ลูกศิษย์อาวุโสคนหนึ่งของหลวงปู่เล่าให้ฟังถึงเหตุการณ์ในอดีตเมื่อครั้งเข้าวัดใหม่ ๆ ว่า
ก่อนจะไปกราบหลวงปู่ ๑ วัน เขาได้ชวนเพื่อนรักไปกราบหลวงปู่ด้วยกัน ซึ่งเพื่อนก็รับปากด้วยดี แต่พอถึงเวลาจริง ปรากฏว่ายังไม่สร่างเมา ลุกไปวัดด้วยไม่ไหว แกก็เลยต้องไปวัดคนเดียว และนึกเสียใจ อารมณ์ไม่ดีไปตลอดกระทั่งทำบุญกับหลวงปู่เสร็จ
หลวงปู่มองหน้าเขาแล้วพูดแบบชนิดรู้เรื่องทะลุปรุโปร่งถึงความหนักอกหนักใจของเขา (โดยที่เขามิได้เล่าถวายหลวงปู่แต่อย่างใด) ว่า
"ยังไม่ถึงเวลาของเขา" แล้วท่านก็ยิ้มให้
ทำให้ลูกศิษย์คนนี้ อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีทันใด
นี่แหละหนา เมตตาที่ขาดปัญญาก็สร้างทุกข์แก่เจ้าของได้
คนบางคน เมื่อยังไม่ถึงเวลา จะไปยัดเยียดธรรมะให้อย่างไรก็ไม่ฟัง แต่พอถึงเวลาของเขา เขาอาจเอาจริงเอาจังจนแซงใคร ๆ กลายเป็นครูบาอาจารย์ขึ้นมาอีกคนหนึ่งก็เป็นได้ ทุกอย่างไม่แน่ แต่ที่แน่ ๆ ควรต้องรักษาจิตของเจ้าของให้ดีไว้ก่อน