การปฏิบัติธรรม

[รสมน]

"..ธรรมะการปฏิบัติธรรมต้องฝืนกิเลส การฝืนกิเลสต้องเป็นความทุกข์ยากลำบากเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้นขอให้ทราบไว้อย่างนี้แล้วพยายามฝืนทน อย่างน้อยเวลาจะหลับจะนอนก็ขอให้มีพุทโธ ธัมโม สังโฆ บทใดก็ตาม นึกภาวนาบริกรรมไว้ในจิตใจ ให้รู้อยู่กับคำว่าพุทโธ หรือจะกำหนดอานาปานสติ ลมหายใจเข้าออกก็ได้ จนกระทั่งหลับไป มีสติให้รู้อยู่กับลมหายใจเข้าออกนั้น จิตใจก็จะปรากฏเป็นความสงบขึ้นมา เย็นขึ้นมามากเข้าไปโดยลำดับ ก็จะกลายเป็นความสงบแน่วแน่ลงในทางจิต นั่นแหละเราจึงจะเห็นสารคุณอยู่ภายในจิตใจ โดยไม่ต้องไปถามใครๆ ว่าที่ท่านภาวนาอยู่ในป่าในเขา เช่น ครูอาจารย์ท่านเที่ยวธุดงคกรรมฐานไปที่นั่นที่นี่ ท่านไปทำอะไร ทุกสิ่งที่เราเคยสงสัยมาก่อน ณ บัดนี้เราได้ทราบแล้วว่า อ้อ ท่านไปเพราะเหตุนี้เอง.."'

โอวาทธรรม
พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน) วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี





พึงเห็นผู้ชี้โทษ เหมือนคนชี้บอกขุนทรัพย์ พึงคบบัณฑิตผู้มีปัญญา ซึ่งค่อยตักเตือน เมื่อได้คบคนเช่นนั้น มีแต่ดี ไม่มีเสีย
———
คติธรรม คำสอน พระครูบาบุญชุ่ม ญาณสํวโร อรัญวาสีภิกขุ






“ผู้ที่คิดถึงความตายนั้น เป็นผู้ที่ไม่ประมาทในชีวิต
ไม่มัวเมาในชีวิต เพราะเมื่อคิดถึงแล้วย่อมเร่งกระทำ
ความดีและบุญกุศล เกรงกลัวต่อบาปกรรมที่จะติดตาม
ไปในภพชาติหน้า”

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ






"คนเราเกิดมา ย่อมมีความตายเป็นธรรมดา
เวลาเกิดมา เรามิได้เอาอะไรมา เวลาตาย
เราก็มิได้เอาอะไรไป บุญกับบาปเท่านั้น
เป็นสมบัติประจำชี บุญนำไปสู่สุคติ
บาปนำไปสู่ทุคติ คนผู้รักตนจึงพยายาม
ทำความดี อันจักเป็นที่พึ่งของตน ทั้งในโลกนี้
และโลกหน้า"

หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ