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ แต่ความรู้สึกในทีแรกนั้น บอกว่า
.....ใช่เลย ปาฏิหาริย์แน่แล้ว..... เรื่องมีอยู่ว่า.......
รุ่นพี่ที่ผมนับถือคนหนึ่งได้แวะมาเยี่ยมเยียนทักทายที่บ้าน แล้วเราทั้งคู่ก็พากันออกไปกินข้าวแถว ๆ บ้าน เป็นตึกแถวที่ขายข้าวแกงริมถนน ซึ่งเป็นร้านประจำของผม ระหว่างที่เดินไปร้าน ฟ้าก็มืดมาแต่ไกล พอถึงร้านได้ซักพัก ฝนก็กระหน่ำตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา (ไม่แปลกเพราะเป็นธรรมดาของหน้าฝน) เราสองคนก็ได้แต่มองหน้ากัน แล้วรุ่นพี่ก็พูดว่าแล้วจะกลับไปที่รถยังไงวะเนี่ย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะมัวแต่คุยกันเรื่องพระเครื่อง และอื่น ๆ จิปาถะ จนรุ่นพี่ท่านนั้นถามว่า ตัวผมเองแขวนพระอะไรไว้ที่ท้ายทอย ผมตอบทันทีว่า
เหรียญท่านย่าเฒ่า รุ่นแรก พิมพ์เล็ก แกก็เลยขอดู (ในใจผมก็หวั่น ๆ ว่าท่านย่าอาจจำต้องจากเราไปแล้วหรือนี่ )..........
หลังจากที่คุยกันอยู่ซักประมาณ 20 นาที ฝนก็ยังคงตกหนักอยู่เช่นเคย และไม่มีวี่แววที่จะหยุดหรือ ซาลง พอที่จะทำให้ผมได้เดินกลับบ้าน และรุ่นพี่ได้เดินกลับไปที่รถเลย ในใจก็นึกถึงประสบการณ์ที่เพื่อน ๆ ต่างมักพูดถึง การห้ามฟ้า ห้ามฝน ได้ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขานับถืออยู่ ในใจก็นึกขำเล็ก ๆ ว่าอยากให้มาลองห้ามฝนที่กำลังตกหนัก ๆ อยู่นี้ดูบ้าง แล้วก็อดยิ้มเยาะไม่ได้ว่า ท่าจะยาก แล้วความคิดนี้ก็นึกว่าแล้วเราลองขอชมบารมีกับเหรียญที่เราแขวนดูบ้างจะเป็นไร (ซึ่งปกติเรื่องเหนือธรรมชาติอย่างนี้ผมไม่เคยคิดจะขออยู่แล้ว เนื่องด้วยความเป็นไปได้ยาก แล้วกลัวว่าใจเราจะไปนึกปรามาสเข้า หรือ อย่างน้อยอาจทำให้ศรัทธาที่มีอยู่ก่อน ลดน้อยลง หากว่าสิ่งที่ขอนั้นไม่เป็นไปตามหวัง) .........แต่เอาน่าขอลองดูสักครั้ง
ใจก็คิดไปถึงเหรียญท่านย่าที่ได้มาและพึ่งเลี่ยมแขวนอยู่.......
.นึกอยู่แค่ว่าท่านย่าจะไหวมั๊ยเนี่ย....นึกเสร็จแล้วก็มิได้สนใจว่าจะเป็นอย่างไร (เพราะใจไม่อยากคาดหวังมากนัก) ก็ยังคงคุยกับรุ่นพี่ต่อไปอีกสักครู่เดียว ไม่น่าเกินห้านาที ยังคงมีเสียงฝนอย่างหนักเช่นเคย แต่หากเป็นเสียงที่เกิดจากน้ำที่ค้างจากดาดฟ้าตกลงมายังชั้นล่าง แต่ฝนจริง ๆ นั้นหยุดแล้ว หยุดอย่างชนิดที่ว่าไม่มีแม้สักหยดเดียว วินาทีนั้น ขนผมลุก ขึ้นมาทันที หลังจากแยกกับรุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อย เมื่อถึงบ้านก็เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จ เมื่อออกจากห้องน้ำ ก็เห็นว่าฝนก็กลับมาตกหนักเหมือนในช่วงแรกเลย พูดไม่ออก ได้แต่ งง รู้อยู่คนเดียว ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เว้นเสียแต่คนที่ผมสนิทหรือรู้จักผม จริง ๆ ข้าวเย็นมื้อนั้นทำให้ผมอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก .........หลังจากวันนั้นเหรียญที่มักจะแขวนอยู่เป็นประจำที่ท้ายทอยผมก็คือ ......เหรียญท่านย่าเฒ่า นั่นเอง
- DSC09645 (WinCE).JPG (21.46 KiB) เปิดดู 4988 ครั้ง
- DSC09646 (WinCE).JPG (20.77 KiB) เปิดดู 4987 ครั้ง
หากคุณ ๆ ได้เจอ
คนหน้าตาดี ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็
ทักทาย อู๊ด บ้างนะครับ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 4:35 pm
ต้องทักแน่นอนครับ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 5:01 pm
ท่าทางจะหายากนะคะ
พอจะมีเล็ดรอดสู่คนภายนอกบ้างมั้ยคะ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 6:20 pm
ผมว่าพี่ๆคงต้องระวังทักผิดคนซะแล้วล่ะ เพราะว่าวันนี้ผมก็แขวนเหรียญนี้อยู่ที่ท้ายทอยเหมือนกันกร๊าบ ถ้าเจอพร้อมกันสองคน ก็ให้สังเกตว่าใครหล่อกว่าก็แล้วกัน คนที่หล่อกว่านั้นก็คือ......พี่อู๊ด อู๊ด นั่นเองกร๊าบ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 6:23 pm
คุณ jojo อัธยาศัยดีจังครับ น่าคบหาน่าคบหา
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 7:30 pm
เรียนคุณอู๊ดดี้
คุณอู๊ดอู๊ดใช้คำผิดไปสามคำสำหรับการเล่าเรื่องนี้ครับ คือ
1. ประสบการณ์ ต้องใช้ บ.ใบไม้ครับ ไม่ใช่ พ.พาน
2. ปาฏิหาริย์ เป็นคำบาลี ต้องมีสระอิที่ ร.เรือ ทุกครั้งไปครับ
และสำคัญที่สุด...
ผมก็ห้อยเหรียญท่านย่าเฒ่าเหมือนกัน ให้ทำใจได้เลยว่าคงไม่มีใครทันได้ทักคุณ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 7:34 pm
หน้าตาไม่ค่อยดี เอาเหรียญของอู๊ด อู๊ด มาแขวนแล้วเราจะหน้าตาดีมั้ยฟะเนี่ย
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 7:58 pm
ก้อถอดหน้ากอกออกซะสิครับ...
น่าน..แค่นั้นแหละ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 8:11 pm
แก้ใหม่แล้วครับ ขอบคุณครับ
ศุกร์ 19 ก.ย. 2008 10:26 pm
เอ่อ..ได้อ่านเรื่องฝนตกฝนหยุดของคุณอู๊ดอู๊ดแล้ว..ทำให้คิดถึงบ่ายวันฝนตกวันหนึ่งที่ตัวเองได้เจอมาบ้าง...
บ่ายวันนั้นตั้งใจว่าจะไปที่สำนักอ.ธรรมนูญ ฟ้ามืดครึ้มฝนตกปรอยๆ ตั้งแต่ออกจากที่ทำงาน...ในใจก็คิดว่า เอาน่า ฝนตกนิดหน่อย คงไม่ทำให้เสียความตั้งใจที่จะได้ไปกราบอาจารย์ ก็ขี่รถจักรยานยนต์ ไปเรื่อยๆ แต่ฝนก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ...ทำไงดีล่ะ จะหยุด รึ จะไปต่อดี ตอนนั้นเราคิดถึงท่านย่าเฒ่าเหมือนคุณอู๊ดอู๊ดเปี๊ยบเลย แต่ฝนไม่หยุดแต่ก็ไม่หนักไปกว่าเดิม...เอาน่า เป็นไงเป็นกัน มาถึงครึ่งทางแล้วนี่ เปียกเป็นเปียก...
ระหว่างทาง อ้าว...อะไรมาขวางอยู่กลางถนนล่ะน่ะ ปรากฎว่ากลางถนนมีรถกระบะที่มีรางยาวต่อพ่วง ขวางกลางถนนอยู่ จะหลบขวาก็มีรถตามมา หลบซ้ายก็ไม่ได้ ต่างคนต่างก็จอดรอให้รถกระบะพ่วงถอยเข้าโกดังข้างทาง...พอมองในกระจกมองหลัง เห็นรถกระบะวิ่งตามหลังตรงมายังจุดที่เราจอดอยู่พอดี แต่เกิดอะไรขึ้นไม่ทราบ รถที่ตามมาคันนั้น อยู่ๆก็ไปชนเสยกับรถอีกคันที่จอดอยู่ข้างฟุตบาท ทั้งๆที่ไม่มีเสียงเบรคหรือหักหลบแต่อย่างใด แต่ไฉนมันถึงได้อยู่ดีๆก็เบนไปชนรถที่จอดอยู่ข้างทางได้.....งง
ตกใจอยู่เหมือนกันว่าไหงงั้นล่ะ เกิดอะไรขึ้น หันกลับไปดู เหอเหอ...
หวาดเสียวเหมือนกันแฮะ เพราะอีกนิดเดียวก็เกือบจิ้มตูดหนูแว้ววว
พอรถพ่วงถอยแล้ว เราก็ไปเหมือนก้น(เผ่นดีกว่า)
ไปถึงสำนัก อ.นูญ ก็รีบไปกราบท่านย่าอย่างเร็ว เพราะคิดๆดูแล้ว ถ้ารถคันนั้นไม่ไปเสยกับรถที่จอดอยู่ฟุตบาท ฝนตกถนนลื่นขนาดนั้น ต้องวิ่งมาชนเราอย่างแน่นอน ถ้าโดนชนล่ะก็ คงไม่ได้มาเข้าเวปนี้แล้วล่ะ...
ปล.วันนั้นแขวนเหรียญท่านย่าเฒ่า รุ่นเดียวกับคุณอู๊ดอู๊ดเลยจ๊ะและระหว่างทางก็สวดภาวนาคาถาท่านย่าเฒ่ามาตลอดทางตั้งแต่ออกจากที่ทำงานด้วย...
เชื่อและศรัทธาท่านย่าเฒ่าหมดใจเลยค่ะ.
เสาร์ 20 ก.ย. 2008 2:03 am
โอ้ แจ่มครับ
แต่ผมแขวนด้านหน้านะ แต่ก็คงต้องทำใจเพราะท่านรณธรรมต้องหน้าตาดีที่สุดอยู่แล้ว ผมขอรองบ๊วยก็พอ
เสาร์ 20 ก.ย. 2008 3:13 am
โอ้...พึ่งรู้ว่าอู๊ด อู๊ด ก็มีความสามารถในการเขียนไม่เบาเลยแฮะ..
สามารถเขียนเรื่องที่ตื่นเต้น ให้เป็นเรื่องขำขันได้...
ยอดเยี่ยมเลยครับ จะมีที่เกินเลยไปบ้างก็แค่ข้อความท้ายเรื่องอะครับ
"หากคุณ ๆ ได้เจอคนหน้าตาดี ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็ ทักทาย อู๊ด บ้างนะครับ.."
อ้อ..แล้วอยากฝากบอกอู๊ด อู๊ด หน่อยครับ..
"หากคุณ อู๊ด อู๊ด ได้เจอคนหน้าตาน่ารัก ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็ ไม่ต้องทักทายเฮียนะครับ.."
"...กัว..."
เสาร์ 20 ก.ย. 2008 4:05 am
ศิษย์กวง เขียน::lol:
โอ้...พึ่งรู้ว่าอู๊ด อู๊ด ก็มีความสามารถในการเขียนไม่เบาเลยแฮะ..
สามารถเขียนเรื่องที่ตื่นเต้น ให้เป็นเรื่องขำขันได้...
ยอดเยี่ยมเลยครับ จะมีที่เกินเลยไปบ้างก็แค่ข้อความท้ายเรื่องอะครับ
"หากคุณ ๆ ได้เจอคนหน้าตาดี ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็ ทักทาย อู๊ด บ้างนะครับ.."
อ้อ..แล้วอยากฝากบอกอู๊ด อู๊ด หน่อยครับ..
"หากคุณ อู๊ด อู๊ด ได้เจอคนหน้าตาน่ารัก ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็ ไม่ต้องทักทายเฮียนะครับ.."
"...กัว..."
:lol:
ขอบอกว่าอันนี้ ฮา ยกกำลังสิบเลยครับ
เสาร์ 20 ก.ย. 2008 10:13 am
อู๊ด อู๊ด เขียน:ตัวผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยเจอประสบการณ์จากพระเครื่องมากนัก หรือเจอแล้วอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ เรื่องที่เกิดกับผมเมื่อสามสี่วันที่แล้ว คิดอยู่นานว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ แต่ความรู้สึกในทีแรกนั้น บอกว่า
.....ใช่เลย ปาฏิหาริย์แน่แล้ว..... เรื่องมีอยู่ว่า.......
รุ่นพี่ที่ผมนับถือคนหนึ่งได้แวะมาเยี่ยมเยียนทักทายที่บ้าน แล้วเราทั้งคู่ก็พากันออกไปกินข้าวแถว ๆ บ้าน เป็นตึกแถวที่ขายข้าวแกงริมถนน ซึ่งเป็นร้านประจำของผม ระหว่างที่เดินไปร้าน ฟ้าก็มืดมาแต่ไกล พอถึงร้านได้ซักพัก ฝนก็กระหน่ำตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา (ไม่แปลกเพราะเป็นธรรมดาของหน้าฝน) เราสองคนก็ได้แต่มองหน้ากัน แล้วรุ่นพี่ก็พูดว่าแล้วจะกลับไปที่รถยังไงวะเนี่ย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะมัวแต่คุยกันเรื่องพระเครื่อง และอื่น ๆ จิปาถะ จนรุ่นพี่ท่านนั้นถามว่า ตัวผมเองแขวนพระอะไรไว้ที่ท้ายทอย ผมตอบทันทีว่า
เหรียญท่านย่าเฒ่า รุ่นแรก พิมพ์เล็ก แกก็เลยขอดู (ในใจผมก็หวั่น ๆ ว่าท่านย่าอาจจำต้องจากเราไปแล้วหรือนี่ )..........
หลังจากที่คุยกันอยู่ซักประมาณ 20 นาที ฝนก็ยังคงตกหนักอยู่เช่นเคย และไม่มีวี่แววที่จะหยุดหรือ ซาลง พอที่จะทำให้ผมได้เดินกลับบ้าน และรุ่นพี่ได้เดินกลับไปที่รถเลย ในใจก็นึกถึงประสบการณ์ที่เพื่อน ๆ ต่างมักพูดถึง การห้ามฟ้า ห้ามฝน ได้ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขานับถืออยู่ ในใจก็นึกขำเล็ก ๆ ว่าอยากให้มาลองห้ามฝนที่กำลังตกหนัก ๆ อยู่นี้ดูบ้าง แล้วก็อดยิ้มเยาะไม่ได้ว่า ท่าจะยาก แล้วความคิดนี้ก็นึกว่าแล้วเราลองขอชมบารมีกับเหรียญที่เราแขวนดูบ้างจะเป็นไร (ซึ่งปกติเรื่องเหนือธรรมชาติอย่างนี้ผมไม่เคยคิดจะขออยู่แล้ว เนื่องด้วยความเป็นไปได้ยาก แล้วกลัวว่าใจเราจะไปนึกปรามาสเข้า หรือ อย่างน้อยอาจทำให้ศรัทธาที่มีอยู่ก่อน ลดน้อยลง หากว่าสิ่งที่ขอนั้นไม่เป็นไปตามหวัง) .........แต่เอาน่าขอลองดูสักครั้ง
ใจก็คิดไปถึงเหรียญท่านย่าที่ได้มาและพึ่งเลี่ยมแขวนอยู่.......
.นึกอยู่แค่ว่าท่านย่าจะไหวมั๊ยเนี่ย....นึกเสร็จแล้วก็มิได้สนใจว่าจะเป็นอย่างไร (เพราะใจไม่อยากคาดหวังมากนัก) ก็ยังคงคุยกับรุ่นพี่ต่อไปอีกสักครู่เดียว ไม่น่าเกินห้านาที ยังคงมีเสียงฝนอย่างหนักเช่นเคย แต่หากเป็นเสียงที่เกิดจากน้ำที่ค้างจากดาดฟ้าตกลงมายังชั้นล่าง แต่ฝนจริง ๆ นั้นหยุดแล้ว หยุดอย่างชนิดที่ว่าไม่มีแม้สักหยดเดียว วินาทีนั้น ขนผมลุก ขึ้นมาทันที หลังจากแยกกับรุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อย เมื่อถึงบ้านก็เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จ เมื่อออกจากห้องน้ำ ก็เห็นว่าฝนก็กลับมาตกหนักเหมือนในช่วงแรกเลย พูดไม่ออก ได้แต่ งง รู้อยู่คนเดียว ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เว้นเสียแต่คนที่ผมสนิทหรือรู้จักผม จริง ๆ ข้าวเย็นมื้อนั้นทำให้ผมอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก .........หลังจากวันนั้นเหรียญที่มักจะแขวนอยู่เป็นประจำที่ท้ายทอยผมก็คือ ......เหรียญท่านย่าเฒ่า นั่นเอง
DSC09645 (WinCE).JPG
DSC09646 (WinCE).JPG
หากคุณ ๆ ได้เจอ
คนหน้าตาดี ๆ แล้วแขวนเหรียญนี้ไว้ที่ท้ายทอยแล้วล่ะก็
ทักทาย อู๊ด บ้างนะครับ
คุณอู๊ด อู๊ด รบกวนหาให้บูชาสักเหรียญได้ไหมครับ อยากได้ไว้บูชาเพราะเป็นศิษย์สำนักนี้เช่นเดียวกันครับ และที่สำคัญอย่างหน้าตาดีเหมือนคุณ อู๊ด อู๊ด หน่ะครับ ขอบคุณครับ
เสาร์ 20 ก.ย. 2008 10:20 am
อืมม์
คิดได้ไงครับเนี่ย...
เสาร์ 20 ก.ย. 2008 10:39 am
สวัสดีครับ คุณหมอ ไม่ได้พบกันนาน แต่ผมก็ค่อนข้างมั่นใจว่าคุณหมอหน้าตาน่าจะยังหล่อกว่าพี่ อู๊ด อู๊ด นะครับ
ส่วนเรื่องเหรียญท่านย่าเฒ่ารุ่นแรกนั้น จะพยายามสอบถามให้นะครับ แต่อาจจะยากหน่อย เพราะแต่ละคนหวงกันมาก เท่าที่ทราบ กลุ่มพวกเราที่เป็นศิษย์ในสำนัก มีครอบครองกันไม่กี่คน และมีกันแค่คนละเหรียญ อีกทั้งยังห้อยติดคอกันทุกคนอีกด้วย แต่ก็ไม่แน่นะครับ พี่อู๊ด อู๊ด อาจจะเบื่อความหล่อของตัวเองและยกให้คุณหมอก็เป็นได้
จันทร์ 13 ต.ค. 2008 2:07 pm
ท่านย่าเฒ่านั้นผมเชื่อในทิพยอำนาจของท่านมานานเหมือนกันครับ...
ทั้งเรื่องสุนัข (จริงๆ) ลอบกัดที่วัดปากน้ำในขณะที่กำลังไหว้ที่เก็บกระดูกคุณยายอยู่...ไม่ใช่แค่การ"งับ" ธรรมดาแต่ "งับ" แล้ว "สะบัด" ด้วยแบบว่ามันส์ในเขี้ยวมากๆ นั่นเอง...ตอนนั้นไม่ได้พกวัตถุมงคลใดๆติดตัวเลย...มีติดตัวเพียงรอยสักจากท่านอ.นูญ และพระนามท่านย่าเฒ่าที่ข้อมือเพียงแค่นั้นจริงๆ...ซึ่งปกติผมจะต้องพกของขลังหรือไม่ก็แขวนสร้อยไปด้วยทุกครั้ง...แต่แปลกครั้งนั้นกลับไม่พกอะไรไปเลย...
ส่วนอีกเรื่องเป็นของคนใกล้ตัวลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่ทำงาน...แค่นั้นคงไม่เท่ากับที่รู้ว่าจะมี"กะ" ถัดไปเข้าทำงานต่อที่โต๊ะที่เธอนั่งทำงานเมิ่อกลางวัน...แค่คิดก็ตัวเย็นเฉียบแล้วที่สำคัญมานึกได้ตอนนั่งรถถึงบ้านแล้วนี่ซิ...ไวเท่าความคิดเพื่อนได้ยกโทรศัพท์ขึ้นโทรหาผมพร้อมทั้งกำชับให้"ขอ" ท่านย่าเฒ่าทีขอให้กระเป๋าสตางค์ยังอยู่...
ผมจุดธูปบอกท่านย่าเฒ่าพร้อมทั้ง"บน"ด้วยดอกกุหลาบที่ท่านย่าชอบ... ซักประมาณครึ่งชั่วโมง..เพื่อนโทรมาบอกว่า "เจอกระเป๋าแล้ววางอยู่บนโต๊ะที่ทำงาน ที่จริงน่าจะหายนะเพราะโต๊ะตัวนั้นมีคนนั่งทำงานอยู่ แต่แปลกมากที่ไม่หาย แถมไม่มีใครเห็นอีกด้วย.."
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมศรัทธาท่านย่าเฒ่าได้อย่างไร...
จันทร์ 13 ต.ค. 2008 10:36 pm
อ่านแล้วเชื่อเลยครับ (ขนลุกตามไปด้วยเลย)
พุธ 15 ต.ค. 2008 6:00 am
เชื่อหมดใจครับ ได้พบบารมีท่านอย่างนี้ถือได้ว่าวาสนาต้องกัน
ท่านอาจารย์ทองหล่อบอกว่าท่านย่าเฒ่าปรารถนา "พุทธภูมิ" ครับ ก็เท่ากับว่าท่านเป็น "พระโพธิสัตว์" นั่นเอง
และไม่ต้องกลัวว่าท่านจะอยู่กับเราไปถึงเมื่อไร ? เกรงว่าก่อนเราจะตายในภพชาตินี้ท่านจะบรรลุธรรมแล้วทิ้งพวกเราไปก่อน
สบายใจได้เลยครับ อาจารย์ทองหล่อเคยนั่งกำหนดกราบเรียนถามท่านเมื่อหลายสิบปีก่อนแล้วถึงเรื่องนี้ ท่านย่าตอบอาจารย์ทองหล่อว่า
"ลูกเอ๋ย เอ็งตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด ไม่รู้อีกกี่ร้อยครั้งย่าก็ยังนั่งอยู่(ในถ้ำ)อย่างนี้แหละ"
พฤหัสฯ. 16 ต.ค. 2008 12:25 am
อ่านแล้วเชื่อเลยครับ (ขนลุกตามไปด้วยเลย)
_________________
now you see now you don't
Powered by phpBB © phpBB Group.
phpBB Mobile / SEO by Artodia.