ให้ติที่ตัวเรา

[รสมน]

เราไม่สามารถให้ผู้อื่นเป็นดั่งใจเราได้ แต่เราสามารถปรับใจของเรา ให้ยอมรับในตัวตนที่เขาเป็นได้ อย่าไปติใคร ให้ติที่ตัวเราเอง..
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ..





หลวงปู่มั่นได้กล่าวว่า เหตุก็ของเก่านี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าของเก่า ของเก่านี้ได้แก่ขา แขน ตา หู จมูก ลิ้น กาย เมื่อเวลาปฏิบัติภาวนา ก็ให้พิจารณาอันนี้แหละ ให้รู้แจ้งภายใน จึงจะไปนิพพานได้ นักปฏิบัติต้องพิจารณาตรงที่ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ ให้พิจารณากาย ใจ ให้เห็น ให้เกิดความเบื่อหน่าย

ผู้ปฏิบัติต้องน้อมเข้าหาสมมติ ให้เกิดเป็นวิมุตติ พิจารณาให้รู้แจ้ง สมมุติให้เกิดเป็นวิมุตติ ให้รู้ถึงของเก่า ซึ่งไม่จิรังยั่งยืน จะต้องผุ เน่า เปื่อย ไปในที่สุด...
หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ




จงเชื่อเถิดว่า บาปมี บุญมี สวรรค์มี นรกมี ผู้ที่สร้างบาป ก็เหมือนกับ การดื่มยาพิษ อย่างไรเสียย่อมได้รับโทษภัย เพียงแต่ว่า ยาพิษนั้น จะส่งผลเร็วหรือช้า..
หลวงปู่ศรี มหาวีโร..




เมื่อผู้ใดมาภาวนา ทวนกระแสจิตเข้ามาภายใน มากำหนดรู้กายรู้จิตนี้อยู่ ก็ย่อมรู้จักทุกข์ เพราะร่างกายนี้มันแปรปรวนอยู่เรื่อยไป ไม่คงที่ แล้วจิตก็อาศัยอยู่ในร่างกายอันนี้ เมื่อร่างกายอันนี้มันแปรปรวนไป มันกระทบกระทั่งกับจิต จิตก็มีความรู้สึกเปลี่ยนแปลง ไม่ปกติ วุ่นวาย

ถ้าจิตของท่านผู้รู้ทั้งหลายแล้ว ท่านไม่หวั่นไหว เพราะท่านรู้ว่ากายนี้ไม่ใช่ตัวตนของเรา เมื่อมันแปรปรวนไปก็เป็นเรื่องของมัน เราก็บังคับมันไม่ได้ หน้าที่ของจิตก็มีแต่กำหนดรู้เท่าตามความเป็นจริงอยู่เท่านั้นเอง เราจะไปบังคับให้มันเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ไม่ได้เลย..
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ..




การเห็น เป็นเหตุแห่งการคิด
การคิด เป็นเหตุแห่งการเห็น
ถ้าคิดดี ก็เป็นทางเย็น
คิดไม่เป็น ก็เย็นสบายฯ
หลวงพ่อเกษม เขมโก






...ประพฤติชอบในเวลาใด
เวลานั้นชื่อว่าเป็นฤกษ์ดี มงคลดี...

...ท่านเหล่านั้นได้ประโยชน์แล้ว
จงได้รับความสุข
จงงอกงามในพระพุทธศาสนา
จงไม่มีโรค
ถึงความสุข พร้อมด้วยญาติทั้งมวล ฯ
สุปุพพัณหสูตร





คนเรานั้น
ถ้าไม่มีพุทธัง ธัมมัง สังฆัง เป็นของดีภายใน
ถึงแม้จะได้ของดีภายนอกไปแล้ว
ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร.
หลวงปู่ดู่ พฺรหฺมปญฺโญ





ผู้ใดแล เห็นธรรม ผู้นั้นชื่อว่าย่อมเห็นเรา
ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นชื่อว่าย่อมเห็นธรรม
วักกลิสูตร