สติรักษาจิต

[รสมน]

#สติรักษาจิต

"ความสงบ ก็คือ ใจอยู่กับที่ ใจไม่ดิ้นรน ใจไม่ไปนั่นไปนี่ ใจสงบอยู่กับที่ คือ ใจสงบอยู่กับใจของเรานี้ การที่ใจของเราจะสงบอยู่กับใจได้ ต้องอาศัยสติเป็นธรรมเครื่องประคับประคองเครื่องรักษาไม่ให้ใจไปนั่นไปนี่ ในเมื่อสติมีกำลังพอ ใจของเราก็ตั้งมั่นขึ้นมา สมาธิธรรมก็ตั้งขึ้นได้

สมาธิธรรมเป็นธรรมที่ทำให้จิตของเราตั้งมั่น จิตของเราสงบระงับ สติเป็นผู้ที่สำรวมจิตสำรวมใจ สำรวมให้มีสติระลึกรู้อยู่กับที่

ที่ อยู่ที่ไหนล่ะ ก็อยู่ที่จิตของเรานี้ ทำให้จิตของเรามีสติอยู่ ระลึกรู้อยู่ภายในใจจิตของเรานี้ แล้วก็รักษาไม่ให้เคลื่อนไปจากที่นี้ ให้สงบอยู๋ในที่นี้ ในเมื่อเรามีการรักษาให้ตั้งอยู่ในที่นี้ได้ ใจของเราก็เริ่มสงบขึ้นมา"

...... หลวงปู่แบน ธนากโร






"อย่าไปพูดเรื่องการบรรลุธรรมเลย ต้องลงมือทำเสียก่อนจะรู้ว่ามันไม่ง่าย ให้ขยัน หมั่นทำ หมั่นเพียร ซึ่งจะนำมาสู่ความสำเร็จ"

..... พระอาจารย์สุเมธ สุเมโธ






ต่อไปนี้โยมไม่ต้องถวายเงินนะ

เพราะวัดนี้มีมามากอยู่อย่างนักหนา
ให้ถวายเข้าวิทยุหลวงตาบัว เป็นยังไง
ขอสร้างบุญอย่างนั้นจะดีกว่า

หลวงปู่เชอรี่ อภิเจโต
วัดป่าบ้านตาด







#หลวงปู่หล้า_เขมปัตโต
ตอบปัญหาธรรมและการปฏิบัติธรรม เรื่องความว่างแบบผู้มีปัญญา (โลกุตรฌาน) ต่างจากอรูปฌาน

คำถาม :

มีผู้สอนศาสนาบางคนเขาสอนว่าเฉยๆ เป็นโมหะ แล้วเฉยอย่างไรเจ้าคะ จึงจะเป็นเฉยในโลกุตร ถ้าเราชอบความว่างก็จะกลายเป็นอรูปฌานอีกใช่ไหมเจ้าคะ

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต ตอบ :

คำว่าเฉยก็ดี ก็คือใจเป็นผู้เฉย ไม่สำคัญว่าตนเป็นเฉย เฉยเป็นตน เป็นแต่สักว่าเฉย แล้วมันก็ปล่อยเฉยอยู่ในตัวแล้ว เพราะรู้เท่าทัน

ถ้าไม่ว่าเรารู้เท่าทันก็ใช้คำว่า “ปัญญารู้ทัน” และบางแห่งพระบรมศาสดาก็บอกว่า มีสติกับอุเบกขาวางเฉยต่อสังขารทั้งปวง เป็นการทำลายความโง่ไปในตัวที่เรียกว่า อวิชชา เป็นโลกุตรด้วย

อนึ่ง มันก็มีเฉยหลายอย่าง เฉยเกียจคร้านทำงานทำการมันก็เป็นโมหะ การงานในที่นี้หมายเอาปัญญาภาวนาที่เรียกว่า “วิปัสสนา” เห็นสังขารเกิดดับพร้อมกับลมหายใจออกเข้าแล้ววางเฉย จะเรียกโมหะไม่ถูกเพราะพักปัญญาชั่วคราว

และเมื่อเราชอบความว่าง เป็นอรูปฌานก็มี ไม่เป็นก็มี ที่ไม่เป็นนั้นคือความว่างจากเรา จากเขา จากสัตว์ จากบุคคลนั้นมันเป็นว่างที่มีปัญญารู้ชอบ เรียกว่ารู้ตามเป็นจริงแห่งปัญญา และก็ไม่สำคัญว่าว่างนั้นเป็นตน ตนเป็นว่างด้วย

ถ้าไม่สำคัญอย่างนั้น กิเลสก็แตกกระเจิงไปหมดแล้ว ไม่ใช่อรูปฌานเลย....

ที่เป็นอรูปฌานนั้น เพราะไม่มีปัญญาเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาสัมปยุตอยู่ในขณะเดียว ก็เลยกลายเป็นอรูปฌาน

อรูปฌาน ๔ นั้นโดยใจความคือไม่เห็นอนัตตาธรรมนั่นเอง และก็เข้าใจว่าอรูปฌานนั้นเป็นของเที่ยง เป็นสุข เป็นตัวตนอยู่

หลวงปู่หล้า






...เราไม่ควรลืมตัว
เราเป็นลูกของพ่อของแม่
อย่าด่า อย่าเถียง อย่าต่อขานพ่อแม่

อะไรที่ขัดต่อเหตุผล
ถ้าพูดหากท่านไม่ฟัง
ท่านถือว่าท่านเป็นพ่อเป็นแม่
เราไม่พูดเสียดีกว่า
หน้าที่อะไรที่เราทำ ก็ทำไปเสีย

การถกเถียงพ่อแม่ มันเป็นนิสัยไม่ดี
เรายกให้พ่อแม่เลย เราอย่าไปแตะ
อย่าไปยุ่ง อย่าไปแย่งชิงเอา

แล้วเกิดทะเลาะ เรานี่แหละเป็นคนเสีย
ไปถกไปเถียงท่าน ท่านเลี้ยงเรามา
เลี้ยงอะไรยากยิ่งกว่าเลี้ยงคน...

- หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน







“เรื่องถูกด่านั้นไม่ต้องห่วง
ใครๆ ก็มีโอกาสถูกด่าด้วยกันทั้งนั้น
แม้กระทั่ง ฟ้า ฝน ก็ถูกด่าเป็นประจำวัน”

ท่านพุทธทาสภิกขุ