ทำบุญกุศล

[รสมน]

…ได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว

“ ไม่ได้ทำบุญ ไม่ได้ละบาป
ไม่ได้ชำระจิตใจของตนให้สะอาด “

ก็เสียชาติเกิด .
…………………………………….
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
กำลังใจ ๑๙, กัณฑ์ที่ ๒๒๐
วันที่ ๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๘







อริยสัจ ๔ มีหน้าที่ประจำแต่ละข้อ
#ถ้าปฏิบัติต่ออริยสัจ๔แต่ละข้อผิด
#ก็ถือว่าเราได้เดินทางผิดแล้ว

อริยสัจข้อที่หนึ่ง 'ทุกข์ คือตัวปัญหา'

เรามีหน้าที่ต่อมันอย่างไร
หน้าที่ต่อปัญหาหรือความทุกข์ ก็คือหน้าที่ที่เรียกว่าทำความรู้จัก
ท่านเรียกว่า กำหนดรู้ รู้จักว่ามันคืออะไร อยู่ตรงไหน มีขอบเขตเพียงใด
เราจะแก้ปัญหา เราจะแก้ความทุกข์ เราต้องรู้ว่าทุกข์คืออะไร
ปัญหาของเราคืออะไร
ขอบเขตของมันอยู่ที่ไหน
อะไรเป็นที่ตั้งของปัญหา
ถ้าจับไม่ถูกแล้วก็เดินหน้าไปไม่ได้
จับตัวปัญหาให้ได้เสียก่อน
แล้วก็เรียนรู้สิ่งที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กับปัญหานั้นทั้งหมด

เราไม่มีหน้าที่ที่จะไปสร้างปัญหา
เราไม่มีหน้าที่ไปเอาปัญหามาวุ่นวายใจ
มาเก็บมากังวลใจมาทำให้เกิดความทุกข์
ไม่ใช่อย่างนั้น
#เราไม่มีหน้าที่ทุกข์
#แต่เรามีหน้าที่รู้จักทุกข์
นี้เป็นประการที่หนึ่งคือรู้จักตัวปัญหา...ตามที่เป็นจริง

หนังสือ : ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง โดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต)
พิมพ์ครั้งที่ ๘๖ ธันวาคม ๒๕๕๑ หน้า ๗๑ - ๗๒







"อัตตาหิ อัตตโนนาโถ ตนเป็นที่พึ่งของตน
ตนทำบาป ตนก็ได้รับทุกข์เอง
ตนทำบุญ บุญก็ให้ความสุขแก่บุคคลผู้นั้น
บุญ-บาป เป็นของเที่ยงแท้แน่นอน
ใครทำบาป บาปย่อมให้ผล
ใครทำบุญกุศล บุญกุศลย่อมตามให้ผล
แต่ว่าบางอย่าง บางประการนั้น
ไม่ทันกับใจกิเลสมนุษย์ ก็เลยเข้าใจว่า
ทำบุญก็ไม่เห็นผล แต่ว่าบาปนั้น ไม่ทำก็เห็นผล"

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร






“ก้อนหินที่มันหนักนั่นแหละ
เป็นเพราะเราเข้าไปแบกมัน มันจึงหนัก
แต่ถ้าเราไม่ไปแบกมัน มันก็ไม่หนัก
แต่น้ำหนักของมันยังคงมีอยู่”

หลวงปู่ชา สุภัทโท








อาวุธ 9 ชนิด ที่ทำให้คนไม่มีวันแพ้
1. ความเคารพ..ชนะใจผู้ใหญ่
2. ความจริงใจ...ชนะใจมิตร
3. ความอ่อนน้อม...ชนะใจคน
4. ความเมตตา...ชนะใจสัตว์
5. ความซื่อสัตย์...ชนะใจคน
6. ความรัก...ชนะใจศัตรู
7. ความเชื่อฟัง...ชนะใจครู
8. ความกตัญญู...ชนะใจพ่อแม่
9. ความอดทนแน่วแน่...ชนะใจตัวเอง

หลวงปู่ประเสริฐ สิริคุตโต







วันย่ำค่ำ คืนย่ำรุ่ง ให้มีแต่จิต สติและปัญญาติดแนบสนิท เรื่องมรรคผลนิพพานไม่ต้องไปคาดหมาย อันนั้นเป็นผลที่เกิดขึ้นจากเหตุที่เราประกอบไว้ดีแล้ว

สติของพระพุทธเจ้ากับสาวก เป็นสติเช่นไร และเป็นปัญญาเช่นไร จึงสามารถแก้พระองค์จนหลุดพ้นไปได้ กลายเป็นศาสดาของพวกเรา สติกับปัญญาของเราทำไมจึงกลายเป็นข้าศึกแก่ตนซะเอง

ความเป็นทั้งนี้ไม่ใช่สติกับปัญญาเป็นข้าศึกกับตน แต่เป็นเพราะความประมาทและความโง่เป็นข้าศึกต่อตนเองอยู่ตลอดเวลา

ขอให้ทราบเสียว่าความโง่ ความท้อแท้ ความอ่อนแอเหล่านี้ เกิดขึ้นจากลักษณะของความโง่ทั้งนั้น หรือเป็นลักษณะของความโง่ทั้งนั้น

ถ้าลองตั้งลองดู สติตั้งลงไปที่กายนี้ ปัญญาตั้งลงไปที่กาย ที่เวทนา ที่จิต ที่ธรรมนี้ เราจะมีความรู้สึกอย่างไรเกิดขึ้น

พระพุทธเจ้าทรงตั้งพระสติพระปัญญาลงที่พระกายของพระองค์ ปรากฎเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นมา สาวกก็กลายเป็นสาวกขึ้นมาอย่างบริสุทธิ์

เหตุใดสภาวะเหล่านี้จะกลายเป็นโมฆะสำหรับพวกเรา มีอย่างเหรอ?? กำหนดให้พอ พิจารณาให้พอ แม้แต่เรารับประทาน เราก็เห็นอยู่ด้วยตาของเรา เรารับทานเข้า… เหตุใดจึงไม่อิ่มเพียงคำเดียวเท่านั้น นี่ก็คือว่ายังไม่พอก็อิ่มขึ้นมาไม่ได้

นี่เรื่องความเพียรที่เราตั้งนั้น ก็เป็นการถูกต้อง ปัญญาที่เราคิดก็เป็นการถูกต้องเหมือนกัน แต่เมื่อยังไม่พอนั้น ผลก็ปรากฎเด่นชัดขึ้นมายังไม่ได้

แต่เมื่อสติกับปัญญา ประกอบกับองค์แห่งความเพียรจนเพียงพอแล้ว ผลที่จะปรากฎขึ้นเป็นเงาเทียมตัวนั้นก็จะต้องปรากฎเด่นชัดแจ่มใสในหัวใจของเราได้เช่นเดียวกัน

ถ้าเราไม่สามารถจะรื้อฟื้นจากทุกข์ของเราได้แล้วในชาตินี้ เราจะไปมอบให้ชาติไหนเป็นผู้รื้อฟื้น แล้วเราจะไปมอบให้ใครเป็นผู้รื้อฟื้นให้เรา

ถ้าเราไม่สามารถแก้กิเลสในหัวใจของเราซึ่งประจักษ์อยู่กับใจในขณะหรือทุกๆขณะนี้แล้ว เราจะมอบให้เป็นภาระของใคร

#หลวงตามหาบัว #ญาณสัมปันโน







คาถาใดๆ ก็สู้เมตตาไม่ได้
เพราะเมตตานั้น..ใครเห็นก็รัก

โอวาทธรรมเมตตา
#ท่านพ่อไพบูลย์ #สุมงฺคโล