หลวงพ่อฝากไว้

ศุกร์ 13 ก.พ. 2009 2:04 am

บางคนมาถามว่า “ฉันมีเวรมีกรรมอะไร” หลวงพ่อตอบว่า “โยมมานั่งกรรมฐานซิ จะได้รู้” โยมตอบว่า “โอ๊ย ฉันไม่มีเวลา ไม่ว่าง” แต่เวลาไปคุยบ้านเหนือบ้านใต้ดีนัก คุยนินทากันนั่นแหละว่าง ไปสร้างความชั่วว่าง แต่สร้างความดีไม่มีใครว่าง ถูกต้องแล้ว น่าเห็นใจ เพราะคนเราจะดีเหมือนกันทุกคนไม่ได้ แล้วแต่วาสนาบารมี คนที่ไม่มีบุญวาสนามันทำยาก อาตมาก็เห็นใจด้วย คนเราที่จะดึงมาสร้างความดี ดึงยาก เพราะดูเหตุการณ์แล้วคนนั้นไม่มีบุญ ไม่มีวาสนา เขาจึงทำยาก ทำอย่างไรก็ทำไม่ขึ้น และทำไม่ได้ด้วย

เวลาปากดีก็ไม่อยากสวดมนต์ เวลามือดีก็ไม่อยากไหว้พระ เวลาร่างกายแข็งแรงก็ไม่อยากปฏิบัติธรรม พอเป็นอัมพฤกษ์ อัมพาต ปากเบี้ยว แขนสั่น เดินไม่ไหว อยากจะไหว้พระสวดมนต์ ปฏิบัติธรรม เป็นไปไม่ได้ ทำบุญเจ็บ ๆ ก็ได้บุญเจ็บ ๆ

ถ้าคนไข้เคยศึกษาธรรมะหรือเคยสนใจธรรมะมาก่อน การพูดเรื่องตายเรื่องเกิดหรือจะให้สติอะไรก็ได้ แต่ถ้าคนไข้ไม่ค่อยสนใจธรรมะ ไม่ค่อยจะมีเหตุผล ชอบทำบุญให้ทานอย่างเดียว ไม่ชอบศึกษา หรือกลัวตายเป็นทุนอยู่แล้ว การให้สติดังกล่าวอาจเกิดความตกใจหรือเสียใจว่าต้องตาย จะเกิดความเสียดายชีวิตหรือห่วงสมบัติ เมื่อตายลงมีหวังไปสู่ทุคติ

ใครที่คุณแม่ล่วงลับไปแล้วก็ให้หมั่นทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ท่าน และถ้าจะทำบุญด้วยการเจริญกรรมฐานแล้วอุทิศส่วนกุศลไป การทำเช่นนี้ถือว่าได้บุญมากที่สุดทั้งฝ่ายผู้ให้และผู้รับ...

ผู้ใดก็ตามที่คุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ก็ให้กลับไปหาแม่ ไปกราบเท้าขอพรจากท่าน จะได้มั่งมีศรีสุข ส่วนคนที่เคยทำไม่ดีไว้กับท่าน ก็นำเทียนแพไปกราบขออโหสิกรรม ล้างเท้าให้ท่านด้วยเป็นการขอขมาลาโทษ

ขอฝากท่านไว้ไปสอนลูกหลาน อย่าคิดไม่ดีกับพ่อแม่เลย ไม่ต้องถึงกับฆ่าหรอก แค่คิดว่าพ่อแม่เราไม่ดี จะทำมาหากินไม่ขึ้น เจ๊ง ท่านต้องแก้ปัญหาก่อน คือถอนคำพูด ไปขอสมาลาโทษเสีย แล้วมาเจริญกรรมฐาน รับรองสำเร็จแน่ มรรคผลเกิดแน่