นวรัตน์ดอทคอม

ไผสิว่าหยัง กะซ่างเขา
เขาว่าบ่ดี มันกะเป็นกรรมของเขา
คั่นเขาว่าแนวดี กะเป็นบุญของเขา
เฮาอยู่ซื่อๆ อย่าไปสร้างกรรมต่อกันอีก
ตัดภพ ตัดชาติ กันแต่เพียงท้อนี้

#หลวงปู่มหาศิลา สิริจันโท




“การทำบุญมันไม่ได้ยากหรอก มือเราก็มี ปากเราก็มี หูเราก็มี ไม่มีเงินมีทองทำบุญ ก็เอามือสิบนิ้วที่เรามีอยู่นี่แหละมาพนมก้มกราบ เอาปากของเราที่มีอยู่นี่แหละ มาสวดมนต์ เอาหูที่เรามีอยู่นี่แหละมาฟังธรรม หากทำด้วยใจศรัทธาจริงๆแล้ว ย่อมมีอานิสงค์มากกว่าทำบุญเป็นร้อยเป็นล้าน แต่ใจไม่เต็มร้อยเสียอีก”

คติธรรม หลวงพ่อสมหมาย ปิยธัมโม วัดป่าอุดมวนาสันต์(สาขาวัดหนองป่าพงที่ 31) จ.อุบลราชธานี






#การอุทิศบุญ

หลวงพ่อมีคุณตา ซึ่งแกเป็นนายพรานล่าสัตว์ สมัยยังไม่มีปืนก็ใช้หน้าไม้ แต่ก่อนเขาเรียกหน้าเก้ง ล่าลิง ล่าสัตว์ต่างๆ ต่อมามีปืนแก๊ป ก็มาเป็นนายพรานปืนแก๊ปนั่งห่างนั่งเล็งอยู่ ต่อมาๆเมื่อหลวงพ่อมาบวชแล้ว ได้ยินครูบาอาจารย์ท่านเทศน์ก็เก็บมาเล่าให้แกฟัง แน่ะนำให้แกเลิกละสิ่งเหล่านั้น แต่แกก็พูดมาประมาณว่า “หลานไปได้ตาก็ยินดีด้วย แต่ตานี้คงไปด้วยไม่ได้ ก็จะอยู่ไปแบบนี้แหละ แต่ความเป็นตาเป็นหลานก็ยังคงเหมือนเดิม” เวลาคิดถึงแกก็จะมาเยี่ยม อยู่วัดหนองป่าพงก็มา แต่จะให้แกมาเอาศีลเอาธรรมนี้ แกไม่เอา อยู่ต่อมาจนปี พ.ศ.2526 แกก็เสียชีวิต เสียไปเกือบปี ปรากฏว่ามาหาหลวงพ่อในฝันนี่แหละ มาหาอยู่กุฏิ ขาแกนี่ตีตรวน แบกโซ่ทั้งสองข้าง มือก็ใส่กุญแจ นุ่งเสื้อผ้าเก่าๆขาดกะรุ่งกะริ่ง ยืนก้มหน้าอยู่น่ากุฏิ ในความรู้สึกหลวงพ่อมาเจอเลยร้องถามว่า “คุณตาสบายดีไม๊?” แกก็ตอบว่า “สบายดี” แต่หลวงพ่อมาคิดดูแล้วมันไม่น่าจะสบาย โดนตีตรวนบ่าแบบโซ่มาขนาดนี้ จะว่ามาขอบุญก็ไม่พูด อาจจะเป็นกฎอย่างหนึ่งของยมโลก ให้มาแสดงตัวกับญาติพี่น้อง ถ้าเขาคิดได้กรรมวิบากของเราๆก็จะทุเลาเบาบางลง ถ้าคิดไม่ได้ก็ต้องก้มหน้ารับกรรมต่อไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมานั่งคิด แกคงจะมีบาปหนักหนาสากรรจ์มาก คงจะมาขอส่วนบุญกับหลาน ถ้าเป็นแบบนี้หลวงพ่อก็เลยขออุทิศบุญให้ เอาบุญบวชนี้แหละ อุทิศให้คุณตากอง วงคำผา ถ้าหากว่าต้องการบุญกุศลก็ให้ตั้งใจอนุโมทนารับเอา หลวงพ่อก็นั่งให้ใจสงบ เมื่อใจสงบเป็นหนึ่งแล้วก็น้อมใจนึกเอานี่แหละ ไม่ได้ไปหาน้ำหาอะไรมากรวดหรอก ก็แล้วไป ไม่ได้ข้องใจอะไรอีก จนต่อมาหลายเดือน 5-6 เดือน ฝันว่าจะไปกิจนิมนต์ข้างนอก สะพายย่ามออกมานั่งรอรถอยู่ที่หน้าวัด ปรากฏว่าแกซ้อนจักรยานยนต์มาแต่ทางบ.นาส่วงโน่น ขับรถมาเลี้ยวเขาวัดไป เรียกก็ไม่จอด แต่มารอบนี้แต่งตัวดี โซ่ตรวนที่เคยมีก็หายไปหมด เสื้อผ้าใหม่เอี่ยมอ่อง ยิ้มแป้นมาเลย แสดงว่าบุญที่หลวงพ่ออุทิศให้ได้รับแน่นอน คงจะมาส่งข่าวว่าได้รับแล้ว โซ่ตรวนที่เคยตรึงไว้ก็หลุดหมด ด้วยอานิสงค์บุญนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่หลวงพ่อสัมผัสเกี่ยวกับญาติ เกี่ยวกับการอุทิศบุญ มันมีอยู่จริง ไม่ใช่เรื่องพูดเพ้อเจ้อ ขอให้เราตั้งใจแน่วแน่อุทิศบุญ ทำบุญ ก็พอ

#เถรวจี พระครูอุดมวนานุรักษ์ (สมหมาย ปิยธัมโม) วัดป่าอุดมวนาสันต์ ทายาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท







#ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า

การเกิดมาเป็นมนุษย์นับเป็นโชคอันประเสริฐ เพราะความเป็นมนุษย์ได้มอบโอกาสอันทรงคุณค่าให้แก่เรา ได้แก่โอกาสในการเข้าถึงสิ่งสูงสุดเท่าที่ชีวิตพึงจะได้รับ หรืออย่างน้อยก็เข้าถึงความสุขอันประเสริฐที่คู่ควรแก่ชีวิต พูดอีกอย่างหนึ่งคือ “เลื่อนขั้นทางวิญญาณ” ดังคำของท่านอาจารย์พุทธทาส

จริงอยู่ชีวิตย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ แต่ชีวิตก็มิได้มีแต่ความทุกข์อย่างเดียว ใช่แต่เท่านั้นความทุกข์ยังเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้เราพบธรรมด้วย ชีวิตที่เรามีนั้นเปี่ยมไปด้วยศักยภาพที่เอื้อให้เราเห็นธรรมจากทุกข์ หรือเปลี่ยนทุกข์ให้เป็นธรรม จนเราสามารถเป็นอิสระจากทุกข์ได้ ดังพระพุทธเจ้าตรัสว่า “อริยโลกุตตรธรรมเป็นทรัพย์ประจำตัวของทุกคน”

อย่างไรก็ตามศักยภาพดังกล่าวจะแสดงตนออกมาจนพาเราพบสิ่งประเสริฐสูงสุดได้ ก็ต่อเมื่อเราหมั่นพัฒนาตนอยู่เสมอ ด้วยการทำความดีและฝึกจิตใจ ไม่เพียงลดละกิเลส แต่ยังเพื่อเห็นแจ้งในสัจธรรม จนอริยโลกุตตรธรรมบังเกิดขึ้นกลางใจ ชนิดที่ความทุกข์ไม่อาจครอบงำได้อีกต่อไป

เมื่อชีวิตมีคุณค่าถึงเพียงนี้ เราจึงไม่ควรใช้ชีวิตไปอย่าเลื่อนลอย หรือปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะเวลาล่วงเลยไปนานเท่าใด ชีวิตเราก็เหลือน้อยลงเท่านั้น ดังนั้นในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ จึงควรใช้เวลาแต่ละนาทีให้มีประโยชน์ ไม่ใช่มัวแต่แสวงหาความสนุกสนาน ง่วนอยู่กับการปรนเปรอกิเลส หรือปล่อยตัวปล่อยใจไปตามสบายเท่านั้น

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล





"ความพลัดพรากจากของรัก
ความไม่ได้สิ่งที่อยากได้
ความไม่ได้สิ่งที่อยากเป็น
เหล่านี้เป็นของธรรมดา
ไม่ใช่เรื่องสำหรับเศร้าโศกเสียใจ
มีปัญญาเห็นจริงอย่างนี้แล้ว
คิดอะไรก็ดี ทำอะไรก็ดี
พูดอะไรก็ดี ดีทั้งนั้น"

หลวงปู่ขาว อนาลโย





“การทำบาป ไม่ว่าที่แจ้งที่ลับ
มันเป็นบาปเสมอกันหมด
ทำที่แจ้ง ก็เป็นบาป
ทำที่ลับ ก็เป็นบาป
เพราะเราเป็นผู้ทำเอง
บาปเป็นของเราเอง
ไม่ได้อยู่ในที่ลับ ที่แจ้ง”

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน





"จิตใจเราเป็นยังไง
เราก็เห็นโลกอย่างนั้นแหละ"

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช