ระลึกถึงพุทโธ

[รสมน]

"...อย่าไปไขว่คว้าอะไร ให้มันมากมายนัก
ให้กำหนดสติรู้จิต เพียงอย่างเดียว
บาปมันเกิดที่จิต บุญมันเกิดที่จิต
ดีชั่วเกิดที่จิต สวรรค์นิพพานเกิดที่จิต
มันไม่ได้เกิดที่อื่น..."

โอวาทธรรมคำสอน:หลวงปู่แหวน สุจิณโณ




อยากได้นิพพานต้องรู้จักวางเฉย
ความวางเฉยต่อทุกอย่างนั้นหล่ะ...จะพาเราไปนิพพาน

หลวงปู่ปั่น สมาหิโต
วัดป่าศิริดำรงวนาราม
อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร




เมื่อเราระลึกถึง “ พุทโธ “มากๆ จิตสงบขึ้นมามากๆ
เกิดกายเบาจิตเบา เรียกว่าเป็น “ อุปจารสมาธิ “
สมาธิที่ตั้งมั่นใกล้กับฌาน
ซึ่งสมาธิขณะอุปจารสมาธินี้ มาพิจารณาในกาย
ก็สามารถเห็นแจ้งชัดว่า กายนี้สักแต่ว่ากายได้
เห็นเวทนา เห็นจิตก็สักแต่ว่าจิตได้
รู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นก็เป็นธรรมะ
เราก็จะรู้แจ้งเห็นจริงได้
จะไม่สงสัยในคำสอนของพระพุทธเจ้า
ในที่สุดจิตก็จะรวมเข้ามา
“ อัปปนาสมาธิ “ สมาธิที่รวมกันเข้ามาเป็นหนึ่ง
วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา รวมกันเข้ามาเป็นหนึ่งเดียว
เช่นนี้ก็เรียกว่า ใจของเรานั้นมีความตั้งมั่นมีฐานที่สงบของใจ
พระอาจารย์อนันต์ อกิญจโน
วัดมาบจันทร์ อ.เมือง ระยอง




ทำบุญให้ทานไม่รู้กี่ครั้ง กฐินผ้าป่ากี่สิบกี่ร้อยกอง มันก็ไม่ได้บุญเท่าจิตเราสงบรวมเป็นสมาธิ เพราะว่าอันนั้นมันไปถึงบ่อบุญแท้ ถึงเราอาศัยวัตถุทาน อาศัยข้าวอาหารปัจจัย แต่มันก็เป็นวัตถุที่มีอายุสั้น

ถ้าเราทำจิตของเราให้สงบได้ ท่านบอก “ปฎิบัติบูชามีค่ากว่าวัตถุ เทียบกันไม่ได้” เราต้องเข้าใจของเราอย่างนี้..

หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร