นวรัตน์ดอทคอม

สุริยาหลบแสง ความเทาทึบเริ่มแผ่ปรกคุลม กลิ่นหมาดดินจากสายฝนจากแห่งหนไกลออกไป พริ้วปลิวมากระทบกับฆานประสาท คงอีกไม่นาน สายฝนคงโปรยปรายลงมา หลังจากที่เงยหน้ามองฟ้า มองดูพยับเมฆที่ก่อตัวอยู่เหนือ บริเวณอนุสรณ์สถาน ท้าวสุรนารี หรือย่าโมแห่งเมืองโคราช
ผมหันไปดูรายรอบตัว ผู้คนเริ่มเดินขวักไขว่อึงอล บ้างที่เห็นเมฆาพายุก่อตัว หรือบ้างที่ยินเสียงโกญจนาทของฟ้าที่กำลังพิโรธ ก็ต่างเริ่งทำกิจของตนให้ลุล่วง ผมเดินข้ามจากด้านหลังอนุสาวรีย์ย่าโม เพื่อจะไปขึ้นรถขับกลับบ้านที่อ.สูงเนิน สายตาเหลือบไปมองเห็นแผงพระ ห้า-หกแผง บ้างกำลังจะเก็บของกลับบ้าน บ้างก็กำลังต่อรองราคาโดยมิได้หวั่นไหวกับพายุร้ายที่กำลังโหมพัดมา ผมเลยตัดสินใจเดินไปดูแผงเหล่านั้น เหมือนกับมือที่มีพลังมารุนหลัง หรือ กระแสจิตกล้าแข็งที่โน้มน้าวให้ผมเดินข้ามไป ผมเดินดูอย่างรีบร้อน แต่ก็มิวาย..................
มีวัตถุมงคลชิ้นหนึ่ง อยู่กับแผงพระของชายวัยกลางคน ท่าทางของเขาดูเหมือนกับทอดอาลัยในความกรากกรำลำบากของชีวิต หาเลี้ยงครอบครัว อันมีสองลูกหญิงวัยกำดอดและลูกหลงวัยเพียงขวบเศษกำลังน่ารักอีกหนึ่ง หากเมียนั้นเล่า โมรากากียังมีเทียบเท่าได้กับเศษไฟราคะในกายและใจของนางหญิงเพศยาที่ เขาเคยเรียกว่าเมีย มันหอบผ้าหนีตามชายชู้ไปได้สักครึ่งปีเห็นจะได้ ทิ้งลูกน้อยนอนร้องหาแม่จนเสียงขาดหายไปเพราะความเหนื่อย แม่ที่เคยอาทรให้ดื่มนมจากอก บัดนี้ทิ้งลูกรักในอุทรเสียแล้ว เขาต้องขายพระเลี้ยงลูกทั้งสามอยู่ลำพัง อดบ้างอิ่มบ้าง หากแต่จิตใจนั้นสวยงามเกินจะกล่าว ผมเองเห็นใจในความทุกยากของคนอื่นเสมอ จึงหวังจะช่วยบรรเทาทุกของแกบ้าง
"เท่าไหร่ลุง....."
"๒๐๐จ๊ะ......"
"โห....หลวงพ่ออะไรเนี่ย ลุงรู้จักหรือเปล่า...."
"ไม่รู้จ๊ะ......"
"๕๐...ฝนลงแล้ว ไม่ได้ไม่เป็นไร....."
"ขออีกนิดเถิอพ่อ ตั้งแต่เช้า ยังขายไม่ได้สักบาท.."
"เอาน่า....๕๐ดีแล้ว....."
"ครับๆ...."
โอ้อนิจา ผมนำวัตถุมงคลชิ้นนั้นกลับมา ในใจนึกอิ่มเอม ได้ช่วยเหลือบรรเทาความยากจน อันตัวเราโชคดีจริงๆ แถมยังได้พระกลับมาบ้านเป็นศิริมงคลอีกด้วย คิดแล้วมีความสุขจังเลย................ฮ่าๆๆๆๆๆๆ


*รูปหลวงปู่มี วัดมารวิชัย ปี๒๕๒๕ อัดกระจก มีสองแบบครับ แบบอัดเป็นล๊อกเก๊ต และอัดกระจก รุ่นนี้วัดสร้างเองครับ ถือเป็นวัตถุมงคลรุ่นเก่าน่าใช้รุ่นนึง ดีใจที่ได้พาหลวงปู่กลับมาจากโคราช ที่เขียนด้านบนน่ะ เอาสนุกๆนะครับ ผมให้เงินลุงแกตามสมควรไม่เอาเปรียบครับ เราสบายกว่าเขาก็ให้เขาไปเถิด ผมเองเคยซื้อพระแล้วกดราคา มานั่งนึกถึงใจเขาใจเรา มันทำให้รู้สึกบาปติดอยู่ในใจ บางทีความโลภมันทำให้หัวใจคนเหี้ยมเกรียมขึ้นมากนะครับ รูปนี้เจอที่สนามพระโคราชครับ ด้านหลังย่าโม รู้สึกแปลกๆจะกลับบ้านอยู่แล้ว แต่เหมือนสื่ออะไรจากหลวงปู่ได้บางอย่างครับ เลยข้ามไปดูและก็นิมนต์หลวงปู่กลับมา

555 อ่านแล้วยังคิดอยู่เลยว่า พี่เอกให้ลุงแก 50 บาทจริง ๆ เหรอเนี่ย