บุญวาสนา

[รสมน]

ศรัทธา มีมากเกินไป ขาดปัญญา กลายเป็น “งมงาย”

ปัญญา มีมากเกินไป ขาดศรัทธา กลายเป็น “ทิฏฐิมานะ”

สมาธิ มีมากเกินไป ขาดปัญญา กลายเป็น “โมหะ”

ปัญญา มีมากเกินไป ขาดสมาธิ กลายเป็น “ฟุ้งซ่าน”

วิริยะ มีมากเกินไป ขาดสมาธิ กลายเป็น “เหน็ดเหนื่อย”

สมาธิ มีมากเกินไป ขาดวิริยะ กลายเป็น “เกียจคร้าน”

สติ มีมากเท่าไหร่ยิ่งดี มีแต่คุณไม่มีโทษ

โอวาทธรรมคำสอน...

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี




..การปฏิบัติทางศาสนาพุทธ
จึงถือ “การดูแลใจ” เป็นหลักก่อน
จะทำอะไรเพื่อผู้อื่นก็ทำได้
แต่ใจของเราจะต้องไม่รุ่มร้อน
หรือวุ่นวายไปกับการช่วยเหลือผู้อื่น
ในกรณีที่อยู่เหนือความสามารถของเรา
ก็ต้องยอมรับความจริงว่า
ช่วยได้แค่นี้แหละ.
…………………………………………
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
จุลธรรมนำใจ ๓ กัณฑ์ที่ ๒๓๓
วันที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๔๙






#ทุกข์เพราะใคร?

"..อันความยึดมั่นถือมั่นในเรื่องทั้งปวงก็มีทุกข์โทษภัย เช่นเดียวกับการจับต้องถ่านไฟอันลุกแดง แต่เพราะทุกคนไม่รู้ชัด จึงไม่กลัว จึงเข้าไปยึดมั่นถือมั่นไว้ และเมื่อได้รับทุกข์โทษภัยเพราะ
การยึดมั่นถือมั่น ก็มีโมหะทำให้หลงผิดไปว่า ทุกข์โทษภัยทั้งหลายที่เกิดกับตนนั้น เป็นเพราะผู้นั้นผู้นี้หรือสิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นต้นเหตุหาได้เห็นความจริงว่า เหตุที่แท้ของทุกข์โทษภัยที่ตนได้รับนั้นคือความยึดมั่นถือมั่นของตนเอง.."

สุวฑฺฒโนวาท
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวฑฺฒโน)
วัดบวรนิเวศราชวรวิหาร








"..ศาสนาคือคำสั่งสอนของท่านผู้ฉลาด ท่านสอนคนเพื่อให้เกิดความฉลาดทุกแง่ทุกมุม ซึ่งพอจะพิจารณาตามท่านได้ แต่เราอย่าฟังเพื่อความโง่ อยู่ด้วยความโง่ กินดื่มทำพูดด้วยความโง่ คำว่าโง่ไม่ใช่ของดี คนโง่ก็ไม่ดี สัตว์โง่ก็ไม่ดี เด็กโง่ ผู้ใหญ่โง่ มิใช่ของดีทั้งนั้น เราโง่จะให้ใครเขาชมว่าดี จึงไม่ควรทำความสนิทติดจมอยู่กับความโง่โดยไม่ใช้ความพิจารณาไตร่ตรอง ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์โดยประการทั้งปวง จึงไม่ควรแก่สมณะซึ่งเป็นเพศที่ใคร่ครวญไตร่ตรอง.."

โอวาทธรรมคำสอน
พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)ที่มาจากหนังสือประวัติท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระโดยหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน






#ขอให้เข้าใจว่า_โดยสังเขปพวกที่หลงโลกก็มีหลงอยู่_๔_ประการ​..!!

#๑_หลงของไม่เที่ยงว่าเป็นของเที่ยง
คือหนังหุ้มอยู่โดยรอบที่สมมติว่าเป็นเราๆ นี้

#๒_หลงของเป็นทุกข์ว่าเป็นสุข
คือหนังหุ้มอยู่โดยรอบนี้อีกล่ะ

#๓_หลงของไม่ใช่ตัวตนว่าเป็นตัวตน
เอาจริงๆ จังๆ จนแกะไม่ได้คลายไม่ออก

#๔_หลงหนังหุ้มอยู่โดยรอบอันเป็นของบูดราเปื่อยเน่า
ว่าเป็นของสวยงาม

"... ถ้าเราไม่หลงสิ่งเหล่านี้แล้ว ภพชาติของเราก็จบ ใน ณ.ที่นี้เอง

... จะภาวนาหรือไม่ภาวนามันก็จบอยู่ในตัวแล้ว
แม้จะภาวนา ๗ วัน ๗ คืนไม่กินอาหารก็ตาม
ถ้าหากว่าหลงของ ๔ ประการดังกล่าวมาแล้วนี้อยู่ ก็ยังข้ามภาพข้ามชาติไม่ได้

... การข้ามภพชาติก็เอาสติปัญญาเท่านั้นข้าม
จะข้ามด้วยเครื่องบินหรือจรวดอะไรๆ ข้ามตั้งล้านๆ ปีก็ข้ามไม่ได้ หวังว่าคงเข้าใจ ..."
______________________
#หลวงปู่หล้า_เขมปตฺโต
วัดบรรพตคีรี (ภูก้อจ้อ)​ จ.มุกดาหาร






“บุญวาสนาเป็นสิ่งที่สร้างเองได้
หากไม่มี ก็ทำให้มีได้
ที่มีอยู่แล้ว ก็ทำให้มียิ่งขึ้นได้”

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต