ไตรลักษณ์

[รสมน]

“ เท้า ๒ ข้างต้องสลับกันเดิน ”

…ระหว่างสมาธิและปัญญา
ท่านเปรียบเหมือนกับเป็นเท้า ๒ ข้าง
เวลาเดินไม่เดินทีเดียว ๒ ข้างพร้อมกัน
เวลาก้าวเท้าซ้ายเท้าขวาก็ยันไว้
พอก้าวเท้าขวาเท้าซ้ายก็ยันไว้
ทำให้เดินไปได้อย่างรวดเร็ว

.ถ้าเดินพร้อมกันทั้ง ๒ เท้า
ก็ต้องกระโจนไปกระโดดไป
ก็จะไปไม่ถึงไหน จะเหนื่อยแรง
ไม่มีใครเดินแบบนี้กัน
เท้า ๒ ข้างต้องสลับกันเดิน

.ข้อนี้ต้องพยายามเน้นอยู่เรื่อยๆ
เพราะคนธรรมดาจะไม่เข้าใจ
เรื่องสมาธิกับปัญญากัน
ไม่รู้ว่าจะเจริญปัญญาเมื่อไหร่ คิดว่า
พอทำจิตให้สงบปั๊บก็ให้พิจารณาเลย
ก็ไม่ใช่แล้ว

.เพราะตอนที่จิตสงบนี้
ต้องการให้หยุดคิดหยุดพิจารณา
อุตส่าห์ภาวนาพุทโธมาแทบตาย
เพื่อให้หยุดคิด พอหยุดคิดปั๊บ
ก็ไปดึงเอามาคิด ..ก็จะไม่ได้พักผ่อน
หรือเข้าไปในสมาธิที่สงบแล้ว
ไม่อยู่กับที่ ถอนออกมารับรู้เรื่องต่างๆ
อย่างนี้ก็เหมือนกัน ไม่ได้หยุดพัก

.พอวูบลงไปปั๊บเดี๋ยวเดียวก็ถอนออกมา
แล้วก็ไปรับรู้เรื่องต่างๆ
ไปตามรู้เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น
แล้วก็หลงดีใจว่ากำลังได้ผล
กำลังเก็บเกี่ยวผลประโยชน์
ที่อุตส่าห์ทำมา แต่ความจริงแล้ว
ไม่ได้อะไรเลย

.เพราะสิ่งที่ได้นั้นไม่มีความหมาย
ต่องานที่เราต้องทำ คือ
“งานชำระจิตใจ งานกำจัดความโลภ
ความโกรธ ความหลง”
การออกไปรู้เห็นเรื่องต่างๆนี้
จะไม่ได้ประโยชน์เลย.

…………………………………………
.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี

จุลธรรมนำใจ ๑๔ กัณฑ์ที่ ๓๘๓
วันที่ ๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๑






..จะให้ทานก็กลัวหมด
จะรักษาศีลก็กลัวอด
จะภาวนาก็กลัวตาย
ก็เลยไม่ต้องทำอะไรพอดีในชาตินี้..

..#โอวาทธรรมพระราชวชิรกิจโกศล วิ. หลวงปู่กวง โกสโล..
วัดป่านาบุญ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่





...ความสุขจากการไม่เป็นหนี้...
.
การที่เราหาทรัพย์สินมาด้วยความเหนื่อยยากลำบาก จะต้องระมัดระวังรักษาทรัพย์มิให้สูญหายไป จะกระทำสิ่งใด ก็ต้องรู้จักแบ่งทรัพย์ให้ถูกต้อง เป็น 4 ประการ...คือ...
.
เพื่อตนเองและครอบครัว ทำบุญทำกุศลและส่วนรวมหนึ่งส่วน
.
เพื่อธุรกิจการงาน สองส่วน
.
เพื่อสะสมไว้เป็นทุนสำหรับชีวิตในอนาคตอีกหนึ่งส่วน
.
ฉะนั้นเมื่อจะนำเงินนั้นมาลงทุนหรือดำเนินกิจการใด ๆ ก็ต้องคำนึงถึงหลัก 4 ประการนี้ ถึงแม้ว่าจะเพลี่ยงพล้ำก็ไม่เกิดเป็นทุกข์ การที่ทำธุรกิจเกินตัวหรือการใช้จ่ายเกินตัว จะทำให้เกิดเป็นหนี้ขึ้น
.
การเป็นหนี้นั้น นอกจากจะทำให้ชีวิตตัวเองไม่มีความสุขแล้ว ยังทำให้ครอบครัวไม่มีความสุขด้วย
.
หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี





..นักปราชญ์ราชบัณฑิตเมธีทั้งหลาย ที่บวชเป็นครูบาอาจารย์เป็นหลวงปู่หลวงตาก็ดี เป็นเจ้าพระเจ้าคุณก็ดีแต่ละวัดแต่ละวา สอนกันให้ทุกคนมีศีล 5 ศีล 8 ให้รักษาศีล ให้มีเมตตาต่อซึ่งกันและกัน เหมือนพวกเรานั่งกันด้วยกันอยู่อย่างนี้ในวิหาร มีเมตตาต่อกัน นั่งอยู่ด้วยกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสแช่มชื่นเบิกบาน คุยกันเป็นญาติธรรมกัน เพราะมีเมตตาต่อกันด้วยกันทุกคนๆ ถ้าใครมีความทุกข์ก็อยากให้เขาพ้นจากทุกข์ ถ้าใครมีความสุขก็อยากให้เขาสุขยิ่งๆขึ้นไป ทุกคนๆให้ตั้งจิตตั้งใจของเราเอาไว้อย่างนี้ เมื่อเวลารับพรจากพระเจ้าพระสงฆ์ เราเป็นผู้ที่มีเมตตา ได้ทำคุณงามความดีด้านอาหารการกินก็ดี ด้านเครื่องใช้ไม้สอยต่างๆก็ดี เป็นหยูกเป็นยาก็ดี ที่ได้เอามาทำบุญทำทานการกุศล ทำแต่ละสิ่งแต่ละอย่างเป็นบุญเป็นกุศลเป็นคุณงามความดีที่จะเกิดมีในตน เป็นอานิสงส์ที่จะส่งเสริมให้พวกเรานั้น เกิดชาติใดภพใดก็จะเจริญรุ่งเรืองขึ้นไปเรื่อยๆ อยู่มีความผาสุกไปเรื่อยๆ เหมือนบุคคลรู้จักเก็บหอมรอมริบ รู้จักเก็บเงินเก็บทองนี่แหละ เก็บเล็กผสมน้อยแล้วก็เอาไปฝากธนาคาร ฝากไปหลายครั้งก็ได้เงินมากขึ้นๆ จากเงินหมื่นก็มีเงินแสน จากเงินแสนก็มีเงินล้าน ก็เรียกว่าเป็นผู้ที่มีความฉลาดในการจับจ่ายรู้จักเก็บหอมรอมริบ เรียกว่าคนฉลาดนั้นเอง..

..#โอวาทธรรมหลวงปู่เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป..
วัดอรัญญวิเวก ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่







"การภาวนาไม่ต้องไปตัดสังขาร
จิตไม่ปรุงแต่งจะมีสังขารตัวไหนต้องไปตัด
เรามาค้นหาผู้รู้ ค้นหาจิตของเราให้ชัดๆ เดี๋ยวตัดเองหมดเลย
ที่เราไปนั่งตัดกันเพราะเราไม่เห็นจิตตัดเท่าไหร่ก็ไม่หมด
พิจารณาร่างกายของเราเป็นอสุภกรรมฐาน เป็นไตรลักษณ์
พิจารณาไปก็เหมือนเดิม จิตใจเราก็ไม่เปลี่ยน นิสัยเหมือนเดิมมันเปลี่ยนแค่สัญญาชั่วครั้งชั่วคราว แต่ไม่เปลี่ยนด้วยธรรมชาติ ถ้าจิตเราเปลี่ยนด้วยธรรมชาติมันก็จบเลย จิตจริงๆมันจบได้"

หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล
วัดเขาศาลาอตุลฐานะจาโร




ความพลั้งพลาดแต่ละครั้งเป็นบทเรียนที่เราต้องจำ
รู้จักเข็ดหลาบ รู้จักจดรู้จักจำในสิ่งที่เราพลาดไปแล้ว
ต่อไปเรื่องอย่างนี้ก็อย่าให้เกิดขึ้นอีก
ถือความพลาดพลั้งเป็นบทเรียนถือเป็นครูเป็นอาจารย์ที่จะบอกสอนตัวเราว่าต่อไปอย่าได้พลาดอีก อย่าให้ผิดอีก.

หลวงปู่วัน_อุตฺตโม







"ให้เอาสติควบคุมจิต ดึงเข้ามาอยู่ที่หัวใจ
ให้ว่า พุทโธ พุทโธ จนจิตสงบแล้วใช้ปัญญาพิจารณากายของตนตั้งแต่หนังที่หุ้มห่อร่างกายอยู่นี้ให้จิตเห็นเป็นอสุภกรรมฐานเป็นของสกปรกน่าเกลียด
เมื่อตายแล้วไม่มีใครต้องการ สังขารทั้งปวงตกอยู่ในไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ด้วยกันทั้งนั้น"

โอวาทธรรมของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
ที่นำกำไรแห่งชีวิตพรหมจรรย์มาสู่ หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป






ความว่างหลวงปู่ดูลย์
หลวงปู่ดูลย์ท่านมีกระจกบานหนึ่งอยู่ในห้องท่าน
ท่านถาม ท่านเยื้อนเห็นไหม? ในกระจกเห็นตัวท่านไหม?
เห็นครับ รูปผมอยู่ครับ ตาผมเห็นรูปครับ
ท่านบอกสองอย่างนี้เกิดหมดนะ ผู้เห็นกับผู้ถูกเห็น
ถ้าไม่อยากเกิดก็อยู่ตรงกลาง ก็คือความว่าง นั่นน่ะไม่เกิด
คือไม่ให้ติดทั้งกายทั้งสังขาร ให้อยู่ตรงกลางทั้งสองอย่างนี้
เรามีตัวรู้ มีอยู่ในกายแต่ไม่เกี่ยวกับกาย
มีอยู่ในขันธ์ก็ไม่เกี่ยวกับขันธ์ คำว่าว่างตรงกลางคืออยู่ตรงนี้

หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล