นวรัตน์ดอทคอม

” ให้เพื่อตัดกิเลสของเรา “

…การทำบุญให้ทานคือ
ให้ไปแล้วก็ตัดไปเลย
ของที่เราให้ไปแล้วไม่ใช่ของเราแล้ว

.เช่นโยมถวายน้ำนี้มา
ก็ไม่ต้องมาจ้องดูว่าจะกินหรือไม่กิน
เพราะเป็นสมบัติของเขาไปแล้ว
เขาจะไปให้คนที่เราเกลียดก็อย่าไปเดือดร้อน

.เพราะเราให้เพื่อตัดกิเลสของเรา
ตัดความหึงความหวง
ในวัตถุข้าวของเงินทองต่างๆ
ให้ไปแล้วก็ไม่ใช่ของเราแล้ว

.ถ้าเป็นของเรา ก็ยังไม่ได้ให้ซิ
เมื่อให้อะไรไปแล้ว ก็ลืมไปเลย
ไม่ใช่ของเราแล้ว .

…………………………………………
.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี

จุลธรรมนำใจ ๕ กัณฑ์ที่ ๒๔๐
วันที่ ๑๗ กันยายน ๒๕๔๙






...ขยะกับดอกไม้ เราเปลี่ยนขยะให้เป็นดอกไม้ได้ และดอกไม้ก็กลายเป็นขยะได้ ดอกไม้กับขยะไม่ใช่เป็นสิ่งที่ตรงข้ามกันเลย มันอยู่ด้วยกันหรือมันก็เกี่ยวเนื่องกัน

ดอกไม้เมื่อเวลาผ่านไปก็กลายเป็นขยะ แต่ในขณะเดียวกันขยะก็ทำให้เกิดดอกไม้เพราะเมื่อมีปุ๋ย ต้นไม้ก็เจริญงอกงาม ดอกไม้ก็งอกงามขึ้นมา

เช่นเดียวกับทุกข์กับธรรม ไม่ได้แยกจากกัน ในทุกข์ก็มีธรรม และทุกข์ก็สามารถจะเป็นปัจจัยให้เกิดการตรัสรู้ขึ้นมาได้

ท่านติชนัทฮันห์ พูดสรุปไว้ได้อย่างงดงามมากเป็นภาษาอังกฤษ 4 คำว่า No Mud, No Lotus ไม่มีโคลนตมก็ไม่มีดอกบัว ดอกบัวที่สวยงาม แต่มันเกิดขึ้นมาได้ก็เพราะมีโคลนตม

อันนี้เป็นอุปมาอุปไมย การตรัสรู้เปรียบได้กับดอกบัว ก็เพราะความทุกข์ ก็คือโคลนตม...

คำสอนพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล
วัดป่าสุคะโต จ.ชัยภูมื







"...ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา
นี้เรียกว่า #อิทธิบาท๔
#เป็นหัวใจแห่งความสำเร็จทั้งมวล
แปลอย่างจำได้ง่ายว่า
ปักใจ บากบั่น วิจารณ์ ทดลอง ไม่ว่าจะทำกิจการใด
ถ้าประกอบด้วย ๔ อย่างนี้ เป็นสำเร็จทั้งสิ้น
ว่าโดยเฉพาะในการบำเพ็ญภาวนา

๑. ต้องปักใจรักการนี้จริงๆ ประหนึ่งชายหนุ่ม
รักหญิงสาว ใจจดจ่อต่อหญิงคู่รักฉะนั้น

๒. ต้องบากบั่นพากเพียรเอาจริงเอาจัง

๓. วิจารณ์ตรวจดูการปฏิบัติให้ถูกต้อง
ตามแนวสอนของอาจารย์ให้ดีที่สุด

๔. ทดลอง ในที่นี้ได้แก่ หมั่นใคร่ครวญสอดส่องดูว่า
วิธีที่ทำไปนั้นมีอะไรขาดตกบกพร่องบ้าง รีบแก้ไข
อย่างนั้นไม่ดีเปลี่ยนอย่างนี้ลองดูใหม่ เช่น นั่งภาวนา
ในที่นอนมักจะง่วง ก็เปลี่ยนมานั่งเสียที่อื่น เป็นต้น
ข้อสำคัญให้ยึดแนวสอนเป็นหลักไว้ อย่าออกนอกทาง

๔ อย่างนี้ เรียกว่า อิทธิบาท
#เป็นเครื่องที่จะช่วยให้เกิดความสำเร็จในกิจทั้งปวง..."

วิสุทธิธรรม
พระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)







#ทำไมพระอรหันต์ถึงอยู่ในร่างของฆราวาสไม่ได้

ถาม : ทำไมพระอรหันต์ถึงอยู่ในร่างของฆราวาสไม่ได้ ?

ตอบ : การอยู่ของท่านมีโทษมากกว่าประโยชน์ #คนที่ไม่รู้ว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ขนาดนั้น

#ล่วงเกินด้วยกายด้วยวาจาด้วยใจแม้แต่นิดเดียวก็เกิดโทษมหันต์แล้ว ดูอย่าง นางขุชชุตตรา ที่ไปล้อเลียนพระปัจเจกพุทธเจ้าว่าเป็นคนหลังค่อม แล้วทำท่าให้เพื่อนดูไปเกิดเป็นเป็นคนหลังค่อม ๕๐๐ ชาติ และยังขอให้เพื่อนที่เป็นภิกษุณีอรหันต์ส่งกระเช้าเครื่องแต่งตัวให้ จึงต้องกลายเป็นคนรับใช้เขา ๕๐๐ ชาติ

นางสิริมา ด่าภิกษุณีอรหันต์ที่บ้วนน้ำหมากมาเปื้อนผ้าตัวเองว่าหญิงแพศยา ตัวเองต้องไปเป็นโสเภณีอยู่ ๕๐๐ ชาติ เพราะฉะนั้น..การอยู่ที่มีโทษมากกว่าประโยชน์จึงต้องตัดให้ตายไปเลย

เขาไม่เชื่อว่าคนด้วยกันแล้วจะต่างกัน แต่ถ้าอยู่ในเพศนักบวชที่เป็นที่ยอมรับว่าเป็น อุดมเพศ คือเพศอันสูง คนให้ความเคารพอยู่ โอกาสที่คนจะล่วงเกินหนักๆแบบนั้นไม่มี ก็เป็นอันว่าอยู่ได้ ไม่อย่างนั้นโดนตัดหมด แล้วที่บอกว่าอยู่ไม่เกิน ๗ วันนี่เห็นอยู่ไม่เกินวันสักที

ไฟฟ้าเป็นหมื่นโวลต์ แตะปุ๊บตายปั๊บ ฉะนั้น..สิ่งที่มีคุณอนันต์ก็มีโทษมหันต์ ใช้ประโยชน์ได้ งานการทุกอย่างก็เป็นไปได้ดีเพราะไฟฟ้า แต่ถ้าเผลอไปโดนสายเปลือยๆ เข้าก็คาที่เลย..!

ถาม : ใครเป็นผู้ตัดให้ท่านตายค่ะ ?

ตอบ : ต้องบอกว่าวาระบุญวาระกรรมตัด ร่างกายไม่สามารถรองรับความบริสุทธิ์ขนาดนั้น ได้ก็เลยต้องตาย

ถาม : บางท่านทราบว่าจะอยู่ได้ไม่นาน แต่ก็รั้งอยู่ได้ไหมคะ ?

ตอบ : ได้...แต่ถ้าทำถึงขนาดนั้นแล้วไม่มีใครอยากอยู่หรอก มีท่านแม่จันทนา วีระผล ท่านพิจารณาไปเรื่อยๆ กำลังใจถึงระดับเกิดความเป็นทิพย์ รู้ว่าก้าวเลยตรงนี้ไปเราก็อยู่ได้ไม่เกิน ๗ วัน แต่ถ้ารั้งเอาไว้แต่เพียงนี้จะอยู่ได้อีก ๑๒ ปี ท่านเห็นว่า ๑๒ ปีมีแต่ความทุกข์ แล้วงานที่ตัวเองจะต้องรับผิดชอบก็ไม่มี ท่านก็ตัดใจไปวันนั้นเลย

ต้องบอกว่าอย่างพวกเรา ทนลำบากไปอีกเป็นร้อยปีแล้วได้พระโสดาบันก็เหลือที่จะคุ้ม เพราะฉะนั้น..บุคคลที่เข้าถึงความเป็นพระอรหัตมรรคจนถึงพระอรหัตผลนี่ เอาอะไรไปแลกท่านก็ไม่ยอมหรอก ไปได้ไปก่อน ประกันความเสี่ยงไว้ดีกว่า

ถาม : แล้วอย่างแม่ชีที่ปฏิบัติจนได้ จะอยู่ต่อไหมครับ ?

ตอบ : ไม่เหลือจ้ะ เพราะแม่ชีก็ถือว่าเป็นฆราวาส ถือศีล ๘ เท่ากัน

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
#หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน กาญจนบุรี
#ผู้ก่อตั้งสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี







" #ครูบาอาจารย์ท่านเดินจงกรม
ท่านเดินจริงๆ แม้ไม่ฉันจังหันสองวันสามวันเจ็ดวัน เดินจงกรมเหมือนกัน คำว่าเหน็ดเหนื่อยนี้มันไม่ปรากฎในความรู้สึกท่าน เพราะใจของท่านมันอยู่กับธรรมจริงๆ
ท่านเดินจงกรมนี้ องค์หนึ่งมีทางเดินจงกรมอย่างน้อยหนึ่งสาย บางองค์มีทางเดินจงกรมตั้งสองสาย เดินทางนี้มันเหนื่อยแล้วไปเดินทางใหม่ มันก็มีจิตมีใจจะเดินต่อ
ถ้าหากว่ามีทางเดียวเมื่อยแล้วมันอยากเซา ทำสองทางไว้ ทางนี้เมื่อย...ไปเดินทางใหม่ไปเริ่มต้นใหม่ๆ หากจะเซาก็คล้ายกับว่าเลิกไว แท้ก็เพิ่งเดิน "
......................
ธรรมเทศนา วันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๖
หลวงปู่แบน ธนากโร วัดดอยธรรมเจดีย์
คัดลอกจากหนังสือ สุวรรณธรรม





เวลาภาวนาอย่าส่งจิตออกนอก ความรู้อะไรทั้งหลายทั้งปวง อย่าไปยึด
ความรู้ที่เราเรียนกับตำหรับตำรา หรือจากครูบาอาจารย์ อย่าเอามายุ่งเลย
ให้ตัดอารมณ์ออกให้หมด แล้วก็เวลาภาวนาไปให้มันรู้ รู้จากจิตของเรานั่นแหละ
จิตของเราสงบเราก็จะรู้เอง ต้องภาวนาให้มากๆ เข้า
เวลามันจะเป็น จะเป็นของมันเอง ความรู้อะไรๆ ให้มันออกมาจิตของเรา
ความรู้ที่ออกจากจิตที่สงบนั่นแหละ เป็นความรู้ที่ลึกซึ้งถึงที่สุด
ให้มันรู้ออกจากจิตเอง นั่นแหละมันดี คือจิตมันสงบ
ทำจิตให้เกิดอารมณ์อันเดียว อย่าส่งจิตออกนอก ให้จิตอยู่ในจิต แล้วให้จิตภาวนาเอาเอง
ให้จิตเป็นผู้บริกรรมพุทโธ พุทโธอยู่นั่นแหละ แล้วพุทโธนั่นแหละจะผุดขึ้นในจิตของเรา
เราจะได้รู้จักว่า พุทโธ นั้นเป็นอย่างไร แล้วรู้เอง...เท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรมากมาย.

โอวาทธรรม หลวงปู่ดุลย์ อตุโล