การภาวนา

[รสมน]

"..มนุษย์เป็นภูมิใหญ่ชั้นพิเศษ ได้ชื่อว่ามนุษย์เป็นฐานะที่เลิศ เป็นที่ที่ประชุมใหญ่ ให้ร้ายให้ดีก็เป็นชาติมนุษย์ อินทร์พรหม อบายภูมิ นรก...สู้มนุษย์ไม่ได้ มนุษย์มีฐานะอันเลิศ เลิศทั้งหญิง เลิศทั้งชาย มีอยู่ในชาติเป็นมนุษย์นี้ทั้งนั้น แม้ปรารถนาใด ๆ สำเร็จได้ในชั้นมนุษย์ มนุษย์แปลว่า ใจสูง ใจกล้าหาญ ทำบาป ทำบุญได้ทั้งนั้น เพราะบุคคลเกิดเป็นมนุษย์เป็นลาภอย่างยิ่ง ทั้งพบพระพุทธศาสนายิ่งลาภใหญ่ ปฏิบัติมรรคผลนิพพาน ได้.."

#เทศนาธรรมคำสอน
หลวงปู่หลุย จันทสาโร
วัดถ้ำผาบิ้ง
บ้านนาแก ต.ผาบิ้ง อ.วังสะพุง จ.เลย
(พ.ศ. ๒๔๔๔-๒๕๓๒)







ไผสิเฮ็ดสิเป็นจังใด๋ กะเรื่องของเขา
ใจเฮาสบายอยู่เฮาคิดดีทำดีกะพอแล้ว
พ่อว่า... บ่ผิดบ่พานไผ อุเบกขาลงเบิด กรรมไผกรรมมัน
คือพ่อนิบ่ผิดบ่พานจักคน มีแต่เมตตาอภัยเขา

โอวาทธรรม
#หลวงปู่ปั่น สมาหิโต อายุ ๙๙ ปี
สำนักสงฆ์ศรีอุทัย อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร






#จุดหมายของการภาวนา.!

"..นักปฏิบัติต้องตั้งจิตเอาไว้ ว่า...เราจะไม่ต้องการอะไร
เราปฏิบัติไปเรื่อย ๆ ทำความดีเรื่อยไป แต่เราไม่อยากได้อะไร ความดีก็ไม่เอาการปฏิบัติ ต้องทำอย่างนี้

ที่นี้ ถ้าจะถามว่า ความดีนี้แน่นอนไหม ? ก็ตอบว่า...
มันไม่แน่ ความดี มันก็เป็นของไม่เที่ยง

เมื่อเราจะพูดว่า...ทำความดี หรือจะเอาความดีหรือต้องการความดีอะไร เหล่านี้ ก็พูดได้ ปากเราพูด แต่จิตใจ อย่าไปหมายมั่นมัน

อย่าไปยึดว่าจะต้องได้ จะต้องเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เพราะถ้าหากว่า...วันหนึ่ง ความดีมันพลิก กลับหน้ามือเป็นหลังมือ เราก็จะเสียใจมันจะทำให้เราเป็นทุกข์

เราต้องเข้าใจว่า ถ้าดีจริงมันต้องพ้นจากดี ความดีที่แท้นั้น...ต้องเป็นความดี ที่พ้นจากความดี อีกทีหนึ่ง ซึ่งอย่างนี้...คนคิดกันไม่ค่อยได้ คนส่วนใหญ่ เขาเป็นอย่างนี้กัน เป็นส่วนมาก

ถ้าพูดเรื่องหลุดพ้นเขาไม่เข้าใจ แต่ถ้าพูดว่า...ให้ร่ำรวย
ให้มีเงิน มีทองมาก ๆ อย่างนี้ เขา...สาธุ

นักปฏิบัติ...เราต้องรู้เรื่องเหล่านี้ และต้องมุ่งไป สู่ที่ ที่ไม่มีภพ เพื่อความหลุดพ้นของเรา ในที่สุด.."

#เทศนาธรรมคำสอน
พระโพธิญาณเถร ( หลวงพ่อชา สุภัทโท )
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี






"..ท่านผู้ไม่หวังมาเกิดอีก ต้องประมวลโลกทั้งสามภพลงในไตรลักษณ์ที่หมุนไปด้วย อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา ตามขั้นหยาบละเอียดของภพชาตินั้น ๆ ด้วยปัญญาจนปราศจากความสงสัย อุปาทานที่ว่ายึด ๆ ชนิดแกะไม่ออกนั้น จะถอนตัวออกมาอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทันนั่นแล ขอแต่ปัญญาเครื่องตัดสิ่งกดถ่วงให้คมกล้าเถอะ ไม่มีอะไรจะเป็นเครื่องมือแก้กิเลสทุกประเภทอย่างทันสมัยเหมือนสติปัญญาเลยในสามภพนี้.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)






“ความเข้าใจผิด”

๑. เข้าใจผิดว่า ทำดีต้องได้ดี ทำบุญต้องได้บุญ
ที่ถูกคือ ทำดีไม่ได้อะไร ได้แค่ละกิเลส
ทำบุญได้แค่สบายใจ

๒. เข้าใจผิดว่า ดีกับใคร คนนั้นต้องดีตอบ
ที่ถูกคือ เรามีหน้าที่ทำดี ใครจะดีกับเรา
ไม่ดีกับเรา ไม่ใช่เรื่องของเรา

๓. เข้าใจผิดว่า ให้อะไรใคร ต้องได้กลับคืน
ที่ถูกคือ การให้ คือ ยินดีเสียสละ ให้แล้วคาดหวัง
ไม่ใช่การให้ อ้างบุญคุณไม่ได้

๔. เข้าใจผิดว่า แก่แล้วทำอะไรก็ได้
ที่ถูกคือ แก่แล้วต้องยิ่งสำนึก ทำชั่วไม่ได้
เวลาเหลือน้อย

๕. เข้าใจผิดว่า ต้องทำเพื่อความมั่นคงของชีวิต
ในภายหน้า ที่ถูกคือ ความมั่นคงไม่มีในโลก
ตายได้ทุกเมื่อ

๖. เข้าใจผิดว่า ความต้องการของตัวเองสำคัญที่สุด
เราสำคัญที่สุด ที่ถูกคือ ไม่มีความต้องการนั่นแหละ
สำคัญที่สุด ไม่มีเราต่างหากสำคัญที่สุด

๗. เข้าใจผิดว่า เข้าวัดใจสงบ
ที่ถูกคือ วัดอยู่ในใจใจสงบ

๘. เข้าใจผิดว่า ความสบายเลือกได้
ที่ถูกคือ เกิดมาก็ทุกข์แล้ว มันเลือกไม่ได้
ไม่มีใครสบายตลอดชาติ

๙. เข้าใจผิดว่า สิ่งของ คนของเรา ตัวตนของเรา
เราต้องยึดไว้รักษาไว้ ที่ถูกคือ ไม่มีอะไร หรือใคร
ให้ต้องยึด ต้องรักษา ทุกอย่างไม่ใช่ของเรา
และที่สุดแล้ว ..ก็ ไม่ มี.. “

ท่านพุทธทาสภิกขุ