โลกกับธรรม อกุศลกับกุศล ความสุขใจกับความทุกข์ใจ มันอยู่ใกล้กันเหลือเกิน เผลอแผลบเดียวที่เคยเป็นกุศลก็กลายเป็นอกุศลต่อหน้าต่อตา หรือเมื่อเรียกสติปัญญามาไว้เฉพาะหน้า อกุศลที่กำลังเป็นอยู่ ก็คลี่คลายเป็นกุศลได้เช่นเดียวกัน หลวงปู่ท่านจึงมักสอนลูกศิษย์ให้เป็นคนช่างสังเกต ช่างพินิจพิจารณา ในเรื่องนี้สามารถประยุกต์ได้กับการภาวนา เช่น สังเกตเห็นเมื่อความคิดหรือจิตสังขารเกิดขึ้น สังเกตตัวเองได้ว่าลืมคำบริกรรมภาวนา สังเกตเห็นว่ากำลังจมจ่อมกับความสงบสบาย สังเกตเห็นโทสะหรือราคะที่เกิดขึ้นที่จิต ฯลฯ หากเราเป็นคนช่างสังเกตอย่างที่หลวงปู่พร่ำสอน ก็จะเป็นที่แน่นอนว่าเราจะก้าวหน้าทั้งทางโลกและทางธรรม
จากลูกศิษย์ท่านหนึ่งของหลวงปู่ดู่
_________________ ชาตินี้ไม่จริง ชาติไหนก็ไม่จริง
|