ในสมัยที่หลวงปู่ดู่ยังมีชีวิต มีผู้ศรัทธาหลวงปู่คนหนึ่งได้ไปหาเช่าพระพรหมผงพิมพ์ใหญ่มาจากตลาดพระ พอสบโอกาสเขาก็ได้นำพระพรหมองค์นั้นไปให้หลวงปู่พิจารณาด้วยเจตนาจะให้ท่านยืนยันว่าเป็นของแท้ รวมทั้งจะให้ท่านอธิษฐานซ้ำให้อีก
หลวงปู่รับพระองค์นั้นไปแล้ว ท่านก็เอาวางไว้ระหว่างข้อนิ้วมือ และพร้อม ๆ กับที่ท่านเอ่ยว่า "ไม่ใช่พระของข้า" ท่านก็ออกแรงงอนิ้วมือ องค์พระก็หักทันที แล้วท่านก็มอบพระของท่านองค์หนึ่งเพื่อชดเชยให้กับเขา
เหตุการณ์เช่นนี้แทบไม่เคยปรากฏให้เห็น ไม่ทราบชัดว่าหลวงปู่ท่านมีเหตุผลใด ที่มีความเป็นไปได้มาก็มีเพียง ๒ ประการ คือ
๑. เป็นพระปลอม
๒. เป็นพระที่ถูกขโมยออกจากกุฏิท่าน
ซึ่งไม่ว่าจะได้มาจากช่องทางใดใน ๒ ช่องทางข้างต้น ท่านก็คงไม่ประสงค์ให้ผู้ศรัทธานำไปบูชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งของที่ขโมยจากสงฆ์ (พระของหลวงปู่นั้นท่านถือเป็นของสงฆ์) เพราะถือเป็นของที่ไม่เป็นมงคลแก่ตนเอง
จำได้ว่ามีลูกศิษย์ของหลวงปู่ครอบครัวหนึ่ง ไปได้ฉัตรเก่าจากร้านขายของเก่าย่านท่าพระจันทร์นำมาประดับที่ร้านของเขา นับแต่วันที่นำมาที่ร้านคนในครอบครัวก็มีแต่ทะเลาะเบาะแว้งหาความสงบร่มเย็นใจได้ยาก กระทั่งเขานำเรื่องนี้ไปเล่าถวายหลวงปู่ หลวงปู่จึงเตือนให้เขาเอาฉัตรนั้นไปถวายให้วัด หลวงปู่เฉลยว่ามันเป็นของสงฆ์ที่ถูกขโมยไป มันจึงเป็นของร้อนและให้โทษกับผู้ครอบครอง แม้ไม่ทราบว่าเป็นของวัดใดก็ไม่เป็นไร นำไปถวายคืนวัดใดก็ได้ แต่ไม่ควรเก็บไว้ในบ้านเด็ดขาด
การกระทำของหลวงปู่ล้วนเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่ลูกศิษย์ทั้งสิ้น เป็นแต่ว่าเราจะมีสติปัญญาเข้าใจท่านหรือไม่เท่านั้น
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทความจากพี่สิทธิ์ เว็บหลวงพ่อดู่ดอทคอม
_________________ ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน
|