นวรัตน์ดอทคอม

"..ลงมือปฏิบัติตอนนี้ยังบ่ถือว่าสายดอก ถ้าอยากเป็นพระอรหันต์ต้องตัดความเกียจคร้านออกไปจากจิตใจเสียก่อน ให้เพิ่มขันติวิริยะเข้าไปหลาย ๆ ถึงชาตินี้บ่ได้เป็นพระอรหันต์เหมือนผู้ที่ท่านสำเร็จไปแล้วแต่ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้เข้าไกล้พระนิพพาน.."

#พระธรรมคำสอน
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม
วัดป่าสัมมานุสรณ์ บ้านโคกมน อ.วังสะพุง จ.เลย
(พ.ศ.๒๔๔๔-๒๕๓๘)







"..เราท่านทั้งหลายได้มีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนา เป็นการยากแท้ที่สัตว์หลายล้านตัวไม่มีโอกาสอย่างเรา จงอย่าประมาท รีบสร้างบารมีให้แก่ตนด้วยการทำดีทั้งชั้นต้น ชั้นกลาง และชั้นสูง อย่าปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าปราศจากประโยชน์เลย ฉะนั้นควรจะทำตนให้เข้าถึงพุทธธรรมเสียแต่วันนี้.."

โอวาทธรรม
พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภทฺโท) วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
(พ.ศ.๒๔๖๑-๒๕๓๕)







#ตายด้วยกันแต่ตายผิดกัน

"..ศีลทาน เราจะทำไม่ได้เสมอไปเป็นนิจ แต่ทำไว้บ่อย ๆ ก็ยังดี บุญกุศลจะช่วยได้บ้าง" ถ้าเราทำห่างนักก็จะชวยอะไรเราไม่ได้ "เขาว่า บุญทานนั้นทำไปทำมา คนทำบุญก็ต้องตาย ไม่ทำก็ตาย" ตายด้วยกันก็จริงอยู่ดอก แต่ตายผิดกัน

"คนทำบาปนั้น ตายไปกับผีกับเปรต" ตายตามป่าตามดง ตามถนนหนทาง "แต่คนทำบุญนั้น ตายไปในกองบุญกองกุศล" ตายสบายแล้วไปเกิดก็สบายอีก ไม่ต้องไปเกิดในที่ทุกข์ยาก เหมือนคนทำบาป.."

เทศนาธรรมคำสอน
พระสุธรรมรังษีคัมภีรเมธาจารย์ (ท่านพ่อลี ธมฺมธโร) วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ (๒๔๔๙-๒๕๐๔)







"..ถ้าเรามีคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไว้ที่ใจของเรา บริบูรณ์เต็มที่ เราจะไปอยู่โลกไหนก็ไปได้ เพราะเรามีที่พึ่งที่อาศัย ที่ไป ที่อยู่แล้ว เราจะไปจะอยู่ก็มีความสุข เราจะพึ่งอะไรก็พึ่งได้ เมื่อเรามีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไว้ในใจของเราอย่างล้นฝั่งอยู่เสมอ ไม่บกพร่อง เราจะพึ่งโลกไหนก็ พึ่งได้โดยแท้ ไม่ต้องสงสัย เมื่อพวกท่านทั้งหลาย ได้สดับในโอวาทานุศาสนีแล้ว ให้พากันกำหนดจดจำไว้ในใจ นำเอาไปปฏิบัติตาม อย่าพากันมีดวามประมาท ดังได้แสดงมาด้วยประการ ฉะนี้.."

โอวาทธรรม
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ. สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๔๒-๒๕๒๐)






"..ชีวิตที่จะมีความสุขอันแท้จริงในโลกมันไม่มี แต่เราเข้าใจว่ามี ถ้ามองให้ลึกซึ้งอย่างที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสแล้ว ไม่มีเลยความสุขในโลก ความสุขอันนั้นเป็นความสุขอันเจือไปด้วยความเร่าร้อนกระสับกระส่าย อย่างมีเงินมากๆ ก็กลัวเขาจะจี้ปล้น กลัวเขาจะมาแย่งมาชิงไปเรียกค่าไถ่ สารพัดสารเพ ต้องเป็นทุกข์กังวลรักษา ฝากที่นั่นที่นี่ก็ไม่ดี พกไปมากก็ไม่ดี กลัวจะถูกจี้ จะถูกปล้น จะถูกฆ่าตาย...นี่...สารพัด สารเพ กลัวคนอื่นจะแย่ง คนนี้จะแย่ง พี่น้องอย่างนั้นอย่างนี้ สารพัดใจนั้น คิด ไปทุกแง่ทุกมุม นั่น...ใจอย่างนั้น ใจมันก็กังวล ใจเดือดร้อนวุ่นวายอย่างนั้น ไม่ใช่ใจที่สงบ.."

#พระธรรมคำสอน
พระครูสุทธิธรรมรังษี (หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท) วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม อ.สามโคก จ.ปทุมธานี
(พ.ศ.๒๔๕๙-๒๕๔๗)







#จุดหมายในการภาวนา..!!

"... การภาวนาก็คือการมีสติสัมปชัญญะ
คอยตักเตือนตนเองอยู่เสมอ.. ไม่ให้เกิด
ความประมาท ความมัวเมา มีอินทรียสังวรละเว้นบาป

... อกุศลแม้เพียงน้อย.. จำต้องอาศัยความ
หมั่น ความพยายามทางกาย ทางวาจา ทาง
ใจของตน จึงจะรักษาตนให้รอดปลอดภัย
ในธรรมของพระพุทธเจ้าได้

... ต้องกระทำให้มากเจริญให้มาก ให้เป็น
ไปติดต่อ ไม่ขาดวรรค ขาดตอน ..."
---------------------------
#ธรรมโอวาทโดย
#หลวงปู่แหวน_สุจิณฺโณ วัดดอยแม่ปั๋ง
อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ (๒๔๓๐ -​ ๒๕๓๘)








"..คนเราถ้ายอมรับความจริงตามหลักศาสนาที่สอนไว้ ตัวย่อมได้รับความเป็นธรรม คือตัวเย็น ผู้เกี่ยวข้องมากน้อยก็เย็น โลกร่มเย็นไม่ค่อยมีการทะเลาะเบาะแว้งแย่งชิง เพื่อแข่งดิบแข่งดีกันให้เดือดร้อนไปทั้งสองฝ่าย ซึ่งสุดท้ายก็เป็นไฟไปตาม ๆ กัน ไม่มีใครได้ครองความสุขดังใจหวัง เพราะเอาใจดวงกำลังเป็นไฟทั้งกอง เข้าไปเป็นหัวหน้าว่าความในกิจการในโรงในศาล ในเรื่องต่าง ๆ ไม่มีประมาณ ด้วยเหตุนี้แลคนเราจึงหาประมาณความทรงตัวได้ยาก อยู่ที่ไหนก็ร้อนเป็นฟืนเป็นไฟไม่เป็นสุข เพราะใจแบกกองไฟไว้กับตัวตลอดเวลา ไม่คิดจะปลงวางลงบ้าง พอได้หายใจไกลทุกข์ประสบสุขเสียบ้าง.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)







"จิตปล่อยจิต" เป็นธรรม "อันเดียว"

เป็นธาตุที่บริสุทธิ์เป็นมหัศจรรย์ ยิ่งกว่าความมหัศจรรย์ ทาง "สมาธิปัญญา" ใดที่เคยผ่านมา

พอ "จิตวางปั๊บ" ฮุกหมัดเด็ดคือ "วิปัสสนาญาณ" เข้าปลายคาง ธรรมชาติอันนี้หยั่งลึกเกินอธิบาย เป็น "อจินไตย"

ตามดูลมหายใจไปด้วย ผ่อนลงไป...ผ่อนลงไป... ทีแรกมันอยู่ตรงนี้ พออยู่ตรงนี้หมด... หมด... หมด... หมดขึ้นมาเรื่อย หมดขึ้นมาเรื่อย อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้ ยังมีอีกนิดๆ

เราก็พิจารณาอยู่ ยังไม่หมดนี่ พิจารณาค้นอยู่อย่างนั้นตลอด

พอพิจารณาตรงนี้มันดับหมดแล้ว เราก็ "หยุดความคิด" คือเรียกว่า “หยุดความค้น”

ลองวางปั๊บ แหม !! มันขาดเชียว

การ "ขาด" ครั้งนี้ไม่เหมือนการขาดลงอย่างที่ผ่านๆ มา

พอจิตวางปั๊บ... "จิตมีอิสรภาพอย่างสูงสุด" ปล่อยวาง "สังขารโลก" "คว่ำวัฏจักร วัฏจิต แหวกอวิชชาและโมหะ" อันเป็นประดุจตาข่าย

ด้วยการฮุกหมัดเด็ดคือวิปัสสนาญาณ เข้าปลายคาง

"อวิชชา" ถึงตาย ไม่มีวันฟื้น !!

พระพุทธเจ้าพระองค์อยู่ที่ใดทราบได้อย่างประจักษ์ใจ คำว่า "เป็นหนึ่ง" นั้น ไม่มีความหมายใดจะอธิบายต่อได้อีก

"ภพ" "ชาติ" ที่หมุนวนมา ตั้งกัปตั้งกัลป์นั้น เป็นความโง่ที่ไม่อาจให้อภัยได้

"ชาติ" "สังขาร" อยู่ที่ใด "ใจ" ไม่เกี่ยวเกาะ สิ่งที่จิตเคยเกี่ยวเกาะ ถูกลบด้วย "ธรรมชาติ" ที่เป็น "หนึ่ง" นั้น

จะว่าบริสุทธิ์ก็พอจะคาดเดาได้ แต่ธรรมชาติอันนี้หยั่งลึกเกินอธิบาย เป็น "อจินไตย"

สำหรับปุถุชน ไม่ควรถามคิดให้ปวดหัว

"ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ" ไม่มีช่องทางให้ "อวิชชา" เดิน ถูกปิดด้วย "มหาสติ มหาปัญญา"

"วิปัสสนาญาณ" ตีตะล่อมเข้าภายใน หักล้าง "อวิชชา" อันเป็นตัวการ

"จิตปล่อยจิต" เป็น "ธรรมอันเดียว" เป็น "ธาตุที่บริสุทธิ์" เป็น "มหัศจรรย์" ยิ่งกว่าความมหัศจรรย์ทาง "สมาธิปัญญาใด" ที่เคยผ่านมา.

#พระธรรมคำสอน
พระครูสุทธิธรรมรังษี (หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท) วัดป่าภูริตตปฏิปทาราม อ.สามโคก จ.ปทุมธานี
พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง








"..สุขโลกีย์ มันก็ดีแต่ใหม่ ๆ สด ๆ ร้อน ๆ เท่านั้น เหมือนข้าวสุกที่เราตักใส่จานใหม่ ๆ ยังร้อน ๆ ควันขึ้น ก็น่ารับประทาน แต่พอตักไว้นานจนเย็นชืดก็จะกินไม่อร่อย ยิ่งทิ้งไว้จนแข็งเป็นข้าวเย็น ก็ยิ่งกลืนไม่ลง พอข้ามวันก็เหม็นบูด ต้องเททิ้ง กินไม่ได้เลย.."

#พระธรรมคำสอน
พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์ (ท่านพ่อลี ธมฺมธโร)
วัดอโศการาม อำเภอเมือง จ.สมุทรปราการ (พ.ศ.๒๔๔๙-๒๕๐๔)







"หนึ่งปีผ่านไป หัวเผือกหัวมันมันยังใหญ่กว่าเดิม
ต้นไม้ก็สูงใหญ่กว่าเดิมฉันใด ก็ฉันนั้น
หนึ่งปีที่จะมาถึง เราควรมีความเจริญเติบโต
งอกงามทางจิตใจมากขึ้น บุญกุศลเพิ่มพูลมากขึ้น
มีความสุขมากขึ้น อันนี้แหละ จึงจะทำให้มีชีวิตใหม่
ที่แท้จริง"

ท่านพุทธทาสภิกขุ






ในปีใหม่นี้ ทั้งพระทั้งโยมทุกคนตั้งแต่หลวงพ่อลงไป ให้มองดูตนเองว่าในปีที่ผ่านมา เราได้ทำอะไรลงไปบ้างที่เป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์ในการคิดทำพูด ไม่มีใครที่จะรู้ดีกว่าตัวของแต่ละคน

เมื่อเรารู้แล้วทำยังไง เราก็ตั้งต้นใหม่ ปีที่ผ่านมาเราพลาดไปแล้ว ปีนี้เราจะพยายามทำให้ดีที่สุดในการคิดการทำการพูด จะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยปีที่แล้ว ถ้าเราไม่คิดอย่างนั้น ปีไหนก็ปีเก่า เพราะไม่มีการปรับปรุงกายวาจาใจของตนเอง

คนโบราณบอกว่า ถ้าไม่มีการปรับปรุงแก้ไขกายวาจาใจ "พอปานเก่า อิตาเหลาไปไทย กลับมาบ้านหัวล้านคือเก่า" ก็คือไปหาเงิน แต่ไม่ปรับปรุงแก้ไข ก็กลับมาที่เก่าเป็นอย่างเก่า

เพราะฉะนั้นลูกหลานคณะศรัทธาญาติโยมทุกคนต้องแก้ไข ปีที่แล้วพวกเราทำยังไง ต้องรู้จักหา รู้จักเก็บ รู้จักใช้ รู้จักวางแผนชีวิตของตนเอง อะไรไม่จำเป็นซื้ออย่าไปซื้อ ไม่ใช่มีเท่าไรกินใส่ปากใส่ท้องทั้งหมด เหมือนกับวัวกับควาย ไปเห็นหญ้าก็กินหญ้าทั้งหมด วันรุ่งขึ้นก็ไม่รู้จะกินอะไร เราต้องรู้จักวางแผนชีวิตตนเอง

คนอยู่ในโลก คนหมั่นขยัน คนมีปัญญา ย่อมหาทรัพย์ได้ แต่ถ้าคนโง่แล้วยังขี้เกียจอีก จะหาทรัพย์ได้ยังไง มีแต่ใช้เก่ง มีแต่กินแล้วใช้ แล้วก็ขี้เกียจ แล้วชีวิตของเราจะเจริญรุ่งเรืองได้อย่างไร

พวกเราทุกคนเกิดมาต้องสู้ ได้เงินมาก็ต้องรู้จักเก็บ จะรอถูกหวยลอตเตอรี่เสียก่อนจึงเก็บ มันไม่ได้ การพนันทั้งหลายควรจะงดได้แล้ว ปล่อยไปเท่าไรยิ่งฉิบหาย หยุด หยุด ไม่เอาแล้ว ควรจะปรับปรุงตนเอง เสาะแสวงหาทรัพย์ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนแล้วก็เก็บหอมรอมริบเพื่ออนาคต

ปีใหม่นี้ หลวงพ่อเตือนลูกหลาน สิ่งที่จะเจริญขึ้นมาได้ ต้องวางแผนจัดการอนาคต วางแผนชีวิตของตน และขอให้ลูกหลานจงประสบแต่แต่ความสุขความเจริญ ความสุขความเย็นใจ ตลอดไปเน้อลูกหลานเน้อ...

หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก
พระธรรมเทศนา "คนขยันกับตุ่มก้นรั่ว"
แสดงธรรมเมื่อวันที่ ๓๐ ธันวาคม ๒๕๖๐