ธรรมทั้งหลาย

[รสมน]

พระป่าที่ยังไม่ได้รับการอบรมบ่มนิสัยให้ได้รากฐานมั่นคงทางด้านจิตใจ อย่างไรก็หนีไม่พ้นความเจริญทางโลก

ย่อมฉุดลากลงทางต่ำวันละเล็กละน้อย จนกลายเป็นพระไม่มีศีล พระไม่มีธรรม มีแต่เรื่องทางโลกทับถมหัวใจ อันเป็นสาเหตุให้หลงไหลมัวเมาเพลิดเพลินกับเรื่องภายนอก เลยหาความสงบร่มเย็นเป็นสุขภายในใจไม่ได้

พระก็มีแต่ชื่อที่สมมติให้เป็นพระ ใจไม่ใช่พระ ทั้งนี้มิได้ดูถูกผู้ใด

#หลวงปู่ทุย ฉนฺทกโร
วัดป่าดานวิเวก อ.โซ่พิสัย จ.บึงกาฬ







"หมดแนวนี้หมด หมดเฮานี้ โลกอันนี้ มีแต่เรื่องสมมุติทั้งนั้นแหละ สู้พุทโธบ่ได้ดอก เฮาเฮ็ดแนวใด๋ ก็สู้อันนี้บ่ได้ดอก ในโลกนี้"

#หลวงปู่คำตัน ฐิตธัมโม
วัดป่าดานศรีสำราญ





"..บุคคลผู้ประสงค์จะแก้บาปนั้น นอกจากการนั่งสมาธิภาวนาแล้วไม่มีวิธีอย่างอื่นที่จะแก้ได้ เพราะมีอานิสงส์มาก เป็นวิธีแก้จิตที่เป็นบาปให้กลับมาเป็นบุญได้ แก้จิตที่เป็นโลกีย์ ให้เป็นโลกุตตระ ได้ เมื่อแก้จิตให้บริสุทธิ์ดีแล้ว บาปอกุศลก็หลุดหายไปเอง พึงเห็นองคุลิมาลเป็นตัวอย่าง.."

พระญาณวิศิษฏ์สมิทธิวีราจารย์ (หลวงปู่สิงห์ ขนฺตยาคโม) วัดป่าสาลวัน ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครราชสีมา
(พ.ศ.๒๔๓๒-๒๕๐๔ )






"..การดูกิเลสและแสวงธรรม ท่านทั้งหลายอย่ามองข้ามใจซึ่งเป็นที่อยู่ของกิเลสและเป็นที่สถิตอยู่แห่งธรรมทั้งหลาย กิเลสก็ดี ธรรมก็ดี มิได้อยู่กับกาลสถานที่ใดๆ ทั้งสิ้น แต่อยู่ที่ใจ คือเกิดขึ้นที่ใจ เจริญขึ้นที่ใจ และดับลงที่ใจดวงรู้ๆ นี้เท่านั้น การแก้กิเลสที่อื่นและแสวงธรรมที่อื่นแม้จนวันตายก็ไม่พบสิ่งดังกล่าว ตายแล้วเกิดเล่าก็จะพบแต่กิเลสที่เกิดจากใจซึ่งกำลังเสวยทุกข์เพราะมันนี้เท่านั้น แม้ธรรมถ้าแสวงหาที่ใจก็จะมีวันพบโดยลำดับของความพยายาม สถานที่ กาลเวลานั้นเป็นเพียงเครื่องส่งเสริมและเครื่องกดถ่วงกิเลสและธรรมให้เจริญขึ้นและเสื่อมไปเท่านั้น เช่น รูปเสียงเป็นต้น เป็นเครื่องส่งเสริมกิเลสที่มีอยู่ในใจให้เจริญยิ่งขึ้น.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร (พ.ศ. ๒๔๑๓ - ๒๔๙๒) จากหนังสือชีวประวัติของหลวงปู่ขาว อนาลโย