ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 14 ก.ย. 2008 6:00 am
โพสต์: 6586
|
เพื่อที่จะให้ลูกศิษย์รู้จักวางใจให้ถูกต้องในขณะกราบพระ หลวงปู่ดู่เคยสอนเป็นปริศนาธรรมว่า
“แกเชื่อจริงมั้ยล่ะ ถ้าเชื่อจริง ทำจริง ก็จะเจอของจริง”
นั่นหมายความว่า เราต้องน้อมใจทำความรู้สึกเสมือนว่าเรากำลังกราบพระพุทธเจ้าที่พระคัณฑกุฎีจริง ๆ กราบโดยทำความระลึกรู้สึกให้ชัดเจนว่า พระพุทธองค์ และหลวงปู่ครูบาอาจารย์ที่เราตั้งใจจะกราบท่านนั่งอยู่เบื้องหน้าเราจริง ๆ โดยไม่ลังเลสงสัยหรือนึกรังเกียจว่ามันเป็นสัญญาหรือเป็นเพียงการคิดนึกปรุงแต่ง
หลวงปู่สอนว่า
“แกจำไว้เลยนะ วิมุติมันก็มาจากสมมุตินั่นแหละ”
เพราะแท้จริงแล้วการปรุงแต่งจิตในทางบวกเขาเรียกว่าเป็นการใช้อุบายปัญญา ซึ่งถ้าวางใจได้เช่นนี้ภาพภายนอกแห่งการกราบก็จะปรากฏเป็นความงดงามออกมาให้เห็นเอง ส่วนภายในก็เต็มเปี่ยมด้วยปีติ อิ่มเอิบใจ ถึงขนาดว่ายังไม่ทันได้นั่งสมาธิใจก็สงบระงับลงได้มากแล้ว
ยิ่งหากกราบด้วยความระลึกรู้ถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า ทั้งพระปัญญาธิคุณ พระบริสุทธิคุณ และพระมหากรุณาธิคุณ ดูท่านเป็นแบบอย่างและเป็นแรงบันดาลใจในการทำความดี ทำนองเดียวกันกับการกราบพ่อแม่ที่รักและเมตตาเรา เราระลึกถึงบุญคุณของท่าน ท่านให้กำเนิดเรา ท่านเลี้ยงดูให้ข้าวให้น้ำเรา อบรมสั่งสอน เช็ดตัวในยามป่วยไข้ คอยเป็นห่วงใยอยู่เสมอ ฝึกใจให้ระลึกได้อย่างนี้แล้วจึงค่อยก้มลงกราบ
กราบอย่างนี้หลวงปู่จึงจะเรียกว่า
“กราบพระถูกพระ” หรือ “กราบพระเป็น”
_________________
ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน
|
|
เข้าสู่ระบบ 
สมัครสมาชิก
FAQ 
