เอาผ้าขี้ริ้วมาย้อมสี

ศุกร์ 22 พ.ค. 2009 12:10 pm

ชาวพุทธจำนวนไม่น้อย ชอบทำบุญ แต่ไม่ชอบละบาป หลวงปู่ชาท่านอุปมาว่าเปรียบเหมือนเอาผ้าสกปรกไปย้อมโดยไม่ยอมซักล้างให้สะอาดเสียก่อน สีที่ย้อมมันจึงไม่สวยและไม่ทน เพราะย้อมบนผ้าขี้ริ้ว

การละบาป ชัดเจนที่สุดก็คือการรักษาศีลนั่นเอง หลวงปู่ดู่ท่านให้ความสำคัญกับเรื่องศีลอย่างยิ่ง ถึงขนาดให้ตั้งจิตเจตนารักษาศีลไว้เสมอๆ แม้กระทั่งก่อนออกไปหาปลา ท่านว่าอย่างน้อยก็มีศีลอยู่กับตัวในระหว่างก่อนหาปลา เผื่องูมาฉกตายไปในระหว่างทาง ก็ยังนับว่าตายอยู่ในศีล มันเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจสำหรับผู้จำเป็นต้องประกอบอาชีพในทางปาณาติบาต หาปูหาปลา ฯลฯ เลี้ยงชีวิต แต่ถ้าเป็นผู้ที่เห็นภัยจริงๆ แล้ว ก็ย่อมขวนขวายให้ตัวเองหลุดออกมาจากวงจรปาณาติบาตนั้นให้ได้

เคยมีลูกศิษย์คนหนึ่งของหลวงปู่ดู่ เป็นผู้หญิงสาวซึ่งเข้ามาสนใจภาวนาแต่ก็ยังไม่เลิกดื่มสุรา วันหนึ่งเธอดื่มจนเคลิ้มหลับไป มารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ขอบกระทะทองแดงที่ร้อนและน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก โดยอัตโนมัติ เธอได้ร้องเรียกหลวงปู่ให้ช่วยเธอด้วย พอรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็สร่างเมาในทันทีด้วยชีพจรที่ยังคงเต้นแรง ด้วยความเห็นโทษและเกรงกลัวต่อผลกรรม จึงทำให้เธอเลิกดื่มสุราได้ด้วยตนเอง ซึ่งก่อนหน้านี้ ใครๆ มาตักเตือนเธอก็มักไม่เป็นผล

งานบุญในหลายแห่ง ผู้ที่ร่วมบุญมักกินดื่ม เล่นไพ่ สารพัดอบายมุขที่จะขนไปพร้อมกับงานที่เรียกว่า “งานบุญ” นั้น จึงเป็นเรื่องที่น่าสลดสังเวชใจ และเห็นจริงดังที่หลวงปู่ชาท่านว่า คนสมัยนี้ชอบแสวงหาบุญ แต่ไม่แสวงหาการละบาป
______________________________

บทความจากพี่พรสิทธิ์