นวรัตน์ดอทคอม

"..ถ้าความเพียรย่อหย่อน ความฉลาดไม่พอ จิตจำต้องหลุดมือตกไปอยู่ในอำนาจของฝ่ายต่ำ คือกิเลส และพาให้เป็นวัฏจักรหมุนเพื่อความทุกข์ร้อนไปตลอดอนันตกาล ถ้าเราสามารถด้วยความเพียรและความฉลาดแหลมคม จิตจำต้องตกมาอยู่ในเงื้อมมือและเป็นสมบัติอันล้นค่าของเราแต่ผู้เดียว.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)







. #ขึ้นชื่อว่าบาปกรรม..!!

"... นรชนไม่ควรดูหมิ่นว่าเล็กน้อย เปรียบเหมือนภาชนะที่เขาเปิดปากตั้งไว้กลางแจ้ง เมื่อฝนตก น้ำฝนหยาดเดียวไม่ทำให้ภาชนะเต็มก็จริงอยู่

... แต่เมื่อฝนตกอยู่บ่อย ๆ ภาชนะนั้นย่อม
เต็มได้แน่ๆ ฉันใด ผู้ทำบาปอยู่ แม้ทีละน้อยๆ ย่อมทำกองบาปให้ใหญ่โตขึ้นโดยลำดับ
ได้ฉันนั้นเหมือนกัน ...”

จากหนังสือชีวประวัติและปฏิปทาพระคุณเจ้าหลวงปู่ชอบ ฐานสโม
---------------------------------
#หลวงปู่ชอบ_ฐานสโม
วัดป่าสัมมานุสรณ์ บ้านโคกมน อ.วังสะพุง จ.เลย ( พ.ศ. ๒๔๔๔- ๒๕๓๘ )







"..ธรรมแม้จะมีเต็มไปทั้งโลกธาตุ ก็ไม่สามารถอำนวยประโยชน์ ให้แก่ผู้ไม่สนใจนำไปปฏิบัติรักษาตัว เท่าที่ควรจะได้รับจากธรรม ธรรมก็อยู่แบบธรรม สัตว์โลกก็หมุดตัวเป็นกงจักร ไปกับทุกข์ในภพน้อยภพใหญ่แบบสัตว์โลก โดยไม่มีจุดหมายปลายทาง ว่าจะสิ้นสุดทุกข์กันลงได้เมื่อใด ไม่มีทางช่วยได้ ถ้าไม่สนใจช่วยตัวเองโดยยึดธรรมมาเป็นหลักใจและพยายามปฏิบัติตาม.."

จากหนังสือประวัติท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ โดยหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน








"..เมื่อยังไม่มีญาณอันถ่องแท้ว่าพ้นทุกข์ในสงสาร จะสำคัญตัวว่าเป็นสุขสักเพียงใดก็ตาม ก็เป็นเรื่องโกหกพกลมตนเองอยู่โดยตรง ๆ แบบไม่รู้ตัวอีกด้วย มิหนำซ้ำเป็นวิชาทำตัวให้เป็นหมันอีกด้วย เพราะวันเวลาชีวาล่วงไปไม่กลับหลัง กรรมนิยมกรรมบันดาลผูกมัดรัดไว้ ให้กลายเป็นธรรมเมาธรรมมัวไป พระอรหันต์จำพวกเดียวเท่านั้น จะอยู่เหนือธรรมและผลของกรรมไปได้ เหลือนอกนั้นยังเป็นทาส อยู่ได้อำนาจกรรมและผลของกรรมทั้งนั้น แต่กรรมและผลของกรรมนั้น ว่าโดยย่อจำแนกออกเป็นสอง เป็นโลกิยกรรมหนึ่ง เป็นโลกุตรกรรมหนึ่ง โลกิยกรรมนั้นแบ่งออกเป็นหลายจำพวก เป็นพวกมนุษย์ก็มี เป็นสัตว์เดรัจฉานก็มี เป็นเปรตก็มี เป็นสัตว์นรกก็มี เป็นเทวดาก็มี เป็นพรหมก็มี สารพัดจะบรรยายให้จบได้เพราะมากมายนัก.."

เขมฺปตฺโตวาท
หลวงปู่หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี ( ภูจ้อก้อ ) อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร






"#วัตถุมงคล" ถ้ากรรมมาตัดรอนแล้ว ป้องกันไม่ได้ไม่ว่าสิ่งไหน จะไปต้านทานอำนาจกรรมนั้นไม่มี

แต่ถ้าผู้นั้น รู้ว่าความหมายในวัตถุมงคลนั้นๆ เขาสร้างขึ้นมาเพื่ออะไร ซึ่งส่วนมากแล้ว เขาใช้เป็นสัญลักษณ์ ของผู้ที่ทำแต่ความดี

การมีวัตถุมงคลไว้ติดตัวนั้น ก็เพื่อมีไว้เป็น "เครื่องเตือนสติ-ปัญญา" ของตน ไม่ให้ประมาทในการกระทำของตน ต้องหมั่นทำแต่ความดีเสมอๆ

เมื่อเราเองนั้นมีของดีอยู่กับตัว ก็ต้องทำแต่ความดี อย่างนี้แล้ว ก็นับว่าผู้นั้นได้รับประโยชน์จากวัตถุมงคลนั้น ๆ..."

พระธรรมคำสอน

#หลวงปู่แหวน สุจิณโณ








"..ต้นไม้ต่าง ๆ มีต้นข้าวเป็นต้นเมื่อบำรุงรักษาต้นมันให้ดีแล้วผลคือรวงข้าว ไม่ไช่สี่งอันบุคคลพึงปรารถนาเอาเลย เป็นขึ้นมาเอง ถ้าแลบุคคลมาปรารถนาเอาแต่รวงข้าว แต่หาได้รักษาต้นข้าวไม่ เป็นผู้เกียจคร้าน จะปรารถนาจนวันตาย รวงข้าวก็จะไม่มีขึ้นมาให้ฉันใด วิมุตติธรรม ก็ฉันนั้นนั่นแล มิใช่สิ่งอันบุคคลจะพึงปรารถนาเอาได้ คนผู้ปรารถนาวิมุตติธรรมแต่ปฏิบัติไม่ถูกต้อง หรือไม่ปฏิบัติมัวเกียจคร้านจนวันตาย จะประสบวิมุตติธรรมไม่ได้เลย.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๑๓–๒๔๙๒)








ฉะนั้นอย่าไปอิจฉาพยาบาทกันข้อสําคัญให้ทําใจให้เกิด “ตัวพอ” ขึ้นมา ธรรมะคือความพอดี

การปฏิบัติจริงๆ ต้องปฏิบัติเมื่อประสบกับอารมณ์

การเฝ้าดูจิต....นี่แหละ คือการปฏิบัติของเรา ซึ่งจะนําไปสู่ความไม่เห็นแก่ตัวและความสงบสันติ

กุญแจ ๔ ดอก
รู้ เฉพาะหน้า
เห็น ตามเป็นจริง
เป็น ตามนั้น
อยู่ อย่างสม่ำเสมอ

พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท)








คนมาอยู่กันมาก ๆ มันก็ปฏิบัติกันได้ง่าย ถ้ามีความเห็นถูกต้องตรงกัน เมื่อมาน้อมลงอันเดียวกันเพื่อละทิฏฐิ มันก็ลงสู่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เหมือนกัน จะว่ามีหลายองค์ มันจะเกะกะก็ไม่ได้ คล้าย ๆ ตัวกิ้งกือ ตัวกิ้งกือมีหลายขา มองดูน่ารำคาญ เหมือนกับว่ามันจะยุ่งกับขาของมัน แต่มันเดิน เดินไปเดินมา ความจริงมันไม่ยุ่ง มันมีจังหวะ มีระเบียบในทางพุทธศาสนาก็เหมือนกัน ถ้าปฏิบัติแบบสาวกของพระพุทธเจ้ามันก็ง่าย คือ การเป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์และเป็นผู้ปฏิบัติชอบ ถึงเราจะมีเป็นร้อยเป็นพัน เราจะมีมากแค่ไหนก็ช่างเถอะ มันก็ลงสายเดียวกันหมด

พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท)








"..กลัวแต่คนอื่นจะเห็นตับไตไส้พุงของตัว แต่ตัวเองไม่สนใจดูตับไตไส้พุงและจิตใจของตัวว่ามันมีอะไรอยู่ข้างในนั้น มัวเพลินดูเพลินฝันเพลิดคิดแต่ภายนอก ไม่สนใจคิดเข้าภายในกายในจิตของตัวบ้าง จะหาความฉลาดรอบรู้มาจากไหนนักปฏิบัติเรา ผู้ปฏิบัติเพื่อรู้หลักความจริงต้องดูตัวดูใจอันเป็นมหาเหตุก่อเรื่องต่างๆ มากกว่าดูสิ่งภายนอกหรือสิ่งอื่นใด และแสดงวิธีรักษาปฏิบัติตัว ปฏิบัติใจ ด้วยความระมัดระวังในอิริยาบถต่างๆ ด้วยความมีสติและปัญญา ระลึกรู้ไตร่ตรองในเหตุการณ์ที่มาเกี่ยวข้องกับตน ด้วยความไม่ประมาทและชินชากับสิ่งใดในแดนสมมุติ ซึ่งล้วนเป็นแดนแห่งทุกข์และความเกิด-ตายของสัตว์โลกทั้งมวล.."

ภูริธตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง
จ.สกลนคร (พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)








"..การทำสมาธิภาวนาเป็นของยากก็จริง แต่จะเหนือความพยายามเราไม่ได้ ความพยายามกับความเพียรกับความที่มีสัจกับความที่อธิฐานก็มีความหมายอันเดียวกัน ที่มันวุ่นทั้งวันจิตใจยุ่งตลอดทำให้อารมณ์แปรปรวนเป็นการถูกต้องแล้ว ถ้าหากว่าเป็นของทำง่าย ๆ มันก็ไม่ได้บุญมาก มันเป็นของทำยากมันจึงได้บุญมาก แต่ยากกับง่ายมันก็ขึ้นอยู่กับผู้ชอบทำผู้พยายามดังกล่าวแล้วนั้น ที่ท่านกล่าวว่าทำกฐินร้อยกองก็ไม่เท่าภาวนารวมลงครั้งหนึ่งนั้นเป็นการถูกต้องแล้ว แต่เราจะทิ้งการให้ทานไปก็ไม่ได้อีกล่ะ ถ้าหากเรามีภพมีชาติหน้าก็กลายเป็นคนจนทรัพย์ หาด้วยน้ำพักน้ำแรงเกือบจะตายก็ไม่ได้เพราะอานิสงส์ทานไม่ชูส่ง.."

#พระธรรมคำสอน
หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต
วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) ต.หนองสูงใต้ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
(พ.ศ.๒๔๕๔-๒๕๓๙)







"ความอันตรธาน ความวิบัติ
ความเสื่อมสลาย ความพลัดพรากจากกัน
สิ่งเหล่านี้ มันมีประจำโลกอยู่แล้ว

ทีนี้ผู้มีธรรมะ ผู้ปฏิบัติธรรมะ
เมื่อประสบกับภาวะเช่นนั้นแล้ว
จะวางใจอย่างไร จึงไม่เป็นทุกข์
อย่างนี้ต่างหาก

ไม่ใช่ธรรมะ ช่วยไม่ให้แก่
ไม่ให้ตาย ไม่ให้หิว ไม่ให้ไฟไหม้
ไม่ใช่อย่างนั้น"

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล







"อันคนที่ทำงานที่เป็นคุณให้เกิดประโยชน์
ย่อมจะต้องประสบถ้อยคำถากถาง หรือ
การขัดขวางน้อย หรือมาก

ผู้มีใจอ่อนแอ ก็จะเกิดความย่อท้อ
ไม่อยากที่จะทำดีต่อไป แต่ผู้มีกำลังใจ
ย่อมไม่ท้อถอย ยิ่งถูกค่อนแคะ
ก็ยิ่งจะเกิดกำลังใจมากขึ้น

คำค่อนแคะ กลายเป็นพาหนะที่มีเดชะ
แห่งการทำความดี"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ








"ของดีอะไร อะไรคือของดี
ของดีก็มีอยู่ด้วยกันทุกคนแล้ว

การที่ร่างกายแข็งแรง
ไม่เจ็บไข้ได้พยาธินั้น ก็มีของดีแล้ว
การมีร่างกายแข็งแรง มีอวัยวะครบถ้วน
ไม่บกพร่องวิกลวิการ อันนี้ก็เป็นของดีแล้ว

ของดีมีอยู่ในตน
ไม่รู้จะไปเอาของดีที่ไหนอีก
สมบัติของดีจากเจ้าพ่อเจ้าเแม่ให้มา
ก็เป็นของดีอยู่แล้ว มีอยู่แล้วทุกคน
จะไปเอาของดีที่ไหนอีก

ของดี ก็ต้องทำให้มันเกิด
มันมีขึ้นในจิตใจของตน ความดีอันใด
ที่ยังไม่มี ก็ต้องเพียรพยายามทำให้เกิดให้มีขึ้น
นี่แหละของดี ของดีอยู่แล้วในตัวของเราทุกๆ คน

มองให้มันเห็น หาให้มันเห็น
ภายในตนของตนนี่แหละ จึงใช้ได้
ถ้าไปมองหาแสวงหาของดีภายนอกแล้ว
ใช้ไม่ได้"

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ