ความสามัคคี

[รสมน]

#ภาวนาให้เอาความตายไว้ทางหลัง

บ่ต้องย้านตาย ครูบาอาจารย์เพิ่นผ่านมาเหมิดแล้ว มันบ่ตายดอกนั่งภาวนา ตั้งแต่นั่งอยู่ในท้องแม่ 9 เดือนมันกะยังบ่ตาย มันกะจิตดวงเดียวกันนี้ละ มีสติ นั่งภาวนา เพิ่นให้นั่งเอาความสบาย บ่แม่นนั่งเอาทุกข์ นั่งปวดขาแหน่กะหยุด นั่งแบบนี้ละนั่งเอาทุกข์ มันปวดกะปล่อยมันไป มันปวดหลายๆ มันกะหายไปเอง คือเฮาเป็นเหน็บนี้ มันสิเซาเจ็บเอง ถ้ามันผ่านไปได้จิตมันกะสบาย นั่งสามมื้อกะได้ถ้าจิตมันบ่ถอน

หลวงปู่กล่าวไว้ว่า ..."คืออาจารย์นี้ถ้าตั้งใจสินั่งซอดแจ้ง กลางวันสิเตรียมซักผ้าไว้ให้เรียบร้อย ค่ำมาตั้งคำสัตย์ไว้เลยว่าจะนั่งภาวถึงสว่าง ถ้าออกก่อนเดินไปให้แผ่นดินสูบ เอาคำสัตย์เหยียบมันไว้ เอาปานนั้นเด้มันจังได้..."

#หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร






"..เมื่อบุคคลยังไม่รู้จักตัวเอง ธรรมะไม่เข้าถึงใจ ใจไม่เข้าถึงธรรมะ จะทำความชั่วอะไรก็กลัว กลัวคนอื่นจะเห็น กลัวพ่อแม่จะเห็น กลัวครูบาอาจารย์จะเห็น กลัวคนอื่นจะรู้ คือคนยังไม่เห็นธรรมก็ต้องเป็นอย่างนั้น เมื่อไปในสถานที่ใดๆ ที่ว่างจากผู้คน ว่างจากพ่อแม่ว่างจากครูบาอาจารย์ เห็นว่าไม่มีเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย ไม่มีใครอยู่ในที่นั้น ก็พยายามทำความชั่วอยู่ที่ตรงนั้น ด้วยความประมาท เพราะความโง่เขลาเบาปัญญานั่นเอง การกระทำเช่นนั้นเขาก็คิดว่าเขาทำถูกแล้ว พ้นภัยแล้ว เพราะว่าไม่มีใครเห็นเขา ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นเขาอย่างนี้ ก็กระทำอย่างสนิทใจเลย แต่คนคนนั้นในทางธรรมถือว่าเป็นคนโง่ที่สุด คือเป็นคนดูถูกตัวเองที่สุด ความเป็นจริงนั้นเมื่อจิตมันเป็นธรรมะ เมื่อธรรมะเป็นจิต มันจะกลมกลืนเป็นอันเดียวกันเลย จะไปทำผิดอะไรที่ตรงไหนเป็นต้น ก็ต้องมีคนเห็น คนอื่นไม่เห็นเราก็เห็นคนอื่นไม่รู้เราก็รู้ ดังนั้นถึงจะไปอยู่ตรงไหนก็เป็นอยู่อย่างนั้น จึงเป็นธรรมะ ไม่กล้าทำ เพราะใจมันเป็นธรรมะแล้ว พระอริยสาวกทุกๆ องค์เมื่อใจเป็นธรรมะแล้วก็ต้องเป็นอย่างนั้นทุกๆ องค์ ที่ลับไม่มี ที่แจ้งไม่มี อะไรๆ มันก็ไม่มี รู้แต่ว่าท่านประพฤติปฏิบัติถึงที่แล้ว.."

#เทศนาธรรมคำสอน พระโพธิญาณเถร
(หลวงปู่ชา สุภทฺโท)
วัดหนองป่าพง ต.โนนผึ้ง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
(พ.ศ.๒๔๖๑–๒๕๓๕)







..#ธุดงควัตร..

.อย่างผมเล่าให้ฟัง #มีเณรองค์น้อยที่ไปอยู่ป่าช้าน่ะ ไม่เคยไปเลย ไปอยู่องค์เดียว ๖ วัน ๗ วัน อยู่กลางป่าช้าคนเดียว เด็กแท้ๆ ผมเป็นห่วง ไปถาม ไปดู เห็นไปบิณฑบาตในหมู่บ้านแล้วก็มาฉัน มีแต่หลุมฝังศพทั้งนั้นรอบข้าง เณรก็นอนอยู่ อย่างนั้นองค์เดียวตลอด อยู่ที่บ้านกลางนี้ได้ ๗ วันแล้ว ผมไปถามดู ท่าทางก็อยู่สบาย ไปถามว่า

"เอ ไม่กลัวเหรอ"
เณรบอก "ไม่กลัว"
"ทําไมถึงไม่กลัวนี่"
"#คิดว่ามันคงไม่มีอะไร"

เท่านั้นเองมันก็หยุด #ไม่ได้ไปคิดอย่างอื่นให้ยุ่งยาก นี่ หายเลย หายกลัว ลองทําแบบนี้ดูซิ ผมว่า การยืน การเดิน การไป การมา การทํากิจธุระเล็กๆ น้อยๆ #ถ้าเรามีสติเราไม่ปล่อย #มันไม่เสื่อมหรอก ไม่เสื่อม อาหารมากๆ ก็เป็นทุกข์ว่าลําบาก ลําบากทําไม เอาชิ้นเดียวเท่านั้น แล้วก็ให้คนอื่นเขาไป จะลําบากมันทําไม ยุ่ง ยุ่งอะไร เอาชิ้นเดียวก็พอ ให้เขาเสีย เราเสียดายมันก็ยาก อันนี้ไม่เอา ตักอันนั้น ใส่อันนี้ ตักใส่จนไม่อร่อยเท่านั้นล่ะ เลยนึกว่าอาหารมากนักวุ่น วุ่นเอาหลายทําไมล่ะ เราไปวุ่นกับมันนี่ เอาสักชิ้นหนึ่งก็พอแล้ว นี่ไปหาว่าอาหารมากวุ่น มันจะวุ่นอะไร อาหารน่ะ อ้าว บ้าสิ จะวุ่นอะไร คนมากๆ วุ่น วุ่นอะไร ที่เราทํากันอยู่ทุกวันนี้จะไป ทําอะไรมาก ไปบิณฑบาตแล้วก็กลับมาฉัน มีกิจธุระเล็กๆ น้อยๆ ก็ทํา เรามีสติอยู่ เราก็ทําเสีย เราไม่ขาด เวลาทําวัตรนี่มันเสื่อมเหรอ ถ้าทําวัตรเสื่อมก็ปฏิบัติไม่ได้ เท่านั้นแหละ #ก็เราไปกราบไหว้สร้างความดีทั้งนั้นมันจะเสื่อมอะไร จะเห็นว่าไปทําวัตรยุ่ง ไม่ยุ่งหรอก เราน่ะ ถ้าเราคิดให้มันยุ่ง มันก็ยุ่ง ไม่ไปมันก็ยุ่ง

...เราต้องคิดอย่างนี้ให้ดีๆ เถอะ ทุกคนก็ชอบจะเป็น ใหม่ๆ ก็ชอบเป็นอย่างนั้นล่ะ ความเป็นจริงน่ะ #เราไปยุ่งกับมัน เราอยู่กับหมู่คณะก็อยู่ ใครจะทําอะไรก็ทําไป ผิดบ้าง ถูกบ้าง เราก็อบรมแนะนํากันไป ใครไม่อยู่ก็ไป ใครอยู่ก็อยู่ มันยิ่งมี ประโยชน์ล่ะ พระ ก พระ ข พระ ค พระ ง ก็ยิ่งเห็น เอ๊ ท่านองค์นี้ ท่านอยู่ของ ท่านยังไงน่ะ ท่านถึงอยู่ง่ายๆ มันยิ่งเป็นประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ คนมากๆ อย่างเราเป็นลูกวัดนี่นะ มีกิจ ท่านพาพระเณรทํา เราก็ทําเสีย จะเป็นอะไร เมื่อเลิกเราก็หยุด สิ่งที่ถูกต้องเราก็พูดไป สิ่งที่ไม่ถูกไม่ดีเราก็ไม่พูด เก็บเสีย อาหารก็อย่าเอามาก เอามายสิ เอามาสักชิ้นสองชิ้นแล้วก็เลิก เห็นมีมาก อันนี้ก็จะเอานิด อันนั้นก็จะเอา หน่อย เอาทุกอย่าง นิมนต์เถอะเจ้าค่ะ นิมนต์เถอะ มันก็ยุ่งเท่านั้นแหละ ก็เราปล่อยมันไปนี่ จะยุ่งทําไมล่ะ อันนี้เราไปยุ่งกับมัน ก็นึกว่าอาหารมันมายุ่งกับเรา คิดกันเสียอย่างนี้ ผมว่ามันสบาย แต่ปัญญาเราน้อย #ปัญญาเราไม่ถึงต่างหาก

#พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท)






"..บุคคลผู้มีสติปัญญาดี เมื่อได้เห็น ได้ยิน ได้ฟังพระสัจธรรมอันเป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว เขาย่อมเป็นผู้มีจิตแสนฉลาด รู้ความหมายมีศรัทธาเลื่อมใส เข้าใจในอรรถในธรรม เขาทำแต่กรรมดี ละกายทุจริต ดังจิตเจตนา เว้นห่างจากบาป เช่น ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมยเอาข้าวของของผู้อื่น ไม่ประพฤติผิดมิจฉาทางกาม ไม่พูดความเท็จ พูดแต่ความจริง ไม่พูดส่อเสียดให้เกิดความทะเลาะแตกความสามัคคีต่อกันไม่พูดคำหยาบ ไม่แสลงหู ทำให้ผู้ฟังเกิดความเข้าใจดี ไม่มีภัยในคำพูด พูดมั่นคงมีหลักฐาน ไม่เป็นคำเพ้อเจ้อเหลวไหลไร้ประโยชน์ เป็นวาจาสะอาด นักปราชญ์นิยมชมชอบ.."

ภูริทตฺตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)
วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร







"ไม่ต้องอาลัยอดีต
ไม่ต้องพะวงอนาคต
ขอแต่ให้ทำหน้าที่ของตน
อย่างถูกต้องในปัจจุบัน
ก็เพียงพอแล้ว ที่จะไม่เป็นทุกข์"

ท่านพุทธทาสภิกขุ