ยึดตัวตน

[รสมน]

#สงบจิต_สงบกิเลส

#สมาธิ หรือ #ความตั้งใจมั่น_หรือความสงบ มี ๒ อย่าง
#ความสงบที่ไปนั่งอยู่ในป่า สงบ หูไม่ได้ยิน ตาไม่ได้เห็น ไม่ใช่ว่าสงบจากกิเลส กิเลสมีอยู่ แต่ในเวลานั้นไม่ ขุ่นขึ้นมา อย่างน้ำที่ตกตะกอนอยู่นั่นน่ะ เมื่อยังไม่ขุ่นขึ้นมามันก็ใส เมื่อถูกอะไรมากวน มันก็ขุ่นขึ้นมา ท่านก็เหมือนกัน เมื่อมีเสียง ได้ยินเสียง ได้ดูรูป ได้สัมผัสทางใจ เกิดขึ้นมา ที่ไม่ชอบใจมันก็ขุ่นขึ้นมา ถ้าหากว่าไม่มีขึ้นก็สบาย #สบายเพราะมีกิเลส
อย่างเช่น ถ้าท่านอยากได้เทปอันนี้ ท่านก็เป็นทุกข์ พอไปแสวงหาได้เทปอันนี้มา ท่านก็สบายใช่ไหม สบายได้เทปนี้มาเพื่อไม่สบายนะนี่นะ เพื่อไม่สบายแต่ไม่รู้จัก เป็นเพราะว่าได้เทปมาก็สบายแล้ว ยังไม่ได้เทปมาเป็นทุกข์ พอหาเทปมาได้สบาย เมื่อขโมยมาเอาเทปไป ความสบายก็หายไปอีกแล้ว เป็นทุกข์ขึ้นอีกแล้ว มันก็เป็นอยู่อย่างนี้ ไม่ได้เทปก็เป็นทุกข์ ได้เทปมาแล้วก็สบาย พอเทปหายก็เป็นทุกข์ เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา #นี้เรียกว่าสมาธิในที่สงบ มันเป็นอยู่อย่างนั้น ได้เทปมาแล้วก็สบาย สบายเพราะอะไร เพราะได้เทปมาตามใจของเรานี่ สบายแค่นี้ #สบายเพราะกิเลสที่ครอบงําเราอยู่ เราไม่รู้เรื่อง นานๆ ไป ขโมยมาเอาเทปไปก็ทุกข์ขึ้นมาอีก
ฉะนั้น #สงบอันนี้สงบเรื่องสมาธิชั่วคราว สมถะ เราต้องมาพิจารณาเรื่องอันนี้ต่อไป เรื่องต่อไปนี้ได้เทปมาแล้ว ของที่เราได้มานี่แหละ มันจะเสีย มันจะหาย มันจะเสียหายไปเพราะเรามีเทป ถ้าเราไม่มีเทป เราก็ไม่มีอะไรจะหาย #เหมือนอย่างกับเกิดมานั่นแหละ_เมื่อเกิดมาแล้วก็มีตาย_ถ้าไม่เกิดมันก็ไม่ตาย คนที่ตายนี่ก็ล้วนแต่คนที่เกิดมาทั้งนั้น คนที่ไม่เกิดก็ไม่เห็นตายอย่างนี้ ถ้าเราคิดได้เช่นนี้ เราได้เทปมา เราก็รู้ว่าเทปนี้ไม่เที่ยง วันหนึ่งมันจะแตก อีกวันหนึ่งมันจะพัง อีกวันหนึ่งขโมยมันจะมาเอาไปก็ได้ ก็เราเห็นว่ามันไม่แน่อยู่แล้ว ที่เทปมันจะแตก มันจะพัง ขโมยจะมาเอาไป มันเรื่องของไม่เที่ยงทั้งนั้น ถ้าเราเห็นอย่างนี้เราก็ใช้เทปอันนี้อยู่ได้
เหมือนท่านอย่างนี้ อยากจะค้าขายทางโลก อยากได้เงินธนาคารมาหมุน ท่านก็เป็นทุกข์นี่ ทุกข์อยากได้เงินเขามา #หาเงินหาทองมันยากมันลําบากก็เป็นทุกข์_เพราะไม่ได้มา #อีกวันหนึ่งไปกู้เงินธนาคาร_เขาให้มาก็ดีใจ_ดีใจไม่กี่ชั่วโมงหรอก_ดอกเบี้ยมันก็กินท่านอีกแล้ว นั่งอยู่เฉยๆ ดอกเบี้ยเขาก็เอาไปกิน แหม เป็นทุกข์ อีกแล้ว แน่ะ ทําไม ไม่ให้เงินมาก็เป็นทุกข์ ได้เงินมาก็นึกว่าสบายแล้ว อยู่ไปอีกวันหนึ่งดอกเบี้ยมันก็เข้ามาอีกแล้ว เป็นทุกข์อีกแล้ว เป็นอยู่อย่างนี้
#อันนี้พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนว่าให้เราดูปัจจุบันนี้ #เห็นอนิจจังของกาย #ของจิต #ของธรรมะที่มันเกิดแล้วดับอยู่แค่นี้เอง มันเป็นของมันอย่างนั้น อย่าไปยึดมั่นถือมั่น ถ้าเราเห็นเช่นนี้ ความสงบก็เกิดขึ้นมา ความสงบคือการปล่อยวาง #เกิดขึ้นมาเพราะปัญญาเกิด

#พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภทฺโท)





"..การยกโทษผู้อื่นโดยขาดความไตร่ตรองนั้น ไม่มีอะไรดีขึ้นพอได้รับประโยชน์บ้างเลย นอกจากเป็นการสั่งสมโทษและบาปกรรมใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ ไม่มีวันสิ้นสุดเท่านั้น จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน แล้วงดความรู้ความเห็นชนิดเป็นภัยแก่ตนเสีย ก็จะกลายเป็นผู้ดีมีหวังสุคติเป็นที่ไปในเบื้องหน้า ใจที่เคยเหี้ยมโหดโกรธกริ้วก็จะมีวันสงบเย็น เวลาถ่ายภพถ่ายชาติเกิดในภพใหม่ชาติใหม่ก็มีหวังผลเป็นกำไร คือความสุขเป็นสมบัติ ไม่ล่มจมระงมทุกข์ไปตลอดกาล.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒) อ้างอิงหนังสือประวัติท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ








"..ทีนี้ เราพุทธบริษัทควรจะเคารพอะไร ให้เป็นหลักของใจ จึงจะได้ชื่อว่า เรายึดถือหลักพุทธศาสนาเป็นเครื่องดำเนินในชีวิตประจำวันของเรา เบื้องต้นเราต้อง เชื่อกรรม เชื่อผลของกรรม เราทำกรรมอะไรไว้ด้วยกาย วาจา และใจ ในที่ใด ๆ มากหรือน้อยไว้แล้ว ผลกรรมนั้นต้องตกมาเป็นของตัวอย่างแน่นอน ไม่เวลาใดก็เวลาหนึ่ง ไม่ชาติใดก็ชาติหนึ่ง คนอื่นจะมารับแทนไม่ได้ เมื่อเชื่ออย่างนี้แล้วผู้นั้นไม่สามารถกระทำกรรมอันเป็นบาปได้เด็ดขาด จะทำแต่กรรมที่เป็นบุญเป็นกุศลตลอดเวลา ได้ชื่อว่า "ถือธรรมเป็นที่พึ่ง".."

#เทศนาธรรมคำสอน
พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ (เทสก์ เทสรังสี) วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
(พ.ศ.๒๔๔๕-๒๕๓๗)








#ยึดครองกายว่าเป็นเราก็ทุกข์เพราะยึดกาย

"ในโลกเรานี้ ไม่มีอะไรเป็นของใหม่
รูป ก็รูปอันเก่านี้แหละ
นาม ได้แก่จิตใจ ก็จิตใจอันเก่า
ไม่มี...อะไรที่เรียกว่าเป็นของใหม่แท้ในโลกนี้ รูปร่งกายของคนเรา มันก็ถ่ายเทมาจากของเก่านั่นเอง ต่อกันเรื่อยมา
ก็ธาตุดินอันเก่า ธาตุน้ำอันเก่า ธาตุไฟ ธาตุลมอันเก่านั่นเอง เมื่อธาตุเหล่านั้นเป็นของเก่า
แม้จะได้มาใหม่ ก็ไม่พ้นความแก่ความชรา

หนีไม่พ้นจากความเจ็บไข้ได้ป่วย
อันความเจ็บไข้ได้ป่วยนี้...เป็นทุกข์
คำว่า...ทุกข์ ก็คือว่าไม่ใช่รูปร่างกายมันทุกข์ จิตใจ ที่มาครองยึดเอาตัวตนของเรานี่เป็น
กองทุกข์ เป็นก้อนทุกข์

ที่ว่าอยู่สบาย นั้น...
เหมือนกับว่ามีความสุขอะไร ต่อมิอะไร
ไม่เป็นไปตามใจหวัง ก็ดิ้นรนวุ่ยวาย
เหมือนกับอายุจะถึงร้อยพันปี แต่แท้ที่จริง
แล้วสังขารธรรมทั้งหลายเหล่านี้...

ไม่เที่ยงแท้แน่นอน
มีความเกิดขึ้นที่ไหน ก็ต้องมีความแตกดับ
ที่นั้นๆ ไม่ต้องสงสัย"

หลวงปู่สิม พุทธจาโร