หยดน้ำที่ศักดิ์สิทธิ์ เหรียญทรงฤทธิ์จากท่านย่าเฒ่า

[อาร์ต]

เป็นประสบการณ์ที่ดีอีกเรื่องหนึ่งครับและมักจะเกิดขึ้นกับผู้ที่ได้เหรียญหยดน้ำไปแล้วแต่เกิดการลังเลหรือไม่แน่ใจว่าเหรียญหยดน้ำเล็กจิ๋วขนาดนี้จะคุ้มครองได้จริงหรือ การแบ่งภาคมาปรากฏให้เห็นเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นได้บ่อยครับ ต้องขอบอกว่า แม่ของเด็กคนนั้นมีวาสนาจริงๆครับ ต้องขอบอกว่าให้อธิฐานจิตให้ดีดีเถอะครับแล้วจะเกิดสิ่งที่ดีดีอีกมากมายครับแต่ต้องเจริญก้าวหน้าควบคู่ไปกับการประกอบกรรมดีนะครับ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

ขอบพระคุณมากครับคุณนาคา สำหรับเรื่องน่าตื่นเต้นและน่าศรัทธาอย่างนี้ ขอบพระคุณมาก ๆ ครับ

ส่วนเรื่องพระคาถานั้น ต้องขออนุญาตเรียนชี้แจงสักนิดครับว่า ต้นแบบของพระคาถาที่แท้จริงนั้นมีอยู่ว่า

"วันทามิ สวา สวาหะบูชา มัคคะติบูชา บูชา องค์ท่านผู้สำลุล่วง วันทามิบูชา องค์ท่านย่าเฒ่า"

อ่านออกเสียงว่า วัน-ทา-มิ สะ-หว๋า สะ-หว๋า-หะ-บู-ชา มัก-คะ-ติ-บู-ชา บู-ชา อง-ท่าน-ผู้-สำ-ลุ-ล่วง วัน-ทา-มิ-บู-ชา อง-ท่าน-ย่า-เท่า

สำหรับการเว้นคำนั้น ผมเว้นตามการออกเสียงสวดในเวลาที่อาจารย์ธรรมนูญสวดบูชา ซึ่งอาจารย์ธรรมนูญก็ออกเสียงและมีจังหวะสวด จังหวะเว้นวรรค เหมือนดังเช่นที่ "พ่ออาจารย์" หรือ "ท่านอาจารย์ทองหล่อ" สวดนั่นเองครับ

อาจารย์ธรรมนูญเหมือนกับหลวงพ่อเต้า เขมโก วัดเกาะวังไทร จ.นครปฐม มาก ๆ ครับในเรื่องของการใช้พระคาถา กล่าวคือไม่ว่าตัวคาถาจะมา "ผิด" อย่างไร หากครูบาอาจารย์สอนให้ท่านมาแล้ว ท่านจะถือว่าอย่างนั้นแลที่ถูกต้อง จะไม่แก้ ไม่ดัดแปลง ท่านบอกว่าจิตเป็นสำคัญ ความศรัทธาและสมาธิเป็นสำคัญ ท่านไม่ให้เปลี่ยนรูปแบบ ตัวอักษรหรือถ้อยคำในพระคาถาใด ๆ

ผมเองเคยแก้คำผิดในพระคาถาพระเจ้าสิบหกพระองค์ แต่ไม่ใช่การเปลี่ยนคำเป็นแต่แก้คำที่ผิดจริง ๆ เช่น คำว่า พระ แต่เขียนเป็น พะ ซึ่งโดยความหมายก็หมายถึง พระ อย่างไม่ต้องสงสัย อาจารย์ธรรมนูญก็ยอมรับว่าคำว่า พะ ก็คือพระนั่นแล แต่เมื่อผมแก้จาก พะ เป็น พระ ท่านก็กล่าวติติงผมเล็ก ๆ แล้วบอกถึงอดีตของอาจารย์เองที่เคยแก้พระคาถาเช่นกัน ก็ถูกพ่ออาจารย์ซึ่งก็คืออาจารย์ทองหล่อนั่นแหละดุเอา และบอกว่า "เราไม่ได้สำเร็จโสดาบัน ไม่ได้หยั่งรู้ขนาดนั้นนะ ของเก่าเขามาอย่างไรก็ให้คงไว้ตามนั้นดีกว่า"

เพื่อความแน่นอน เมื่อกี้นี้ (เวลา 22.59 น.) ผมเพิ่งวางสายโทรศัพท์หลังจากที่ได้โทรไปหาพี่หวอศิษย์พี่ใหญ่ในสำนัก เพื่อเรียนถามถึงเรื่องพระคาถาบูชาท่านย่าเฒ่า ซึ่งพี่หวอก็บอกว่าควรให้คงไว้ตามแบบฉบับเดิม แต่หากว่าท่านใดมีศรัทธาอยากเพิ่มพระนามท่านเข้าไปโดยเคารพก็ทำได้เช่นกันครับ แต่อย่าเผยแพร่เป็นสาธารณะดีกว่า เพราะมันจะเป็นการ เพิ่ม ลด ตัด ทอน พระคาถากันไปเองจนผิดรูปประโยคเดิม

สรุปคือ พระคาถาที่ถูกต้องซึ่งมีมาแต่ดั้งเดิมเป็นดังที่ผมโพสท์ไว้ข้างต้นนะครับ ถ้าอย่างไรขอพี่น้องร่วมสำนักได้โปรดเข้าใจตามนี้ด้วย ส่วนว่าจะไปเติมพระนามต่อท้ายกันเอาเองตามศรัทธานั้นก็ขออนุญาตยกให้เป็นเรื่องเฉพาะของแต่ละบุคคล หาใช่มาตรฐานของพระคาถาเดิมไม่

จึงเรียนมาด้วยความเคารพครับ
รณธรรม ธาราพันธุ์

[อู๊ด อู๊ด]

รับแซร่บบบ ครับ

[อาร์ต]

ว้าว....ตัวจริงเสียงจริงมาแล้ว ขอบพระคุณครับ จะได้ออกเสียงสวดได้ถูกต้องและเป็นมาตราฐานเดียวกันตามนี้

50049_739571[1].gif (19.04 KiB) เปิดดู 1967 ครั้ง

[ศิษย์กวง]

ขอบพระทัยเด็ดพี่ สำหรับเรื่อง ความถูกต้องของคาถามากครับ

สำหรับคุณนาคา ขอบคุณเช่นกันครับ หวังว่าจะมีเรื่องประสบการณ์ให้พวกเราได้อ่านอีกนะครับ

[จิ้งจก]

สุดยอด

[nongmai]

สมกับเป็นปรมาจารย์ ผู้มีความละเอียดโดยแท้ ข้าน้อยขอคาราวะ

onion (73).gif (23.31 KiB) เปิดดู 1941 ครั้ง

[อาร์ต]

ไม่ลืมครับ ที่เคยบอกจะนำประสพการ์ณเกี่ยวกับท่านย่าที่มีต่อผมมาเล่าให้เพื่อนๆชาวเวป n ได้รับรู้กัน
จริงๆแล้วเรื่องความฝ้นในวันนั้นถือว่าเป็นเรื่องเล็กๆถ้าเทียบกับเรื่องนี้ซึ่งผมถือว่ามีสำคัญกับชีวิตผมเลยเชียวครับ. เริ่มเลย..

ผมได้รู้จักท่านย่าเฒ่าจากการที่ได้เข้ามาอ่านในบอร์ด อาจารย์ ธรรมนูญ สำนักสักยันต์ บัวแปดกลีบ ในกระทู้ที่ว่าเกี่ยวกับเรื่องราวของท่านย่าเฒ่า ของท่าน อ. รณธรรม ต้องขอบอกก่อนว่า ผมเป็นคนที่ชอบไปวัดทำบุญหรือ ไปไหว้เทพเจ้าที่ศาลเจ้าต่างๆ เพราะรู้สึก เบาใจ สบายใจ ที่ได้ไป แต่กับคำว่า สำนักสักยันต์ นี่สิ ฟังแล้วมีความรู้สึกว่าเป็นเรื่องของวิชา อาคม นักเลงหัวไม้ ที่ชอบไปทะเลาะวิวาทกัน ตีกัน แล้วก็มาอวดมาอ้างว่า ข้ามีดีอย่างนู๊น อย่างนี้ ผมเชื่อว่าบุคคลทั่วไปก็คงมีความรู้สึกเช่นเดียวกับผมที่ได้ยินคำนี้ รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องหนักๆ ไม่เหมือนไปวัด แต่ความคิดนี้มันก็ขัดแย้งกันอยู่นะครับ สำหรับท่านที่ได้เข้าไปอ่านใน บอร์ดธรรมทรรศนะ,บทความและความรู้ จะเห็นว่า มีเรื่องราวบทธรรมของพระอริยะอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นประวัติ คำสอน โอวาทธรรมต่างๆ เรื่องราวการสร้างวัตถุมงคล รวมไปถึงประสบการณ์ต่างๆ ที่ได้นำมาตีแผ่ให้รับทราบรับรู้ ล้วนแล้วแต่มีประโยชน์และสาระทั้งสิ้น โดยส่วนใหญ่แล้วก็มาจากผู้ที่ได้เคยไปกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์และเป็นลูกศิษย์ที่สำนักแห่งนี้เกือบทั้งหมดแหละครับ ดังคำที่ว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้องอยู่คู่กับความดี ผู้ที่ทำความดีก็จะได้รับความคุ้มครองจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อาจารย์ ธรรมนูญ ท่านสอนให้ศิษย์ทุกคนเป็นคนดีอย่างเดียวก็หาไม่ครับ ท่านให้สาบานเลยครับ ว่าจะต้องประพฤติตนอย่างไรถึงจะดี ถ้าไม่เช่นนั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านลงให้ก็จะไม่คุ้มครองคนนั้นถ้าไปประพฤติผิดคำสาบาน อาจารย์เล่าว่า บางคนก็สติวิปลาสบ้าง เลื่อนๆลอยๆบ้าง และสิ่งหนึ่งที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวให้ศิษย์ทุกคนประพฤติ ปฏิบัติดี มีคุณธรรม ก็คือ ท่านย่าเฒ่า ครับ. สำนักสักยันต์ทั่วไปก็จะมีพ่อปู่ ฤษี ต่างๆ มากมาย เป็นที่เคารพสักการะ แต่ที่นี้มี ท่านย่าเฒ่าผิว อยู่ด้วยครับ เปรียบเสมือนกับพลังหยินหยาง คือมีทั้งความอ่อนและแข็งอยู่ในสำนักนี้ นี่จึงเป็นความสมดุล ทั้งเมตตาและอิทฤทธิ์ควบคู่กันไป นี่จึงเป็นจุดสนใจของผมที่อยากเข้ามาสัมผัสรู้จักท่านย่ามากขึ้น มากกว่าการได้อ่านในกระทู้ ได้ดูในรูปเฉยๆ เพราะเคยแต่ได้ยินเค้าว่าไปไหว้ ปู่องค์นู๊น ปู่องค์นี้ เพิ่งจะยินคำว่า ท่านย่าเฒ่า ก็ที่นี่แหละครับ ได้ยินชื่อ ท่านย่าเฒ่าครั้งแรก ทำให้ผมนึกถึงคุณยายหรือที่ผมเรียกว่าอาม่า เพราะตอนเป็นเด็กอายุ 2 -5 ขวบ ผมก็มีอาม่าคอยเลี้ยงดูผมมาในช่วงนั้น ผมยังจำได้ดีมันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นมาก อาม่าคอยปกป้องเราจากทุกอย่าง ตั้งแต่ตื่นยันหลับเลยก็ว่าได้

re1[1].jpg (36.67 KiB) เปิดดู 1847 ครั้ง

ครับ.ตอนแรกที่มาก็กราบไหว้สักการะด้วย ดอกไม้ ธูปเทียน (ควรหาซื้อพวงมาลัยสวยๆมาเองนะครับเพราะแถวนั้นไม่มีขาย ผมต้องจ้างมอเตอร์ไซด์รับจ้างไปซื้อในตลาดบ้านสวน) เสร็จแล้วก็นั่งสนทนากับอาจารย์สอบถามความเป็นไปเป็นมาของท่านย่าเฒ่า ก็ทราบว่าท่านย่าเฒ่า ท่านบวชเป็นภิกษุณีมาตั้งแต่ครั้งพุทธกาลคือ สองพันกว่าปีก่อนมาแล้ว เพื่อต้องการสำเร็จในมรรคผลตามรอยองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่วนรายละเอียดก็หาอ่านในกระทู้ที่อ.ต่อได้ลงไปแล้ว เพราะผมเองก็ไม่มีความรู้ที่จะลงเป็นสำนวนได้ดีได้เข้าใจไปกว่าท่าน จึงไม่ขออธิบายไปมากกว่านี้ จากนั้นก็ได้นั่งสนทนากับอาจารย์ต่ออีกประมาณ 2-3 ชั่วโมง จึงได้ลาท่านกลับ แต่ก่อนกลับ ผมก็ได้เข้าไปอธิฐานจิตบอกกล่าวกับท่านย่าเฒ่า เกี่ยวกับการงาน ปัญหาต่างๆให้ท่านฟัง ให้ท่านรับรู้และขอให้ท่านเมตตาช่วยหลานคนนี้ด้วย และในขณะที่กำลังอธิฐานจิตอยู่ก็รู้สึกเย็นๆตรงหน้าผากประกอปกับจิตสงบนิ่งดีมากครับ. ( มีความรู้สึกว่าท่านรับรู้ในปัญหาของผม)

ในขณะที่ผมกำลังขับรถกลับกรุงเทพฯ ก็นั่งคิดอะไรเพลินๆ รวมทั้งคิดว่าจะต้องมากราบท่านย่าเฒ่าอีกแน่ เพราะรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและความเมตตาของท่านและทำให้มีกำลังใจมากขึ้นในการต่อสู้กับพิษเศรษฐกิจ การงาน การเงิน การแข่งขัน ปัญหาการตกงาน ยิ่งฟังข่าวก็ยิ่งหดหู่ใจนัก และกำลังคิดว่าจะเอาอะไรมาไหว้ท่านดี นอกจาก ดอกไม้ ธูปเทียน ในขณะที่กำลังคิดอยู่ก็มีภาพของดอกบัวสีชมพูเป็นพานพุ่ม 1 พาน เข้ามาในความคิด ทำให้ผมตัดสินใจได้ว่าจะนำอะไรมาถวายท่านย่าเฒ่าและคิดเอาเองว่าท่านคงโปรดดอกบัวสีชมพู จึงได้มาดลจิตให้คิดถึงภาพของดอกบัวสีชมพู

หลังจากนั้นไม่กี่วันผมมีธุระต้องขึ้นมาชลบุรีในวันรุ่งขึ้นก็เลยไปปากคลองตลาดซื้อดอกบัวสีชมพูมาทำพานพุ่มเพื่อจะแวะไปถวายท่านย่าเฒ่า เช้าวันนั้นผมแวะไปถวายท่านย่าเฒ่าก่อน ไปถึงเห็นอาจารย์นั่งสวดมนต์อยู่ แต่อาจารย์ก็ลืมตาขึ้นมามองผมที่ยืนถือพานดอกบัวอยู่ ท่านยิ้มด้วยความเมตตาและเรียกให้เข้ามาข้างใน จากนั้นผมก็รีบถวายท่านย่าเฒ่า และไม่อยากรบกวนท่านสวดมนต์ ผมจึงขอลากลับโดยบอกว่าต้องรีบไปงานบวชที่วัดอ่างศิลาเดี๋ยวไม่ทันเวียนรอบโบสถ์ ขณะที่จะก้าวเดินออกมา อาจารย์ได้มอบรูปหล่อท่านย่าเฒ่าให้ผม 1 องค์ พร้อมกับบอกว่า “ท่านให้มอบกับคุณน่ะ” ผมเลยถามอาจารย์ว่าบูชาเท่าไหร่ครับ แต่อาจารย์ก็บอกว่า ไม่ต้องหรอก ท่านต้องการให้คุณ (เป็นรูปหล่อขนาดห้อยคอ)
ช่วงบ่ายหลังจากเสร็จพิธีบวชออกจากวัดผมก็ตรงไปกราบท่านย่าเฒ่าอีก เพราะในช่วงเช้านั้นผมยังไม่ได้อธิฐานอะไรเท่าไหร่เลย และต้องการพูดคุยกับอาจารย์ให้มากขึ้นด้วย
ผมนั่งคุยอยู่หลายต่อหลายเรื่อง มีตอนหนึ่ง อาจารย์เปรยว่า “ท่านย่าเฒ่า ท่านชอบคนขยัน คนทำงาน” ผมสดุ้งขึ้นในใจเหมือนอาจารย์จะรู้ ว่าผมมาหาท่านย่าเฒ่าก็เพราะเรื่องงานนี่แหละ ครับ. ผมมาของานท่านย่าเฒ่าครับ ผมบอกสารภาพกับอาจารย์ อาจารย์บอกว่า ท่านย่าเฒ่า ท่านเมตตามากนะ คุณตั้งใจอธิฐานให้ดี เพราะแรงอธิฐานมีอานุภาพมากมายมหาศาล ตั้งใจให้ดีเถอะ ไม่ผิดหวังหรอก ผมบอกกับอาจารย์ว่า ผมทำงานรับเหมาเล็กๆน้อย
สภาพเศรษฐกิจแบบนี้ ผมว่างงานมานาน อยากให้ท่านช่วยให้ได้รับงานโครงการใหญ่ๆและมั่นคงซักที่หนึ่ง อาจารย์บอกว่า คุณต้องกำหนดเวลาไปเลยให้ได้ภายในเมื่อไรอย่างไร และกลับบ้านก็หมั่นอธิฐานบอกกับท่านย่าเฒ่าด้วย กันลืม ก่อนนอนวันนี้ก็ให้คุณจุดบอกต่อท่านแล้วปักไว้ที่หน้าบ้านด้วย.

หลังจากที่ได้รูปหล่อท่านย่าเฒ่ามา ก็ได้อาราธนาท่านขึ้นคอมาตลอด กาลเวลาก็ผ่านไป โดยที่ไม่มีวี่แววว่าจะได้งานจากที่ไหนเลย และแล้วโอกาสก็เข้ามาครับ . เปรียบเสมือนในท่ามกลางความมืดมิดมาหลายปี จู่จู่ก็มีแสงสว่างเล็กๆเกิดขึ้น.
หลังจากวันงานครบรอบมรณภาพของท่านเจ้าคุณนรฯไม่กี่วัน ผมก็ได้เข้าไปร่วมงานทำบุญบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านแห่งนั้น และมาทราบตอนหลังว่าเจ้าของบ้านทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีเสถียรภาพมั่นคงที่สุดแห่งหนึ่ง และผมเองก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับท่านเจ้าสัวอยู่พักหนึ่งด้วย และรู้ว่าท่านกำลังจะขึ้นโครงการใหญ่ในต้นปีนี้ด้วย ท่านถามผมว่าผมทำงานอะไร ผมก็เลยพูดกับท่านตรงๆว่า ถ้ามีโอกาสผมอยากจะมีส่วนได้เข้าร่วมทำงานในโครงการของท่าน เจ้าสัวบอกว่าให้เอานามบัตรมาให้ท่าน แล้วผมก็เดินไปเอานามบัตรของผมที่รถ แต่พอกลับมาก็ไม่มีโอกาสได้เข้าถึงตัวท่านอีกเลยเพราะรอบตัวท่านมีผู้รายล้อมเข้ามาหาท่านมิได้ขาด เลยไม่ได้ฝากนามบัตรไว้ให้ท่านเจ้าสัวท่านนี้เลย

ผมกลับบ้านมาคิดว่า ก็คงจะพลาดเหมือนที่ที่ผ่านมาเช่นเคย แต่ก็ยังหวังในคำอธิฐานที่มีต่อท่านย่าเฒ่าตลอด

ผมพิมพ์ถึงตรงนี้แล้วปล่อยพักไว้โดยไม่ได้กลับมาเปิดดูอีกเป็นเดือน แต่มาถึงวันนี้ทำให้ผมต้องมาพิมพ์ต่อให้เสร็จเพราะเมื่อวานนี้ผมเพิ่งไปรายงานตัวรับงานจากท่านเจ้าสัวท่านนี้เรียบร้อยตามที่ได้อธิฐานของานจากท่านย่าครับ

หลังจากวันนั้นเวลาที่ผมเดินทางไปทำธุระที่ชลบุรี ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นวันอาทิตย์ผมจะแวะเข้าไปกราบท่านย่าเฒ่าที่สำนักทุกครั้ง วันหนึ่งท่านอาจาร์ยธรรมนูญได้ถามผมเกี่ยวกับเรื่องงานที่ผมได้ขอกับท่านย่าเฒ่าไว้ว่าเป็นอย่างไร คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว ผมก็ได้บอกอาจาร์ยไปว่า ยังไม่รู้เลยครับอาจาร์ยแต่วันนี้ผมจะเดินทางไปพบกับอาแปะคนนึงเพื่อขอร้องให้อาแปะเค้าพาผมไปคุยเรื่องงานกับท่านเจ้าสัวเพราะผมรู้ว่าอาแปะคนนี้แก่มีความสัมพันธ์ใก้ลชิดกับท่านเจ้าสัวครับ จากนั้นอาจาร์ยก็ถามเกี่ยวกับวันเดือนปีเกิดของผมคร่าวๆ แล้วจู่จู่อาจาร์ยก็บอกว่า ไปเถิดวันนี้เป็นวันดีถูกโฉลกกับแรงวันเกิดของคุณ คุณไปวันนี้ก่อนจะเข้าไปพบกับใครที่คิดไว้ให้ท่องในใจว่า “จิดตัง มะมะ” ตลอดนะแล้วคุณจะประสพกับความสำเร็จ ไปเถอะแล้วจะดีเองท่านบอก

Copy (2) of 22022009112.jpg (62.49 KiB) เปิดดู 1849 ครั้ง

ครับคงไม่กล้าถามอาจาร์ยหรอกครับท่านเป็นใคร แต่ก็เป็นจริงตามที่ท่านบอกจริงๆครับ
ผมลืมบอกไปว่าอาแปะคนนี้แกทำงานที่ศาลเจ้าแห่งหนึ่ง วันนั้นผมไปถึงศาลเจ้าและตั้งใจไปหาอาแปะคนนี้ แต่ไม่เจอครับ คนที่ผมเจอดันเป็นท่านเจ้าสัว ท่านยืนดื่มน้ำพักร้อนอยู่และมองเห็นผมพอดี ผมตกใจเล็กน้อยที่เจอท่านก่อนจะเจออาแปะและยกมือไห้วท่าน ท่านก็ทักทายและเลี้ยงน้ำผม จากนั้นผมก็ได้มีโอกาสพูดคุยเรื่องงานกับท่านอีกพักนึงพร้อมกับในใจก็ท่อง “จิตตัง มะมะ” ไปตลอด ในตอนท้ายของการสนทนานั้น ท่านบอกให้ผมไปหาท่านที่ไซด์งานในช่วงกลางเดือนมีนาคม

เมื่อวานนี้ผมเพิ่งไปรายงานตัวกับท่านเจ้าสัวที่ไซด์งานมาประกอบกับท่านกำลังรับประทานอาหารอยู่ได้ให้สถาปนิกใหญ่มาเรียกผมที่รถให้ไปร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน เสร็จแล้วก็ได้พูดเรื่องงานเป็นที่เรียบร้อย และก็สำเร็จตามที่ได้อธิฐานกับท่านย่าเฒ่าไว้ครับ เป็นอันว่าผมได้รับงานโครงการนี้เป็นที่เรียบร้อยครับ แล้วพรุ่งนี้ก็จะเดินทางไปกราบย่าเฒ่าที่สำนักครับ.

แล้วท่านล่ะ..

ส่วนเรื่องความฝันขอยกยอดไว้คราวหน้าครับ

[อู๊ด อู๊ด]

อืมม.........ขอบคุณครับ อ่านเพลินเชียวพึ่งรู้ว่าเบื้องหลังบทความนี้ใช้เวลาแรมเดือนกว่าจะกลั่นออกมาได้ จะรออ่านต่อภาคต่อไปนะครับ

[อาร์ต]

รวดเร็วทันใจในการตอบรับเช่นเคยเลยนะครับคุณอู๊ด

เรื่องนี้ไม่มีปาฏิหารย์โลดโผนแต่ชี้ให้เห็นถึงแรงอธิฐาน เรื่องบางเรื่องจำเป็นต้องมีการจัดสรรปันส่วนในเรื่องของความเป็นไปได้ตามแรงอธิฐานฉะนั้นจึงต้องให้เวลากับสิ่งที่ขอสิ่งอธิฐานและสิ่งที่สำคัญมากอีกอย่างคือจิตที่บริสุทธิ์ตั้งมั่นในสิ่งที่เป็นไปได้จะทำให้เราสมปราถนาได้ครับ

[อาร์ต]

ขอเสริมอีกครับว่า ถ้าใครได้มีโอกาสอ่านหนังสือ"เดอะท๊อปซีเคร็ด"ก็จะทราบว่าความคิดมีแรงดึงดูดได้อย่างไรครับ

[หมีพูห์]

ดีใจกับ คุณ อาร์ทกับความสำเร็จที่ได้เริ่มต้น ขอบารมีท่านย่า และบุญกุศลที่คุณอาร์ทได้ปฏิบัติมาเกื้อหนุนให้คุณอาร์ท ประสพความสำเร็จ และพบแต่สิ่งดี ๆ ตลอดไปนะครับ

[จิ้งจก]

ผมเชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ของท่านย่าเฒ่าครับ

[อาร์ต]

ดีใจกับ คุณ อาร์ทกับความสำเร็จที่ได้เริ่มต้น ขอบารมีท่านย่า และบุญกุศลที่คุณอาร์ทได้ปฏิบัติมาเกื้อหนุนให้คุณอาร์ท ประสพความสำเร็จ และพบแต่สิ่งดี ๆ ตลอดไปนะครับ

ขอบพระคุณพี่หมีพูห์ครับ สำหรับพรดีดีในการเริ่มต้นครับและขอให้สิ่งศักดิ์สิทธ์ที่พี่เคารพนับถึออยู่รวมทั้งบุญกุศลที่พี่ได้สั่งสมจงดลบันดาลเกื้อหนุนให้ประสพความสำเร็จในสิ่งที่พึงประสงค์ทุกประการครับ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

ขอบคุณครับคุณอาร์ต

[ชะเอม]

ขอบคุณค่ะคุณอาร์ต ที่มาเล่าเรื่องราวดีๆให้อ่านกัน...จะรออ่านเรื่องความฝันนะคะ..

[siri]

คุณพี่อาร์ต พวกเรารอให้มาเข้าฝัน เอ้ย เล่าความฝันนานแล้วเน้อ
เล่าเถอะ อยากอ่าน ได้โปรด

[อู๊ด อู๊ด]

แควน ๆ แยะแฮะ

[อาร์ต]

จ๊ากกกกกกกก..เอายังงี้เลยหรอ
เด๋วทำผมเสร็จแล้วจะรีบมาโพสต์ให้น้า..นะ

03-20[1].jpg (36.33 KiB) เปิดดู 1631 ครั้ง

[อาร์ต]

มาละ
ต้องบอกก่อนนะว่าความฝันนี้ไม่เกี่ยวกับแรงอธิฐานแต่อย่างใดแต่ก้อไม่ใช่เหตุบังเอิญหรือเพราะคิดมากไปหรืออย่างไรครับ.
เริ่มจากที่ผมไปกราบท่านย่าเฒ่าที่สำนักมาและอาจารย์ก้อได้ให้รูปหล่อท่านย่าเฒ่ามาไว้บูชาขนาดห้อยคอบูชารวมทั้งมีเพื่อนๆคนหนึ่งได้นำรูปหล่อท่านย่าเฒ่าขนาดบูชาบนหิ้งพระได้มาให้บูชาอีก1องค์ แน่นอนผมก้อต้องคิดมากนิดนึงว่าจะต้องจัดวางท่านตำแหน่งไหนของหิ้งพระจึงจะเหมาะสมกับท่าน ช่วงนั้นก้อเป็นธรรมดาที่จิตของเราชอบระลึกถึงท่านอยู่ตลอดเวลาหรือเรียกว่าเกือบทั้งวันเลยก้อว่าได้(ว่างงานก้อเงี้ยะ)วันไหนจะกลับบ้านก้อคิดว่าเราจะหาซื้ออะไรมาถวายท่านแล้วอะไรที่ท่านย่าเฒ่าท่านโปรด แต่แทบทุกครั้งก้อจะได้แค่พวงมาลัยมะลิพวงเล็กๆ สิบบาท,ห้าบาท,ประมาณนั้นเพราะไม่รู้จะแวะซื้อร้านไหนที่มีพวงมาลัยสวยๆหมากพูลก้อไม่รู้ว่าถวายได้หรือเปล่า มีอยู่วันหนึ่งพอกลับมาถึงบ้านวันนั้นหงุดหงิดและก้อเหนื่อยกลับมาบ้านแถมลืมแวะซื้อมาลัยมาอีกเลยโกรธตัวเองใหญ่ พอเปิดคอมขึ้นมาก้อคลิกรูปท่านย่าเฒ่าขึ้นมาแล้วยกมือไหว้ทันพร้อมกับพูดว่า"ท่านย่าครับท่านมาอยู่กับหลานแต่หลานก้อเป็นคนบกพร่องอยู่ตลอดไม่รู้จะบูชาได้ท่านย่าได้ดีแค่ไหนยังไงถ้าบกพร่องตรงไหนก้อเมตตาหลานด้วยนะครับ"พอพูดเสร็จก้อทำหน้าเศร้าๆเพื่อขอความเมตตาจากท่าน และหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก้อเข้านอนเหมือนเดิมโดยที่ไม่ได้คิดอะไรเพราะก่อนนอนผมจะต้องดูหนังภาพยนต์จนง่วงสุดๆทุกครั้ง(เอ๊ะนี่เราเล่าละเอียดไปรึเปล่า)พอถึงเวลาใกล้ตื่นผมก้อฝันว่ามีเด็กผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่และอ้วนพอสมควรเดินเข้ามาหาผมด้วยอาการเกรงใจอย่างมากพร้อมกับพูดว่า"แต่ละคนไม่เหมือนกัน บุญบารมี,วาสนาก้อไม่เหมือนกัน บางคนก้อต้องบูชามากมายหลายอย่างแต่ของคุณน่ะท่านให้มาบอกว่าแค่มะลิก้อเพียงพอแล้ว"พอพูดเสร็จเด็กคนนั้นก้อยิ้มอย่างอบอุ่นขอบอกว่าเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นจริงๆ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าท่านที่เด็กคนนั้นพูดถึงน่ะเป็นใคร พอพูดเสร็จแก่ก้อเดินหายไปในกลุ่มควันเลย! จบแระ.

544263925[1].gif (3.32 KiB) เปิดดู 1621 ครั้ง