นวรัตน์ดอทคอม

"ทำจิตให้ อยู่...กับลมหายใจ
ให้เอาจิต มารวมอยู่ที่...จิต แล้วเอาจิต
ให้รู้จักลม ภาวนา...พุทโธ...พุทโธ

ปล่อยวาง ข้างนอกให้หมด
อย่าไปเกาะ กับสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทั้งนั้น
ให้ปล่อย ให้เป็น...อันเดียว รวมจิตลงที่...
อันเดียว

มันไม่ส่งจิตใจ ไปทางอื่นแล้ว
มันจะรวมอยู่ที่นั่น...
เมื่อพบเช่นนี้ เราก็มีอันเดียว เท่านั้น
เหลือแต่...
ความรู้ อันเดียว อย่า...ไปหลงนะ

ไม่ต้อง เอาอะไร
เอาแต่ความรู้สึกอันเดียว เท่านั้นแหละ
ไม่ห่วงข้างหน้า ไม่ห่วงข้างหลัง หยุดอยู่...
กับที่ จนกว่า ว่า...
เดินไป ก็ไม่ใช่
ถอยกลับ ก็ไม่ใช่
หยุดอยู่ ก็ไม่ใช่
ไม่มี...ที่ยึด ไม่มี...ที่หมาย

เพราะอะไร ? เพราะว่า...
ไม่มี ตัว ไม่มี ตน ไม่มี เรา และไม่มีของ ของเรา
หมด...
รู้แล้ว...ก็ปล่อย ก็วาง

อันนี้ คือ...
สภาวะความเป็นจริง ที่พระพุทธเจ้าท่านสอน
ถึงแม้...มันจะคิด ก็ให้มันคิด
แต่ว่าคิดให้ อยู่...กับปัญญา
ให้คิดด้วย ปัญญา อย่าคิดด้วย ความโง่

รู้ด้วยปัญญา ก็ต้อง...วาง
ถ้ารู้ด้วย ปัญญา คิดด้วย ปัญญา
มันจะ...ไม่มีทุกข์
มันจะมี ความเบิกบาน
มีความสำราญ มีความสงบ
มีความระงับ เป็น...อันเดียว

จิตใจเรามารวม อยู่...อย่างนี้
อะไรที่เราจะต้องอาศัย อยู่ในปัจจุบัน
ในคราวนี้ ก็คือ...ลม
ลมหายใจนี่แหละ ให้รวมจิตเข้ามา

นี้คือ...
ธุระหน้าที่ของเรา."
________________________________________
หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง.






#อริยทรัพย์เป็นที่ลงที่จอดแห่งจิตใจ

"...ลัทธินิยมอุดมการณ์ทางเศรษฐกิจทางการเมืองใดๆก็ตาม ถ้าหากยังหาที่ให้ใจลง ยังหาที่วางที่ปลงแห่งจิตไม่ได้ มีแต่จะทำให้รวยๆๆอย่างเดียว จะไปพบทางตันทั้งทางวัตถุและจิตใจ

คนทุกวันนี้กำลังมีความเจริญรุ่งเรืองทั้งทางเศรษฐกิจ เศรษฐกิจรุ่งเรืองการเมืองรุ่งโรจน์ แต่จิตใจก็ยังขื่นขมระทมทุกข์หาความสุขที่แท้จริงไม่ได้ หัวจรดฟ้าขาพ้นแผ่นดินไม่มีที่จะเหยียบจะวาง ถ้าหากเรามีอริยทรัพย์เราจะมีที่ลงที่จอดแห่งจิตแห่งใจ

จิตใจที่เคยระหกระเหินเร้าร้อนกระวนกระวายอยู่ ก็จะเยือกเย็นก็จะมีที่อยู่ที่อาศัยเป็นวิหารธรรม สิ่งนั้นท่านเรียกว่า อริยทรัพย์ เป็นสิ่งที่จะต้องหามาให้ได้ ค้นให้พบ จึงกล่าวไว้ว่า เมื่อระลึกถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าอยู่ ผู้มีปัญญาควรพอกพูนศรัทธาศีลและความเห็นธรรมให้เนืองๆ.."

พระอาจารย์สมภพ โชติปัญโญ
ธรรมิกถาก่อนฟ้าสาง
๑๑ มกราคม ๒๕๓๘






#เราสะสมอะไร

"มนุษย์มี ๒ แบบ
แบบแรก สะสมวัตถุต่างๆ เพื่อให้กายอยู่เย็นเป็นสุข
แบบสอง สะสมบุญกุศล ทั้งมีสร้างสมมาแต่ปางก่อน มาชาตินี้ นิสัยปัจจัยก็ตามมาอีก "ความสะสมบุญนำสุขมาให้"

บุญกุศลที่ทำไว้แต่ชาติที่แล้ว ติดตามเรามาอยู่ บุญกุศลเป็นของละเอียด ถ้าบุญกุศลไม่รักษา จะไม่สุขเท่า บุญกุศลนั้นจะพร้อมทุกอย่างทั้งสมบัติภายนอกและสมบัติภายใน คนที่เกิดมาร่วมกัน ก็เคยสร้างสมบุญกุศลมาคล้ายๆ กัน

ถ้าสร้างสมบุญกุศลไว้มากๆ ชาติหน้าชาติต่อไปก็จะดี หมั่นสะสมบุญกุศลไว้เรื่อยๆ เพราะว่านอกจากในความเป็นมนุษย์แล้ว ก็จะไม่มีโอกาสได้ทำบุญทำกุศล มนุษย์สะสมอะไรได้บ้าง สิ่งที่มนุษย์สะสมได้คือ การทำทาน การรักษาศีล และการเจริญเมตตา ภาวนา"

หลวงปู่จันทร์โสม กิตติกาโร






"พูดถึงเรื่องพุทธศาสนาแล้ว เป็นศาสนาที่มีคำสอนละเอียด ลึกซึ้ง สุขุม คัมภีรภาพมาก ยากแก่การศึกษามิใช่น้อย

แม้แต่บางคนที่ปฏิญาณตนว่าเป็นพุทธมามกะ ผู้นับถือพุทธศาสนาก็ตามแต่ การกระทำของเขานั้น ส่อแสดงให้เห็นว่ายังไม่ซาบซึ้งในพระศาสนา เช่น เห็นกุฏิ วิหาร เป็นพุทธศาสนา เชื่อการให้ทานบริจาคภายนอกอย่างเดียว ว่าเป็นการเทิดทูนพระศาสนา

ลักษณะดังกล่าวมานี้ แสดงให้เห็นว่าความเข้าใจเรื่องพุทธศาสนายังผิวเผินมาก

ถ้าพวกเรามัวสนใจแต่เรื่องภายนอก ไม่เสียสละเวลาปฏิบัติธรรมเกี่ยวกับเรื่อง "สมาธิจิต" แล้ว จะไม่มีโอกาสเข้าใจซาบซึ้ง "แก่น" ของพระศาสนาได้"

หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย
วัดเขาสุกิม ต.เขาบายศรี อ.ท่าใหม่ จ.จันทบุรี






#ผมรอคุณอยู่
#หาสำนักฝึกพระนักศึกษา
ด้วยตระหนักว่า ถ้าพระนักศึกษาไม่ฝึกกรรมฐานก็จะได้แต่เปลือกของพระพุทธศาสนาเท่านั้น ดังนั้น เมื่อท่านกลับมาเมืองไทย ท่านก็เที่ยวไปสืบดูสำนักกรรมฐานทั่วประเทศ ว่าจะพอมีสำนักใดให้ความร่วมมือได้บ้าง
เริ่มแรกท่านไปหาหลวงปู่แหวน ที่ดอยแม่ปั๋ง เชียงใหม่เพราะคิดว่า พระที่น่าเคารพมากขณะนั้นก็คือ หลวงปู่แหวน สุจิณโณ เมื่อท่านได้นมัสการหลวงปู่แล้ว ก็ไม่ผิดหวัง เพราะจริยวัตรของหลวงปู่น่าเคารพกราบไหว้เป็นอย่างยิ่ง หากทว่าปฏิปทาของพระภิกษุองค์อื่นๆ ยังไม่น่าพอใจ ท่านก็ถอยกลับ
ต่อมาได้ไปนมัสการท่านพุทธทาส เพราะท่านเจ้าคุณศรีฯ เมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษาพระธรรมทูต เคยถูกท่านฝึกกรรมฐานอย่างหนัก ท่านก็ยังเลื่อมใสอยู่ แต่ท่านพุทธทาสบอกว่า ถ้าจะหาพระนักศึกษามาที่สำนักของท่าน ต้องต่างคนต่างอยู่ ไม่มีครูไม่มีอาจารย์ อาหารก็หากันเอง ท่านเจ้าคุณศรีฯ พิจารณาดูแล้ว เห็นว่าลำบากไม่สู้จะดวกนัก
ต่อจากนั้นท่านก็ไปหา ท่านอาจารย์ศรี มหาวีโร ถึงร้อยเอ็ด แต่เมื่อไปแล้ว จึงทราบว่า สำนักของท่านอาจารย์ศรี มีอากาศร้อนอบอ้าวค่อนข้างจะร้อนจัด เกรงว่าพระนักศึกษาจะทนไม่ไหว เพราะไม่เป็นที่สัปปายะ
จนในที่สุด ท่านเจ้าคุณปริยัติเมธี(พิมพ์)ซึ่งเรียนพระธรรมทูตมาด้วยกัน ก็แนะนำให้ท่านลองไปดูที่ วัดเขาสุกิม จันทบุรี อันมี ท่านอาจารย์สมชาย เป็นประธานสงฆ์ ท่านเจ้าคุณปริยัติเมธีบอกว่า ท่านอาจารย์สมชายองค์นี้เก่งในด้านกรรมฐาน เป็นลูกศิษย์ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตะ มาก่อนทั้งเป็นคนบ้านเดียวกัน
ท่านเจ้าคุณศรีฯ ได้ฟังดังนั้นก็ขอไปดูสถานที่ทำเลและปฏิปทาของท่านพระอาจารย์สมชายก่อน เพราะท่านยังไม่เคยรู้จักวัดเขาสุกิมเลย
#ท่านอาจารย์สมชายมานั่งรอ!
เมื่อท่านเจ้าคุณพระศรีวิสุทธิกวี เดินทางไปยังวัดเขาสุกิม จันทบุรี พอไปถึงวัดก็เห็นท่านอาจารย์สมชายนั่งรออยู่แล้ว ท่านบอกว่า "#ผมรอคุณอยู่" ท่านเจ้าคุณถึงกับแปลกใจ ท่านอาจารย์สมชายรู้ได้อย่างไร ว่าท่านจะไปนมัสการ
อาตมาขึ้นไป ปี ๒๕๑๗ จบจากอินเดีย ปี ๒๕๑๔ ก็ไปหาสำนักกรรมฐานที่จะพาพระนักศึกษาไปฝึกตั้งแต่ปี ๒๕๑๖ พออาตมาไปถึงวัดเขาสุกิมท่านนั่งรออยู่แล้ว ท่านบอกว่า นั่งรอเราอยู่ แล้วท่านก็ให้ไปดูสถานที่รอบๆเขาสุกิม
อาตมาก็เรียกท่านว่า "อาจารย์ครับ ผมจะพาพระนักศึกษามาอาศัยฝึกที่นี่จะได้ไหม? เพราะเห็นว่าเรียนทางปริยัติแล้ว ได้ฝึกทางปฏิบัติจะเป็นการส่งเสริมพุทธศาสนา"
ท่านก็บอกว่า "ผมมีความยินดี ถ้าจะพากันมาปฏิบัตินะ" อาตมาเรียนถามอีกว่า เรื่องอาหารการขบฉันจะเลี้ยงพระพอไหม? ท่านก็ให้พระเณรไปเอาบัญชีรายได้ประจำปีของวัดให้ดู ท่านบอกว่า "เป็นร้อยยังรับได้เลย"
...........................................
ท่านเจ้าคุณศรีวิสุทธิกวี พิจิตร ฐิตวณฺโณ วัดโสมนัส
(ปัจจุบันสมเด็จพระมหาวีรวงศ์)
หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย วัดเขาสุกิม
...........................................
คัดลอกจาก นิตยสาร โลกทิพย์ ฉบับที่ ๑๑๑ เดือนสิงหาคม ๒๕๓๐