นวรัตน์ดอทคอม

#อย่าพากันนิ่งนอนใจ

"ดิน น้ำ ลม ไฟ ก้อนนี้ เราไม่มีโอกาสที่จะใช้นานนะ เพราะสัตว์โลกเรียงคิวที่จะมาใช้กันแน่นทีเดียว ธรรมชาติเขาไม่ให้เราใช้นานดอก ในเมื่อเรามีโอกาสใช้ได้ก็อย่าพากันนิ่งนอนใจ อย่าพากันประมาท ชีวิตนี้ตายแน่ ตายแท้ ตายจริง นิจจังมรณัง ตายจริงๆ

อย่าพากันลังเลสงสัย นิจจังแปลว่าของเที่ยง มรณัง แปลว่าตาย นิจจังมรณัง ตายจริงๆ ตายอย่างไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยง ทางที่จะหนีจากความตายไม่มี และเราจะต้องตายในเร็วนี้ คือเวลาที่เราป่วยไข้มารักษาไม่หาย หมดลมหายใจก็ตาย และเรานี้ต่างก็ไม่มีการลังเลสงสัยทั้งนั้น

ยอมรับว่าตายจริงๆ ใช้ส่งที่เรายืมเขาชั่วประเดี๋ยวประด๋าวนี้ นั้นละทำประโยชน์ให้กับจิตใจของเราให้มากๆ สร้างศรัทธาความเชื่อ ให้เป็นอจลศรัทธา อจลศรัทธา นี้หมายถึงศรัทธาที่ไม่เปลี่ยนแปลง เป็นศรัทธาที่มั่นคง"

..... หลวงปู่แบน ธนากโร








ทุกคนนี่คือต้องกินข้าวถึงจะอิ่ม
ศาสนาพุทธไม่ใช่ศาสานาสอนให้คนอ้อนวอน
ไม่ใช่ศาสนาสอนให้คนขอ ไม่ใช่ศาสนาสอนให้คนบวรสรวงจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่พระศาสดาของศาสนาพุทธสอนให้คนเรากระทำ

ในเรื่องของจิตใจ จิตตัวเดียวนั้น..
ถ้าจิตของเราไม่ได้รับการฝึกฝนมาดีน่ะ
จะทำยังไงๆก็ไม่สามารถที่จะหายได้

เหมือนหมอที่วินิจฉัยโรคผิด ให้ยาซัก 10 ขนาน 100 ขนาน ก็ไม่สามารถจะหายได้ แต่ถ้าหมอวินิจฉัยโรคถูก ให้ยาเพียงขนานเดียวก็หายได้ !!

เพราะฉะนั้นธรรมะที่เราทั้งหลาย ได้ยินได้ฟังจากพ่อแม่ครูอาจารย์ ก็จงเป็น “โอปะนะยิโก” น้อมเข้ามาประพฤติปฏิบัติ สิ่งที่เราพึงปรารถนาก็จะสำเร็จมุ่งมาดปรารถนาทุกอย่างทุกประการ

ถอดจากเทปโอวาทคำสอน
พระอาจารย์สุชิน ปริปุณโณ เจ้าอาวาสวัดธรรมสถิต ต.สำนักทอง อ.เมือง จ.ระยอง
(ศิษย์ท่านพ่อเฟื่อง โชติ, หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท,
หลวงตามหาบัว, )

ถอดเทป/เรียบเรียง : นรินทร์ ศรีสุทธิ์








หลายๆ ปัญหาที่เข้ามา จะเป็นเครื่องทดสอบบุญบารมี

พระอาจารย์คม อภิวโร






#การสั่งสมบารมีอยู่ที่ใจไม่ได้เกี่ยวกับสถานที่

“...ครูบาอาจารย์ที่พ่อพูดค้างไว้เมื่อกี้เนี่ยที่อยู่ที่ภาคเหนือหลายร้อยคน เราปลงธรรมสังเวชตั้งแต่โน่น เราเพียงพอทุกสิ่งทุกอย่านะคือเราไม่ได้สงสัยอะไร ครูบาอาจารย์ก็ต้องการที่จะมีลาภสักการะความสรรเสริญเยินยอก็ให้อุบาสกอุบาสิกาหลั่งเข้ามาประพฤติปฏิบัติธรรมนับไม่ถ้วนเลยเยอะขนาดไหน เอาไปเอามาลาภสักการะเยอะขึ้น เงินทองเยอะขึ้น แอบหนี...กับสตรีเพศนางหนึ่งที่เป็นแม่ชีหรือเป็นภิกษุณี ขนเงินที่แอบฝากไว้ในบัญชีส่วนตัวหนีจากวัดวาอารามนั้น พระก็มีไม่กี่รูป เพราะส่วนมากไม่ได้สอนพระให้เป็นปึกแผ่นแน่นหนาสอนแต่เรื่องลาภสักการะและความสรรเสริญเยินยอตอนนี้จะเป็นยังไง

ที่ก็ขายมาหมด บ้านช่องห้องหอต่างๆก็ขายหมด บางคนมาอยู่วัดกับแม่ ทิ้งทางโลก อุทาหรณ์สอนใจนะลูก เมื่อเวลาครูบาอาจารย์ได้อันตรธานสิ้นจากไปไม่รู้จะทำอะไร ผลสุดท้ายวัดวาอารามนั้นก็เป็นสถานที่เสพกาม อุ้มลูกมากราบหลวงปู่ ลูกกำลังแบเบาะ ผมไม่รู้จะทำอะไรผมมาอยู่วัดกับแม่เสียจนโตแต่ก็ไม่ได้บวชเพราะคิดว่าบวชยังไม่ได้ แต่ก็ไม่ทราบว่าจะไปไหน ผู้หญิงคนนั้นก็มากับแม่ก็ปฏิบัติธรรมก็เห็นอกเห็นใจกันอยู่ในวัดวาอารามตั้งแต่เป็นเด็กรู้กันอยู่อย่างงั้น ผลสุดท้ายก็ต้องสมสู่อยู่กันออกลูกออกเต้าในวัดวาอารามเป็นอุทาหรณ์สอนใจฟังให้มันชัดนะลูกนะ

การที่จะสั่งสมอบรมบารมีนั้น มันอยู่ที่ใจของลูกไม่ได้เกี่ยวกับสถานที่ยกเว้นการประพฤติปฏิบัติธรรมใหม่ๆสมควรที่จะใช้สถานที่ให้เป็นประโยชน์ใกล้ไกลแล้วแต่อุปนิสัย เมื่อทราบเหตุผลสมบูรณ์บริบูรณ์พึงใช้สถานที่เดียวคือสถานที่ใจเท่านั้น เมื่อครูบาอาจารย์ร่วงจากไปตายไปตามกาลเวลาขององค์ท่าน เราจะไปพึ่งใครถ้าไม่พึ่งตัวเองพึ่งใจ อัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน พระพุทธเจ้าสอนอานนท์สอนพระสงฆ์สาวก สอนเหล่าอุบาสกอุบาสิกาสอนให้เป็นอัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน พึ่งตัวเองให้ได้ไม่งั้นลูกจะตกละกำลำบาก

การสร้างบุญพาวาสนาบารมีมันจะไม่ถึงเป้าหมายปลายทาง พอเวลาครูบาอาจารย์เสียปั๊บเร่ร่อนหาสำนักนั้นบ้างสำนักนี้บ้าง ทำไมจึงไม่หาสำนักใจของตัวเอง ให้เป็นปึกแผ่นแน่นหนาพึ่งพาตัวเองให้ได้ พอถึงกาลเวลาร่างกายมันก็แตกสลายแต่ใจมันตายไม่เป็น ใจที่ไม่ได้อบรมบ่มนิสัยก็เข้าสู่ทุคติ ใจที่ถูกอบรมบ่มนิสัยทางด้านดีก็เข้าสู่สุคติ ใจที่อบรมบ่มนิสัยทางด้านเลวก็เข้าสู่ทุคติ มันก็ไปตามนั้น เพราะใจตายไม่เป็น...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน บ้านหัวนาคำ ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
10 มิถุนายน 2564








ที่เรากลัวตาย กลัวความแก่ กลัวภัยอะไรต่างๆนี้ ที่เรากลัวก็เพราะว่าเรายังไม่รู้ซึ้งเห็นจริง ในเมื่อเราไม่รู้ซึ้งเห็นจริง เราก็ไม่ยอมรับ "สภาพความเป็นจริง" เมื่อเราก็ไม่ยอมรับ "สภาพความเป็นจริง" เราก็ปฏิเสธของจริงอยู่นั่นแหละ ตราบใดที่เรายังปฏิเสธของจริง เราก็เป็นทุกข์อยู่วันยังค่ำ

หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล










#ครูบาอาจารย์สอนอะไรก็ปฏิบัติตามนั้น

“...ปฏิบัติไป ปฏิบัติไป ถ้าไม่เรียนปริยัติเลยนี่มีคนมาพูดเรื่องปริยัติให้ฟังมันก็ไม่เข้าใจนะลูก พอพวกปริยัติเนี่ยนักปฏิบัติพูดให้ฟังก็ไม่เข้าใจอีก เหมือนพระมหาหลายรูปเหมือนที่เราขอโอกาส ที่เขาหัวเราะเยาะเย้ยถากถางเรา
อยู่ที่ผาแม่แก้วนั่น ก็ผู้ที่ไม่ปฏิบัติจะรู้ได้ยังไง อันนี้ช่วงนั้นเราไม่ได้ศึกษาเราไม่ได้เรียน เพราะเราอบรมบ่มนิสัยว่าอย่าไปเรียนนะมันจะเป็นสัญญาให้ปฏิบัติเลยมีคำบริกรรมจะเป็นพุทโธ ธัมโม สังโฆ หรือเป็นอานาปานสติหรือนึกถึงความตายเป็นอารมณ์ ระลึกถึงความไม่งามของร่างกายก็แล้วแต่ที่ครูบาอาจารย์จะสอนก็สอนแค่นั้น

ในสมัยหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต จึงทรงมรรคทรงผลได้อย่างรวดเร็ว ก็สอนแค่นั้นก็ทำแค่นั้น ไม่ได้อวดฉลาดอวดรู้อวดฉลาด ครูบาอาจารย์พูดอะไรก็ปฏิบัติตามนั้น ปฏิบัติตามนั้น มันก็จบ งามเบื้องต้น ท่ามกลาง บั้นปลายที่สุด
ไม่มีการกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก ละครเรื่องนี้ก็จบนะ พวกเรามันไม่ยอมจบสักทีสิมันก็เล่นละครต่อไป
ติดลูกติดหลาน ติดคนนั้นติดคนนี้มันก็ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ก็ต้องติดเนี่ยมันก็แยกกันไม่ได้อีกเพราะว่าธรรมยังไม่ถึง
ก็บอกว่าบารมียังไม่ถึงวาสนาบารมี ไม่ถึงทำไมจึงไม่สร้างเอา…”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน บ้านหัวนาคำ ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๐ มิถุนายน ๒๕๖๔