มีครอบครัวหนึ่งชอบที่จะไปกราบและสนทนาธรรมกับหลวงปู่ในตอนเย็น ๆ เสมอ ๆ
โดยปรกติ เมื่อกราบลาหลวงปู่แล้ว ก็มักจะเดินทางไปแวะสนทนากับพรรคพวกคนรู้จักกันที่ในตัวเมืองอยุธยาก่อนที่จะกลับกรุงเทพฯ
แต่เหมือนหลวงปู่จะทราบว่าเมื่ออกจากวัดไปแล้ว ก็มัวไปเสียเวลาคุยฟุ้งกันในเรื่องโลก ๆ จนเป็นเหตุให้ความผ่องใสแห่งใจอันเกิดจากการปฏิบัติและการทำบุญที่วัดมันหกตกหล่นไปเสียมาก ดังนั้น ภายหลังก่อนกลับออกจากวัด หลวงปู่จึงเมตตาพูดตักเตือนว่า
"ทำบุญไว้ดีแล้ว ก็ให้รักษาไว้ อย่าเที่ยวทำมันให้หกตกหล่นที่ไหนนะ" ไปกี่ครั้งท่านก็พูดเตือนอย่างนี้ กว่าจะได้คิดและมุ่งตรงกลับบ้านจริง ๆ โดยไม่แวะที่ไหนอีก
ครอบครัวนั้น เล่าให้ฟังด้วยความซาบซึ้งในพระคุณของหลวงปู่ที่สุดจะประมาณได้
สมกับ
พุทธโอวาทในเรื่องความเพียรชอบ คือ
๑. เพียรรักษาความดีที่มีอยู่ไม่ให้หายไป
๒. เพียรเจริญคุณธรรมความดีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก
๓.เพียรขจัดความไม่ดีที่มีอยู่ออกไปจากใจ
และ
๔. เพียรระวังอย่าให้ความไม่ดีที่ยังไม่มีเข้ามาได้
หลวงปู่ท่านห่วงลูกศิษย์ถึงขนาดนี้แล้ว จะลืมพระคุณของหลวงปู่ได้อย่างไรกัน
---------------------------------------
บทความจากพี่พรสิทธิ์
เข้าสู่ระบบ 
สมัครสมาชิก
FAQ 
