นวรัตน์ดอทคอม

ตโจ‬ ตโจคือหนังหุ้มห่อ หนังหญิง หนังชาย หนังสัตว์ หนังบุคคล หุ้มห่อและมิดตัว หลงกันทั้งนั้น หมาก็หลงหมา คนก็หลงคน สัตว์หลงสัตว์ทั่ว ๆ ไป หญิงหลงหญิง หลงชาย หลงกันไปหมด เพราะหนังบาง ๆ ไม่ได้หนาเท่าใบลานเลย เป็นหนังกำพร้า
นี้ละมันปิด ไม่มีใครดู ไม่มีใครสนใจ จึงไม่ได้เห็นสิ่งเหล่านี้ที่มันปิดอยู่ แล้วจึงมืดมิดปิดตาตลอดกันทั่วโลกดินแดน พระพุทธเจ้าจึงได้นำอาวุธนี้ออกมาให้เปิดสำหรับพระผู้บวชเพื่อความพ้นทุกข์ ให้กำหนดกรรมฐานห้านี้ในเบื้องต้นก่อน เกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ เพราะตโจนี้คือหนังหุ้มร่างกายของหญิง ของชาย สัตว์ บุคคล เปิดอันนี้ออกไป ลักษณะมันจะมีแปลกต่างขึ้นทันที พอเอาหนังนี้ออกมีแต่เนื้อดูกันได้ยังไง ดูหนังแล้วก็ดูเนื้อ และเอ็น กระดูก ตับ ไต ไส้ พุง อาหารใหม่ อาหารเก่า ดูตลอดทั่วถึง นี่คลี่คลายเข้าไป ท่านเรียกว่าปัญญา พินิจพิจารณาสิ่งเหล่านี้
•หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน•



" ...พากันจำให้ดีนะ ความดีเท่านั้น
ที่จะต้านทานความชั่ว ความทุกข์
ความทรมานทั้งหลายได้
ไม่ว่าภพนี้ ภพหน้า ภพไหนก็ตาม
มีความดีเท่านั้น ที่จะถอดตัวของเรา
หรือถอนตัวของเรา ออกจากกองทุกข์ได้
นอกนั้นไม่มี... "
-:- หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน -:-



“...ไปวัดนั้นว่าเป็นอย่างนั้น ไปวัดนี้ว่าเป็นอย่างนี้
ไปดูพระองค์นั้นเป็นอย่างนั้น พระองค์นี้เป็นอย่างนี้
ตัวเองเป็นอย่างไรไม่คิดบ้างเลย มันได้ประโยชน์อะไร
ไปหาดูแต่นอกๆ ไม่สนใจดูตัวเอง
เท้าสะดุดรากไม้ หัวตอ อยู่ตลอดเวลา
จนล้มลุกคลุกคลาน ไม่ดูเท้าที่สะดุด
ดูแต่ต้นไม้ภูเขา ดินฟ้าอากาศโน่น อวกาศโน่น
แต่หัวตอ..ที่จะให้โดนสะดุดหัวแม่เท้าอยู่ ไม่สนใจดู
ความผิดมันอยู่กับเจ้าของ ไม่ได้อยู่ที่รากไม้หัวตอ
จึงควรดูเจ้าของ มากกว่าดูสิ่งอื่นใด...”
-:- หลวงตามหาบัว ญาณสัมปัณโณ -:-


ถ้าพิจารณาดีๆ ก็จะรู้ว่าอันนั้นเกิดมาแล้วก็ดับไป
อันนี้เกิดมาแล้วก็ดับไป มีแต่สัญญาเท่านั้น
เอาเรื่องใหม่มาพิจารณาเป็นลูกโซ่ เอาคืนเป็นคืน วันเป็นวัน
อย่างพ่อแม่ครูจารย์ท่านเทศน์ เรื่องการละวางมันวางไปหมดนะ
เพราะมันได้แยกแล้ว แยกกิเลสกับธรรมแล้ว
แต่พวกเรานี่ มีแต่พากันตะครุบเงา หลงเงาตัวเอง
นั่งเข้าๆ เวทนามากก็นอนเลย กรนครอกๆ
กิเลสมันไชโยนะ เพราะมันชนะ เดินจงกรมเหมือนกัน ส่งจิตออก
แล้วก็ยังจะมาอวด ว่าตัวเองทำความเพียร
ครูบาอาจารย์ท่านทำจริงนะ มาทำเล่นๆ ไม่ได้
ถ้าจะเอาตัวเองก็ต้องทำ
....................................................................................
หลวงปู่ลี กุสลธโร วัดป่าภูผาแดง อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี





ถ้าหากว่าถึงจะมีอายุยืนนานตั้งร้อยปี แต่ใช้ชีวิตให้เป็นโมฆะชีวิตคือชีวิตเปล่า ให้เป็นทุชีวิตะคือชีวิตชั่ว ก็ไม่ประเสริฐอะไร เพราะเมื่อเป็นชีวิตเปล่า อายุยืนไปเท่าไหร่ก็ไม่เป็นประโยชน์อะไร และยิ่งซ้ำร้ายใช้ชีวิตชั่วร้าย ยิ่งมีชีวิตยืนนานก็เป็นโอกาสให้ยิ่งประกอบความชั่วร้ายมากขึ้น สร้างบาปอกุศลธรรมมากขึ้น สร้างความเดือดร้อนให้บังเกิดขึ้นแก่ตนเองและผู้อื่นยิ่งขึ้น

เพราะฉะนั้น เมื่อเราทำความดีในวันหนึ่งๆ ปฏิบัติเจริญศีล เจริญสมาธิ เจริญปัญญาในวันหนึ่งๆ อยู่ทุกวัน จะตายวันไหนก็ดีทั้งนั้น ประเสริฐทั้งนั้น ประเสริฐกว่าคนที่มีอายุยืนๆ ตั้งร้อยแต่ว่าไม่ทำอะไรให้เป็นประโยชน์ หรือซ้ำร้ายกลับใช้ชีวิตกระทำความชั่วร้ายดังกล่าว

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
"พรสำคัญของชีวิต"