นวรัตน์ดอทคอม

"การเดินจงกรมนี่ไม่ใช่ของเล่นๆนะ ไม่ใช่ว่ามาเดินให้เมื่อยเฉยๆ การเดินจงกรมนี่ครูบาอาจารย์หลายรูปหลายองค์ท่านก็ยืนยันว่ามันมีอานิสงค์มาก แม้เทวดาก็ยังต้องลงมาขอส่วนบุญ เมื่อหลายปีก่อนหลวงพ่อได้มีโอกาสสอบถามกับหลวงปู่ผู้เฒ่าองค์หนึ่ง ปัจจุบันท่านละสังขารไปแล้ว ท่านชื่อหลวงปู่พิมพ์ ท่านเป็นคนบ้านไร่ใต้ พิบูลมังสาหารนี่แหละ มาเป็นเจ้าอาวาสอยู่วัดป่าหนองแคนพัฒนา อ.สว่างวีรวงค์ จ.อุบล ท่านบวชเมื่อแก่ คนแก่นี่ก็ทำงานอะไรไม่ไหว ท่านก็เลยเอาดีด้านเดินจงกรม เดินวันหนึ่ง 4-5 ชั่วโมง ไม่ว่าจะไปงานปฏิบัติธรรมที่ไหนท่านจะพาเดินจงกรมตลอด อยู่มาวันหนึ่ง ก็ปกติของท่านเวลาฉันภัตตาหารเสร็จประมาณ 9 โมงเช้า ท่านก็จะเดินจงกรมต่อถึงเที่ยง ท่านก็เดินไปๆ เงยหน้ามองดูนาฬิกาก็เที่ยงแล้ว ตามคนเฒ่าคนแก่นี่ก็จะไปนั่งพักขาก่อน บ้านเราเรียก นั่งเซาเมื่อย ท่านก็นั่งหลับตาไปเรื่อย พอลืมตาขึ้น เห็นผู้หญิงแต่ชุดไทยเดินถือพานดอกดาวเรื่องมา 4 คน หน้าตาสะสวย ไม่เหมือนคนแถวนี้ ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาด้วย มาถึงก็มากราบ กราบสวยมากท่านว่า ท่านเลยถามไปว่า “พากันมาทำอะไร?” เขาก็ว่า “มาขอบุญกับหลวงปู่” ท่านว่าท่านจะไปมีบุญอะไรให้ เขาก็ว่า “บุญหลวงปู่เดินจงกรมนี่แหละ” ท่านก็เลยรับพานแล้วก็ให้พรเขาไป ก็มองเขาเดินออกจากวัดไปจนสุดลูกหูลูกตา นี่เห็นไหม อานิสงค์การเดินจงกรมมันมากมายขนาดไหน เหล่าเทวดาเขาทำไม่ได้ พอมาเห็นแบบนี้ก็อดไม่รนทนไม่ไหวรีบมาขอส่วนบุญอันนี้ แต่มนุษย์พวกเราทั้งหลายนี่สิ มีโอกาสให้ทำ ก็ไม่ทำ มันติดตรงขี้เกียจ มันก็เลยไม่ได้บุญอย่างเขา"

หลวงพ่อสมหมาย ปิยธัมโม
วัดป่าอุดมวนาสันต์ (สาขาวัดหนองป่าพงที่ 31) อ.นาเยีย จ.อุบลราชธานี







หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ท่านสอนว่า... "ไม่มีคนดีคนไหนให้ร้ายผู้อื่น ไม่มีคนดีคนไหน ชมตัวเองว่าดีอยู่ตลอด คนที่ดีต้องพิจารณาตัวเองเพื่อหาสิ่งไม่ดีในตัวเองแล้วนำมาแก้ไข.."

หลวงปู่ชนะ อุตฺตมลาโภ
วัดถ้ำพวง อ.ส่องดาว จ.สกลนคร





ศรัทธา มีมากเกินไป ขาดปัญญา กลายเป็น “งมงาย”
ปัญญา มีมากเกินไป ขาดศรัทธา กลายเป็น “ทิฏฐิมานะ”
สมาธิ มีมากเกินไป ขาดปัญญา กลายเป็น “โมหะ”
ปัญญา มีมากเกินไป ขาดสมาธิ กลายเป็น “ฟุ้งซ่าน”
วิริยะ มีมากเกินไป ขาดสมาธิ กลายเป็น “เหน็ดเหนื่อย”
สมาธิ มีมากเกินไป ขาดวิริยะ กลายเป็น “เกียจคร้าน”
#สติ มีมากเท่าไหร่ยิ่งดี มีแต่คุณ ไม่มีโทษ

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี





"สมาธิที่เป็นเองนั้น...เกิดขึ้นได้ทุกขณะ
ในบางครั้ง...
ได้ยินเสียงเขาด่ามา พอได้ยินปั๊บ แทนที่มันจะไปยุ่งอยู่กับเรื่องด่า มันจะวิ่งเข้าที่สงบ...ของมัน

อันนี้หมายถึง สมาธิ...ที่เป็นเองโดยไม่ได้ตั้งใจ
เพราะฉะนั้น...
นักปฏิบัติทั้งหลาย อย่าไปสำคัญมั่นหมาย ว่า...
สมาธิ...เราต้องนั่งหลับตาแต่เพียงอย่างเดียว

แม้แต่ว่า...
เราฝึกสติให้รู้พร้อม อยู่...กับการยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด
ทุกขณะจิต
ทุกลมหายใจ
ก็ได้ชื่อว่า...เป็นการฝึกสมาธิ...ปฏิบัติสมาธิ...
อยู่...ตลอดเวลา

ถ้าหากเราจะไปถือเอาเพียง แค่ว่า...
เวลานั่งสมาธิหลับตา จึงจะได้ชื่อว่าปฏิบัติสมาธิ
เมื่อออกจาก ที่นั่งหลับตาสมาธิมาแล้ว...
เราไม่มีสติ...สำรวมระวัง ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ มัน ก็ไม่คุ้มค่า
เพราะวันหนึ่ง เราอาจจะมีเวลานั่งสมาธิไม่ถึง
๔ ชั่วโมง
นั่งกันเพียงอย่างเดียว แต่เมื่อออก(จากการนั่งสมาธิ)มาแล้ว
ปล่อยจิต ปล่อยใจ ให้เป็นไปตามบุญ ตามกรรม
ไม่มี...การสำรวมสติสัมปชัญญะ มัน ก็ไม่คุ้มค่า

ดังนั้น...การฝึกปฏิบัติสมาธินี่
เราจะอยู่ในอิริยาบถใด
เมื่อเรามีสติ...กำหนดรู้จิต ของเราอยู่ได้ชื่อว่า...
เป็นการปฏิบัติสมาธิ ทั้งนั้น

อย่า...
ไปเข้าใจในเรื่องของสมาธิอยู่ในวงแคบ
จนเกินไป"
____________________________________________
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาลวัน.






“เมื่อใดที่เราพากันสนทนาเรื่องการให้ทาน ทำบุญ
เราก็ถือว่าการที่ทำนั้น เพื่อเสียสละความสุขของตน
แบ่งปันแก่คนอื่น ก็แสดงถึงความเมตตากรุณาในจิตใจ

เมื่อเรามีฐานะดีพอควร เราก็สละทรัพย์ของเรา
เพื่อทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา เพื่อให้ทาน
แก่คนยากคนจน หรือให้ทานแก่สาธารณะประโยชน์

ก็เรียกว่าคุยกันเรื่องธรรมะ ก็ทำให้จิตใจของเรานั้น
มีการเสียสละ เพิ่มความดีให้แก่ตัวเรา”

หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร