แล้วเราก็ล่ออีตาต่อออกมาจากถ้ำจนได้ แอบหลบเค้าดีนักนี่....อิอิอิ
ต่อจากตอนที่แล้ว............
"เปรี้ยง"เสียงคำรามของเจ้า .357 ดังสนั่นหวั่นไหว พื้นดินบริเวณนั้นฟุ้งกระจายคละคลุ้งด้วยความแรงของหัวกระสุน "เละ"เจ้าเพื่อนผมคิดอย่างนั้นจริงๆ ในใจเกิดความรู้สึกว้่าเหว่ รันทดหมดหวังอย่างยากที่จะอธิบายได้ ก้มหน้าร้องให้ไปหาอ้ายฉ่ำกับอีแฉะควายคู่ใจที่เลี้ยงไว้บนคอนโดหรูราคาสิบล้าน.........อ้าว...ไปมนต์รักลุกทุ่งได้งัยเนี่ย
.....เมื่อฝุ่นเริ่มจางหายไปจากสายตา อะหา....อะไรกันนั้น พระองค์นี้ยังคงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง แต่ที่เปลี่ยนไปก็คือกรอบพลาสติกที่เลี่ยมมาใหม่ๆแตกกระจัดกระจายเหลือเพียงแต่ที่หุ้มส่วนล่างขององค์พระอยู่เพียงน้อยนิดพอให้คิดถึงเท่านั้น นี่ก็แสดงว่า......ว่า.....ว่า....ฝีมือยังไม่ตกและยิงไม่พลาด ภาษาวัยรุ่นเรียกว่าโดนเข้าไปเนื้อๆเต็มๆไม่ปนมันแม้เพียงน้อย แต่...เหตุไฉนกันเล่าองค์พระที่เป็นเนื้อผงแท้ๆ กลับไม่มีร่องรอยบุบสลายแม้แต่น้อยนิดให้สะกิดใจ ทั้งๆที่น่าจะแตกสลายกลายเป็นผงด้วยแรงของหัวกระสุนที่ยิงเหล็กรางรถไฟยังทะลุกระบอกนี้ นี่หรือคืออำนาจแห่งจิตและพุทธคุณที่ท่านอาจารย์พรสิทธิ์ได้ปลุกเสกประจุเข้าไปอย่างเต็มกำลังความสามารถของท่าน............
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง......8 แปดโมงเช้า ร้านเลี่ยมพระขาประจำโทรมาหา "มาดูอะไรนี่เร็ว"
หลังจากนั้นเรื่องราวต่างๆก็ทะลักพรั่งพรูออกมาออกมาจากปากเจ๊สามที่ไม่ล่ายดั่งใจ เฮ้ย....เพื่อนผมที่นำพระมาเลี่ยมใหม่ ดังที่พ่อแม่พี่น้องได้ติดตามมาตั้งแต่ต้นนั้นแล...............อาเมน